Przyzwyczajanie do pokazywania zębów należy rozpocząć bardzo wcześnie, bo na wystawie trzeba pokazać je bardzo dokładnie. Warto wiedzieć, że niemożność sprawdzenia uzębienia, bo pies na to nie pozwala, jest wystarczającym powodem do pozostawienia go bez oceny. U niektórych ras braki w uzębieniu mogą być nawet powodem dyskwalifikacji, bo nie da się ukryć, że dla samca ocena bardzo dobra, obniżona z powodu braku zęba jest w rzeczywistości dyskwalifikująca i wyklucza go z hodowli. Potraktujmy więc naukę pokazywania zębów bardzo poważnie, żeby nie zaprzepaścić wystawowych szans swojego czworonożnego przyjaciela.
Zaczynamy od tego, że zmęczonego zabawą psa sadzamy blisko siebie lub kładziemy go na kolanach, wsadzamy mu palec do pyszczka i dokładnie obmacujemy zęby. Spokojną akceptację nagradzamy smakołykiem. Następnie odsłaniamy fafle i kiedy już bez protestu to akceptuje, ćwiczymy wszystkie chwyty niezbędne do pokazania kolejno: siekaczy, przedtrzonowców, trzonowców i co najważniejsze, zgryzu. Jeśli na to pozwoli, radośnie go chwalimy i nagradzamy.
Teraz już można przejść do nauki pokazywania zębów na wystawie. Najwygodniej to zrobić, kiedy pies jest w pozycji siedzącej, bo wtedy sędzia bez problemu może wszystkie zęby zobaczyć, a dla psa jest to pozycja najmniej stresująca. Bardzo ważne jest prawidłowe ułożenie rąk, zaczynamy od tego, że lewą rękę kładziemy od góry, na grzbiecie nosa, prawą od dołu, pod żuchwę. Palce powinny być tak ułożone, żeby można było nimi odsunąć fafle (1) i pokazać górne oraz dolne siekacze. Najpierw kciukiem i palcem wskazującym odsłaniamy siekacze uważając, żeby przy tej okazji nie zatkać psu nosa, bo zacznie się wyrywać, potem unosimy fafle z boków (2), z jednej i drugiej strony, by dobrze pokazać zęby trzonowe. Podczas tego ćwiczenia trzeba zwracać uwagę na to, by wszystkie zęby były dobrze widoczne. Dobrze by również było, gdyby pies (2) miał bardziej zadbane zęby.
(1) (2)
Trzeba być także przygotowanym na to, że sędzia zechce zobaczyć najdalsze zęby trzonowe i również starannie przećwiczyć ich pokazywanie. Ta ostatnia czynność bardzo często budzi protesty psa, ale wykazując cierpliwość i nagradzając psa smakołykiem można go do tego przyzwyczaić. Dobrze by było, żeby od czasu do czasu zastąpił nas w tym ćwiczeniu ktoś ze znajomych, wtedy pokazywanie zębów na wystawie nie będzie dla naszego przyjaciela żadnym problemem.
Jeśli właściciel sprawnie pokaże zęby, sędzia nie będzie próbował sam tego robić. Unikniemy w ten sposób ryzyka, że jeśli zrobi to niewprawnie lub mało delikatnie, pies zacznie się wyrywać i protestować, co zawsze robi nienajlepsze wrażenie.
Na zdjęciach widać jak należy układać ręce i jak pokazywać zęby, żeby pies się niepotrzebnie nie stresował, a sędzia bez problemu mógł je zobaczyć. Warto się tego nauczyć, bo jeśli właściciel psa sprawnie jego zęby pokaże, sędzia ograniczy się tylko do ich sprawdzenia. A pies z pewnością łatwiej zaakceptuje w swoim pysku ręce właściciela, niż obcej osoby.
Pies na wystawie oczywiście powinien mieć czyste zęby, bez śladu kamienia nazębnego. Jest to wielki problem niemal wszystkich, zwłaszcza małych psów, z tego powodu sporo psów miniaturowych w 2-3 roku życia ma już poważne braki zębowe. Dlatego z ich wystawianiem należy się spieszyć, a jeśli już w trakcie usuwania kamienia nazębnego lekarz będzie musiał usunąć jakiś rozchwiany ząb, trzeba wziąć zaświadczenie dla udokumentowania, że nie jest to brak wrodzony, a najlepiej przed usunięciem go sfotografować.
Ponieważ pokazywanie zębów wielu wystawcom sprawia duże trudności, na zakończenie zamieszczamy dwa zdjęcia obrazujące, czego w żadnym przypadku robić nie należy. Na pierwszym wystawca zatyka i zadziera psu nos, co jest dla niego bolesne i musi wywołać reakcję obronną. Na drugim, zamiast pokazać zęby, wystawiający je całkowicie zasłania, nie tylko palcami, ale na dodatek zawiniętą wokół nich smyczą. Na domiar złego, ten sam pies oprócz łańcuszka ma na szyi kolczatkę, której żaden kochający swojego psa opiekun nie powinien stosować, szczególnie na wystawie.
