Gdyby każda decyzja kupna lub adopcji psa była poprzedzona głębokim namysłem, nie byłoby tylu psów w schronisku. Niestety zwierzę pojawia się często na zasadzie „jakoś to będzie”, potem zaczynają się problemy a właściciel zamiast próbować je rozwiązywać idzie po najmniejszej linii oporu i bezdusznie się go pozbywa. Łatwiej zdecydować się na wzięcie psa może ktoś, kto już ma doświadczenie, miał psa lub nawet psy w swoim domu i wie jakie się z tym wiążą radości i obowiązki.
Warto zacząć od odpowiedzi na następujące pytania:
- Czy zamiar wzięcia psa do domu popierają wszyscy członkowie rodziny. Wystarczy sprzeciw jednej osoby, żeby jego obecność stała się źródłem nieporozumień, choć zdarza się, że największy przeciwnik psa najprędzej straci dla niego głowę
- Jaki pies, wziąwszy pod uwagę warunki mieszkaniowe, byłby najbardziej odpowiedni, w którym pomieszczeniu będzie spał i gdzie zostanie ustawione jego legowisko
- Czy w domu są dzieci, czy lubią zwierzęta i czy wiedzą jak je należy traktować. Jest to bardzo ważne, bo dzieci, najczęściej nieświadomie, potrafią zrobić psu krzywdę, co w przypadku psa który był dręczony, może to wywołać ostrą reakcję obronną.
- Jak na obecność psa zareagują sąsiedzi. Jeśli pies przy wychodzeniu na spacer będzie spotykał ich dzieci, można się spodziewać, że przypominający wyglądem któregoś z psów bojowych nie zostanie najlepiej przyjęty. W przypadku mieszkania w bloku warto upewnić się, czy pies nie należy do tych czworonogów, które nie szczekają tylko wtedy, kiedy śpią.
- Kto będzie wychodził na co najmniej trzy spacery dziennie a nawet częściej, bo pies może nie być nauczony czystości i będzie musiał być wyprowadzany jeszcze częściej.
- Czy pies długo będzie musiał przebywać sam w mieszkaniu, może ciężko znosić samotność, zwłaszcza że w schronisku stale miał towarzystwo całej sfory psów
- Ile będzie kosztowało utrzymanie psa, bo to nie tylko jedzenie ale również szczepienia , różne akcesoria takie jak smycz i obroża, środki czystości i ewentualne strzyżenie i leczenie
- Jak rodzina lubi spędzać wolny czas, jeśli są to wycieczki w plener, czy znajdzie się dla psa miejsce w samochodzie.
- Kto będzie szkolił psa jeśli się okaże, że poprzedni właściciel niczego go nie nauczył. Pies nigdy nie robi czegoś na złość, jeśli coś robi źle, to znaczy, że go poprawnego zachowania nie nauczono.
Pytania można mnożyć i nie ma szans, żeby wszystko przewidzieć. Są dwie podstawowe metody zminimalizowania ryzyka: rozmowa z pracownikami schroniska i zabranie psa kilka razy psa na spacer.
Zacznijmy od określenia jaka wielkość psa będzie najbardziej odpowiednia, czy to ma być suczka czy pies, wyszukajmy psiaka, który chwyta za serce i poprośmy o radę pracowników schroniska, dzieląc się z nimi swoimi wątpliwościami. Oni wiedzą o psach bardzo dużo i mogą nas uchronić przed popełnieniem błędu, co jest bardzo istotne, zwłaszcza kiedy w domu są małe dzieci. Kiedy już wybór został praktycznie dokonany, zabierzmy psa na spacer, bo może się zupełnie inaczej zachowywać poza schroniskiem, najczęściej jest to miłe zaskoczenie, bo okazuje się że nasz wybraniec chodzi spokojnie przy nodze i nie sprawia kłopotu. Nigdy w schronisku pies nie powie o sobie tyle, ile na spacerze, można między innymi zobaczyć czy nie ma skłonności go agresji i czy lubi dzieci. Nie ma wątpliwości, że kilka niezobowiązujących spotkań i wspólnych spacerów poza schronisko może bardzo ułatwić podjęcie decyzji.
