Kupno psa, zwłaszcza, jeśli ma pochodzić z dobrej hodowli, a do tego podoba nam się rzadka rasa, to często duży, a czasem nawet bardzo duży, ale tylko jednorazowy wydatek. Można kupić psa rasowego za odpowiednio niższą cenę, jeśli zdecydujemy się na szczenię z niewielką, często zupełnie niezauważalną wadą. Powoduje ona wprawdzie, że pies nie będzie mógł uczestniczyć w wystawach i być zakwalifikowany do hodowli, ale biorąc pod uwagę fakt, że większość psów rasowych kupuje się dla przyjemności ich posiadania, a nie do hodowli, jest to bardzo dobre rozwiązanie. Mamy psa rasowego, ze wszystkimi cechami rasy, tyle tylko, że brakuje mu na przykład jakiegoś zęba, co nie upośledza funkcji gryzienia, niewielką wadę zgryzu, klapnięte uszko lub wadę w ubarwieniu. Dla zdrowia psa, jego temperamentu i charakteru nie ma to najmniejszego znaczenia. Co się tyczy dokumentacji, kupujemy psa z metryczką lub rodowodem, w którym znajduje się adnotacja: nie do hodowli. Jest to zdecydowanie lepsze wyjście niż bardzo ryzykowne kupno psa niewiadomego pochodzenia.
Jak widać wydatek związany z zakupem psa można dość znacznie obniżyć. Można również przygarnąć psa bezdomnego lub ze schroniska. Potem jednak trzeba mu kupić wyprawkę: legowisko, obrożę lub szelki i smycz, miskę do jedzenia i jakieś zabawki. Wszystko to starcza na dłuższy czas, te wydatki można zresztą zredukować, robiąc mu posłanie we własnym zakresie a do jedzenia przeznaczając dwie nieużywane już miski. Poważnym wydatkiem, którego nie da się uniknąć, jest koszt wyżywienia, który w przypadku dużego psa oscyluje około 250-300, a nawet więcej złotych miesięcznie. Oszczędności w tej materii bywają złudne, bo jeśli pies ma wrażliwy przewód pokarmowy, należy do ras szczególnie podatnych na choroby stawów lub jest skłonny do alergii, przejście na gorszą gatunkowo karmę może spowodować uczulenie, problemy kostno-stawowe, żołądkowe a także skórne i konieczność częstszego korzystania z pomocy lekarza weterynarii. Poza tym żywienie psa tańszą karmą nie zawsze jest bardziej ekonomiczne, ponieważ najczęściej, żeby pies nie był głodny, trzeba mu jej dać odpowiednio więcej.
Dochodzą również koszty corocznych szczepień, środków przeciw pchłom, pasożytom wewnętrznym i zewnętrznym, nieuchronnych wizyt lekarskich oraz leków. Są rasy wrażliwe, stanowiące trzon klienteli gabinetów weterynaryjnych, takie jak chociażby wszystkie psy o skróconej kufie i mocno pofałdowanej skórze. Decydując się na psa należącego do takiej rasy musimy się liczyć z tym, że koszty leczenia mogą sytuować się znacznie powyżej przeciętnej. Jeśli zdecydujemy się na psa wymagającego regularnej pielęgnacji sierści, trzeba przewidzieć koszt odpowiednich kosmetyków i akcesoriów lub dużo bardziej kosztownych wizyt w salonie groomerskim. Wszystkie te wydatki musimy dokładnie rozważyć, zanim dokonamy wyboru między owczarkiem podhalańskim a pinczerkiem miniaturowym. Są rasy bardziej i mniej kosztowe w utrzymaniu, trzeba realnie ocenić swoje możliwości, żeby utrzymanie psa nie spowodowało zbyt dużej wyrwy w domowym budżecie.
