Każdy pies rasowy zgodnie z regulaminem Związku Kynologicznego w Polsce musi być trwale oznakowany w taki sposób, żeby w każdej chwili można było dokonać jego identyfikacji. Obecnie Związek dopuszcza dwie metody:

• Tatuaż

Do pewnego czasu wszystkie rasowe szczenięta były poddawane tatuowaniu, które stosowano jako jedyną metodę identyfikacji. Tatuaż wykonywano podczas przeglądu miotu, w wieku siedmiu tygodni, w pachwinie. W innych krajach tatuaż wykonuje się na wewnętrznej stronie małżowiny usznej. Związek Kynologiczny nie wyda metryczki a potem rodowodu dla psa/suki, które nie są trwale oznakowane. Numer nadaje zawsze ten oddział ZKwP, w którym właściciel hodowli jest zarejestrowany i miot został zgłoszony. Będzie szczenięciu towarzyszył przez całe życie: najpierw pojawia się w jego metryce, następnie w rodowodzie, a potem w każdym dokumencie wystawowym i hodowlanym.

Numer pozwala ustalić oddział Związku Kynologicznego w Polsce, w którym szczenię zostało po raz pierwszy wpisane do Rejestru Hodowlanego i gdzie przez cały czas przechowywana jest jego kartoteka. Dzięki temu w przypadku zagubienia/znalezienia psa teoretycznie można go łatwo zidentyfikować i w razie potrzeby odnaleźć jego właścicieli. W praktyce, szczególnie u psów obficie owłosionych, odszukanie i odczytanie numeru wymaga ogolenia sierści co powoduje, że sprawdzenie go jest nie lada problemem. Na domiar złego tatuaże są często bardzo słabo widoczne, tusz z czasem blaknie albo litery rozmazują się w miarę wzrostu psa i stają się całkowicie nieczytelne. To powoduje, że praktycznie nikt ich nigdy nie sprawdza. A szkoda, bo powinny być za każdym razem weryfikowane przy wykonywaniu badań wykluczających nosicielstwo chorób dziedzicznych, podczas przeprowadzania wymaganych przez wzorzec i regulamin hodowlany testów psychicznych oraz sprawnościowych, a także na wystawach psów rasowych, co najmniej u zwycięzców. Uniemożliwiłoby to podstawianie psów na testach i na wystawach, co niestety od czasu do czasu się zdarza.

W wielu krajach zamiast w pachwinie, tatuaż wykonuje się na wewnętrznej stronie małżowiny usznej. Jest to wygodne, jeśli trzeba go odczytać, a jest to pierwsza rzecz, jaką należy sprawdzić w przypadku znalezienia psa i konieczności jego identyfikacji. Niestety w krajach, w których tatuaż wykonywano w tym właśnie miejscu, bardzo często zdarzało się, że właściciel-barbarzyńca, który porzucił psa obcinał psu ucho, żeby nie można go było po jego numerze identyfikacyjnym odnaleźć .

• Kody literowe:

Znakowanie wykonywane przez Związek Kynologiczny w Polsce ma na celu potwierdzenie rasowości psa i prawdziwość jego danych wyszczególnionych w rodowodzie. 000 – widoczne w poniższej tabeli, to miejsce na cyfry oznaczające numer szczenięcia danej rasy a litera wskazuje oddział, w którym szczenię zostało zarejestrowane – np. szczenię nr 13 w oddziale katowickim będzie miało tatuaż H013, a w rybnickim 013T. Jeśli znajdziemy psa, u którego uda się odczytać numer tatuażu, znając poniższe kody można skontaktować się z oddziałem, w którym pies po raz pierwszy został zarejestrowany. Przy odrobinie szczęścia za jego pośrednictwem można odszukać właścicieli, którzy właśnie rozpaczliwie go szukają.

Źródło ZKwP

• Chipowanie

Od kiedy pojawiła się możliwość chipowania, tatuaże powoli odchodzą w zapomnienie. Procedura wygląda następująco: hodowca pobiera ze Związku Kynologicznego specjalny formularz i wraz z nim, oraz oczywiście ze szczeniętami, udaje się do weterynarza, który po ich zachipowaniu wpisuje nadane szczeniętom numery do związkowego formularza i potwierdza to podpisem i pieczątką. Następnie hodowca składa ten dokument w Związku Kynologicznym, który nadane numery wpisuje do swojego rejestru i do metryczek szczeniąt.

Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że chipy są dużo praktyczniejsze, bo każdy, kto ma odpowiedni czytnik może je zobaczyć bez odwracania psa na grzbiet, co w przypadku dużego, obcego psa nie jest proste. Jest to również bardzo przydatne w przypadku kradzieży lub zagubienia psa, bo można w ten sposób potwierdzić jego “tożsamość” i stosownie do potrzeby albo udowodnić swoje prawa do psa i odebrać go komuś, kto go sobie przywłaszczył, albo dotrzeć do jego właściciela.

Powinno się chipować wszystkie psy, zarówno rasowe jak i nierasowe, bo dla właściciela wszystkie są równie cenne. Trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że wiele osób nie wie, czy pies jest chipowany, trzeba więc dodatkowo zawiesić mu przy obroży małą adresatkę, w której jest numer telefoniczny do właściciela lub informacja, że pies jest chipowany i przy pomocy czytnika można ustalić w bazie danych kontakt do właściciela. Może to zrobić każdy weterynarz lub schronisko dla zwierząt.

Jeśli chodzi o hodowlę, nie ma bardziej wiarygodnego sposobu identyfikacji psa niż badanie DNA. A jest to bardzo istotne, bo całkowicie eliminuje możliwość jakichkolwiek nadużyć. Było już bardzo blisko, ale się nie udało. Szkoda.

• Badanie profilu DNA dla hodowców

– Zarząd Główny ZKwP na posiedzeniu plenarnym w dniu 10.12.2014 r podjął decyzję o wprowadzeniu od 01.01.2015 roku – jako jednego z wymogów hodowlanych – badania profilu DNA. 

–  Dwa miesiące później 18.02.2015 podjął uchwałę o wstrzymaniu, jako obowiązkowych badań DNA do czasu dopracowania procedur związanych z pobraniem materiału i ich badaniem.

W sporcie to się chyba nazywa falstart.

– Wreszcie po niemal 8 latach Zarząd Główny ZKwP na posiedzeniu plenarnym w dniu 10.12.2022 r podjął decyzję o -wprowadzeniu jako jednego z wymogów hodowlanych – badania profilu DNA

•  dla Reproduktorów nabywających uprawnienia hodowlane od dnia 01.03.2023
•  dla Suk Hodowlanych nabywających uprawnienia hodowlane od dnia 01.07.2023

Dobrze, że tak się stało ponieważ jest to jedyna niepodważalna metoda identyfikacji psa. Jest to szczególnie ważne w hodowli i na wystawach, bo w sposób który nie budzi wątpliwości można potwierdzić tożsamość psa.

Dokładna instrukcja pobrania materiału badania biologicznego oraz wszelkie szczegółowe informacje dotyczące profilu DNA pod adresem https://www.zkwp.pl/dna.php