Psom, które nie ścierają sobie pazurów w sposób naturalny, trzeba je regularnie skracać. Jeśli podczas chodzenia dotykają ziemi, a często nawet się zakręcają, pies zaczyna ukośnie stawiać łapy, co łatwo może prowadzić do utrwalenia niepoprawnej postawy. Zbyt długie pazury to dla psa bardzo duży dyskomfort i najczęściej również ból, zwłaszcza wtedy, gdy długi pazur zakręca się na okrągło i wbija w opuszkę. Popatrzcie na to zdjęcie – jak pies ma z takimi pazurami chodzić?
Psy bardzo często protestują, kiedy dotyka się ich łap, dlatego trzeba je do tego bardzo wcześnie, już od pierwszych tygodni życia przyzwyczajać. Wybieganego, zmęczonego spacerem lub zabawą psa kładziemy na kolanach, a jeszcze lepiej obok siebie na kanapie, przemawiamy do niego, głaszczemy go, dotykamy jego łap i delikatnie naciskamy na opuszki w taki sposób, żeby wysunęły się pazurki. Po pewnym czasie przestanie zwracać na to uwagę. Tak oswojony pies bez protestów zaakceptuje obcinanie pazurów, zwłaszcza jeśli zrobimy to bardzo delikatnie, a na zakończenie pochwalimy go i nagrodzimy smakołykiem.
Jak skracać pazury, żeby ich nie skaleczyć?
Psy, które dużo biegają, zwłaszcza po piaszczystych i twardych, betonowych nawierzchniach, w sposób naturalny ścierają sobie pazury i nie ma potrzeby ich obcinania. Kontrolować trzeba jednak tzw. “piąty pazur”, który nie ma możliwości ścierania się w sposób naturalny i jeśli nie jest obcinany, potrafi czasem rosnąć w kółko i bardzo boleśnie uwierać łapę. Pies najczęściej próbuje go wygryzać, co jeszcze bardziej pogarsza sytuację.
Pazury psów, które żyją w mieszkaniach, chodzą głównie po dywanach i do tego spacerują po miękkich trawnikach, wymagają stałej kontroli. Muszą być odpowiedniej długości, nie mogą dotykać podłogi. Jeśli pies biegając stuka pazurkami w podłoże, znaczy to, że są za długie i trzeba je niezwłocznie skrócić. Nie powinno się dopuszczać do przerastania, bo im dłuższy pazur tym trudniej go skrócić. Najlepiej obcinać je specjalnymi cążkami na tyle często, by nigdy nie były za długie, tzn. nie dotykały podłogi.
Obcinanie psich pazurów jest zabiegiem wyjątkowo delikatnym. Wzdłuż pazura biegnie nerw i naczynie krwionośne, dlatego zbyt mocne skrócenie może spowodować ból i krwawienie. Przy jasnych pazurach bardzo wyraźnie widać miejsce, do którego można bezpiecznie je obciąć. Przy czarnych pazurach ta granica jest prawie niewidoczna i trzeba zachować szczególną ostrożność, żeby psa nie skaleczyć. Jeśli go położymy i odgarniemy sierść porastającą łapę, pod spodem pazura zobaczymy wyraźny rowek, który wyznacza obszar w którym ciąć nie wolno.
Bardzo długie, przerośnięte pazury najlepiej skracać etapami, co kilka dni, po małym, 2-3 milimetrowym kawałeczku, wówczas ryzyko uszkodzenia nerwu lub naczynia krwionośnego jest minimalne. Odpowiedź na pytanie jak długie powinny być psie pazury jest bardzo prosta: w sytuacji, gdy pies stoi na czterech łapach na równej, twardej powierzchni, ani jeden pazur nie może dotykać podłogi. Między nią a pazurem, musi być prześwit. Szkic bardzo wyraźnie pokazuje granicę cięcia, której nie wolno przekroczyć, bo grozi skaleczeniem.
I jeszcze jedna rada: jeśli pies ma bardzo twarde pazury, mające tendencje do pękania podczas ich obcinania, lepiej je skracać po kąpieli lub po długim spacerze w czasie deszczowej pogody, bo kiedy są rozmiękczone, łatwiej je obciąć. Gdyby przez nieuwagę zdarzyło nam się przyciąć pazur zbyt krótko i nastąpiło krwawienie, należy je zatamować zwykłym ałunem.
Sporo osób uważa, że psom nie trzeba obcinać pazurów, bo je sobie ścierają przy chodzeniu. Tak jest w istocie, jeśli pies biega po twardej szorstkiej nawierzchni, np. po betonie. Niestety wielu psom, szczególnie małym, które w domu poruszają się po grubym, miękkim dywanie, a na spacer wychodzą na trawnik koło domu, trzeba je regularnie skracać, zwłaszcza, że rosną im bardzo szybko. Zawijające się pazury to nie tylko dyskomfort dla psa, ale także ryzyko uszkodzenia palców, które z konieczności są nienaturalnie wygięte.
Pazur nie powinien być za krótki, ale kiedy pies stoi, nie tylko nie może kłaść się na ziemi ale nawet nie może jej dotykać. Uderzenie w pazur podczas biegania przenosi się na kości i stawy i po pewnym czasie powoduje problemy. Dlatego jak tylko zobaczymy, że pazur sięga podłogi, trzeba go natychmiast skrócić. Metoda częstego obcinania po maleńkim kawałeczku jest dużo bezpieczniejsza niż radykalne skracanie, które grozi zranieniem, bo nie zapominajmy, że wzdłuż pazura biegnie nerw i naczynie krwionośne.
Z psami długowłosymi jest dodatkowy kłopot: często zaniedbujemy obcinanie pazurów, bo ich po prostu nie widać. Dopiero kiedy pies zaczyna kuleć, zaglądamy pod sierść i stwierdzamy, że pazur jest zakręcony i wbija się w opuszkę. Dopadają nas wyrzuty sumienia, sięgamy po cążki i okazuje się, że obcinanie wcale nie jest takie proste, bo pazury dosłownie toną we włosie. Jest na to bardzo prosty sposób – nakładamy na łapkę jakąkolwiek siatkę, nawet taką po owocach, raczej bawełnianą niż nylonową, bo się lepiej układa. Pazurki są odsłonięte, doskonale widać ich długość i można przystąpić do ich skracania. Żeby dobrze ocenić miejsce cięcia, te które są bardzo zakręcone zawsze trzeba obcinać dwuetapowo, najpierw część zawiniętą a potem, kiedy już będzie widoczny spód pazura, do właściwej długości.
Czym psu obcinać pazury?
Zwykłe nożyczki lub obcęgi z domowego warsztaciku w żadnym przypadku nie nadają się do obcinania psich pazurów. Pazur powinien być skrócony jednym równym cięciem a nieodpowiednie narzędzia mogą go zmiażdżyć. Najczęściej potem pazur się rozdwaja i tworzą się bolesne zadziory. Trzeba więc zaopatrzyć się w profesjonalne cążki do obcinania pazurów, przeznaczone wyłącznie do tego celu i dostosowane do wielkości psa. To, czy będą miały kształt nożyc czy też gilotynki, zależy wyłącznie od preferencji użytkownika. Jeśli są dobrej jakości, dla samego cięcia nie ma to żadnego znaczenia. Pazury tnie się równo, tak jak na rysunku, prostopadle do pazura a nie w szpic, bo będą miały tendencję do pękania. Po obcięciu można je dodatkowo wyrównać specjalnym pilnikiem, prowadząc go zawsze w kierunku od nasady pazura do końca, a nie odwrotnie. Pazur po obcięciu musi być idealnie gładki, jeśli pozostawimy nierówności i zadry, istnieje ryzyko, że będzie 
się rozwarstwiać i odłamywać, co dla psa bywa czasem bardzo bolesne.
Widoczny na zdjęciu pazur jest w wyjątkowo złym stanie. Może to być spowodowane zarówno brakiem regularnej pielęgnacji, jak również złą, zbyt ubogą w witaminy i minerały dietą. W zimie warto płukać psu łapy po powrocie ze spaceru, bo sól bardzo je wysusza i niszczy. Czasem zdarza się, że pies sam doprowadza pazury do takiego stanu i wtedy przyczyn takiego zachowania należy szukać w psychice: stres, lęk separacyjny, nuda. Na to najlepszym lekiem jest zwiększenie aktywności fizycznej psa oraz uwaga i bliskość opiekuna.
Jeśli mamy wątpliwości, brak nam odpowiednich narzędzi lub obawiamy się, że podczas obcinania pazurów możemy psa skaleczyć, lepiej wybrać się do gabinetu weterynaryjnego lub salonu pielęgnacji dla psów, gdzie za niewielką opłatą fachowo je skrócą, a przy okazji pouczą jak w przyszłości radzić sobie z tym problemem.
Co to są ostrogi?
Psy niektórych ras mają dodatkowo tzw. ostrogi, zwane również wilczymi lub piątymi pazurami. Pies ma wówczas w każdej kończynie cztery pazury połączone z opuszką, które mogą dotykać podłoża, oraz piąty, który wyrasta dużo wyżej po wewnętrznej stronie kończyny i czasem nawet bywa podwójny.
Jeśli ostrogi są przewidziane przez wzorzec rasy, tak jak u briarda i beaucerona, a pies ma być wystawiany, trzeba je bezwzględnie zostawić, żeby nie ryzykować obniżenia oceny. U innych ras zazwyczaj się je zaraz po urodzeniu usuwa, bo do niczego nie są psu potrzebne, a jest z nimi sporo kłopotów. Szczególnie umiejętnie trzeba to zrobić, jeśli pojawią się u psów, u których zgodnie ze wzorcem rasy od urodzenia ich być nie powinno. Należą do nich pudle, buldogi francuskie oraz jamniki. Jeśli już jednak są i natychmiast po urodzeniu psa nie zostały usunięte, trzeba je systematycznie przycinać, bo nie dotykając ziemi, nie mają możliwości ścierania się przy chodzeniu. Rosną bardzo szybko i to w dodatku w kółko, boleśnie wbijając się w nogę.
Co jest potrzebne do pielęgnacji pazurów?
Najważniejszy jest obcinacz, który powinien być wykonany ze stali dobrej jakości, wówczas tnie równo i nie miażdży pazurów. Jeśli cięcie nie jest równe, przyda się specjalny pilnik do jego wyrównania. Na wszelki wypadek, gdyby się nam zdarzyło przyciąć pazur zbyt krótko, potrzebny będzie dodatkowo preparat dezynfekujący oraz tamujący krwawienie.
Pazury przed i po prawidłowym obcięciu
