Zmiana otoczenia i znalezienie się w nowym środowisku wiąże się dla psa z bardzo dużym stresem. On jeszcze nie wie, że w nowym miejscu będzie mu lepiej, wie natomiast że stracił to, do czego się już zdążył przyzwyczaić, choćby przyjaciół niedoli z którymi w schronisku dzielił kojec lub budę. Największym problemem dla nowego opiekuna psa jest to, że nie zna jego przeszłości i nie wie jakiej reakcji może się spodziewać. Dlatego na wszelki wypadek trzeba uprzedzić domowników a zwłaszcza dzieci, żeby przy pierwszym spotkaniu z psem zachowywały się spokojnie i nie prześcigały się w okazywaniu radości i czułości. Jeśli wszyscy domownicy, nawet w najlepszej wierze, ruszą na jego przywitanie, poczuje się osaczony i będzie tą sytuacją przerażony. Gwałtowne przytulanie może być przez psa odebrane jako agresja i spowoduje reakcję obronną. Trzeba się liczyć z tym, że może minąć trochę czasu zanim odnajdzie się w nowym domu i wszystkim domownikom zaufa.
Co więc robić, żeby go nie przestraszyć ? – nie bierzmy go na siłę na ręce, najlepiej przykucnąć, żeby być na jego poziomie i czekać cierpliwie aż sam do nas podejdzie. Niczego nie przyspieszajmy, pozwólmy mu trzymać się na uboczu, bo na początku może być po prostu przestraszony. Nowe miejsce, nowi ludzie i odgłosy są już dla niego wystarczająco dużym przeżyciem. Dajmy mu czas na ochłonięcie, im więcej okażemy powściągliwości, tym szybciej zrozumie, że nic mu nie grozi i tym prędzej sam się do swoich opiekunów zbliży. To jest ten przełomowy moment, od którego zaczyna się budowanie wzajemnych relacji. Te rady mogą okazać się zbędne, jeśli pies merdając ogonkiem sam dopomina się o pieszczoty. Wówczas nie skąpmy mu ich, bo to oznacza, że nie ma w nim nieufności i agresji i jest gotowy na wejście do nowej rodziny.
Przez pierwsze kilka dni nie powinno się psa kąpać, żeby go dodatkowo nie stresować. Oczywiście, jeśli jest bardzo brudny, trzeba to zrobić, ale poczekajmy z tym choćby kilka godzin, żeby przedtem zdążył poznać nowe miejsce i domowników. Starajmy się zrobić to delikatnie, dno wanny wyłóżmy dywanikiem, wtedy nie będzie się ślizgał i zróbmy wszystko, żeby się nie zraził, bo nie jest wykluczone, że jest to jego pierwsza kąpiel w życiu. Obojętnie jaką ma sierść, wybierzmy do tej kąpieli szampon przeciwpasożytniczy. Odpchlony, czyściutki i pachnący, będzie mógł nawet, jeśli mu się na to pozwoli, wyciągnąć się obok swojego nowego pana na kanapie.
Od pierwszego dnia pies musi mieć wyznaczone swoje miejsce i legowisko, najlepiej w pobliżu swojej rodziny, w takim miejscu, w którym nikt nie będzie go niepokoił. Podczas obecności właścicieli w domu można mu umożliwić dostęp do wszystkich pomieszczeń, natomiast wtedy, kiedy zostaje sam, najlepiej, zwłaszcza na początku, ograniczyć mu przestrzeń do jednego pomieszczenia i pozostawić mu włączone radio, bo będzie się czuł mniej samotny.
Obserwując psa można się bardzo dużo o nim dowiedzieć. To co się nam nie podoba, starajmy się jak najszybciej korygować, bo brak reakcji będzie dla psa komunikatem, że właściciel jego zachowanie akceptuje. Nie popełniajmy błędu odkładając naukę na później bo zanim się za to zabierzemy, złe nawyki się utrwalą. Pies chętnie się uczy, ale trzeba mu pokazać czego się od niego oczekuje, a za dobre zachowanie zawsze pochwalić i nagrodzić.
Ustalmy stały rytm dnia, posiłki i spacery o mniej więcej tej samej porze. Zwiększy to jego poczucie bezpieczeństwa. Nawet jeśli mamy do dyspozycji ogród, starajmy się wychodzić z psem na spacery, żeby mógł poznać swoje nowe otoczenie. Nie spuszczajmy go ze smyczy, w obcym dla siebie otoczeniu może się czegoś przestraszyć lub pogonić za kotem, innym psem lub jakąś zwierzyną. Nietrudno wówczas o wypadek, niejeden pies stracił w takiej sytuacji orientację i trafił prosto pod koła nadjeżdżającego samochodu.
Psy ze schroniska rzadko są socjalizowane i nie potrafią robić wielu rzeczy. Nie należy się jednak z typowym szkoleniem pod okiem trenera zbytnio spieszyć, najpierw trzeba się skupić na poznaniu psa i zyskaniu jego zaufania. Nigdy nie wolno na niego krzyczeć a tym bardziej go karcić. Trzeba wykazać ogromną cierpliwość i konsekwencję. Stosujmy w stosunku do psa pewne ograniczenia i korygujemy niewłaściwe zachowania, będzie się lepiej czuł, jeżeli od początku jego opiekun będzie dla niego również przywódcą.
Zanim dobrze poznamy charakter psa, lepiej zachować ostrożność:
- Nie gładźmy go po głowie i nie patrzmy mu prosto w oczy bo niektóre psy uznają to za akt dominacji, czego bardzo nie lubią. Nie wyciągajmy gwałtownie do niego ręki, bo jeśli był bity, może ze strachu zaatakować.
- Gwałtowne zachowania mogą psa przestraszyć. Im większy spokój zachowamy w pierwszych dniach po przyjęciu go do domu, tym łatwiej mu będzie zasymilować się z nowym otoczeniem. Małe przekupstwa w formie psich smakołyków na ogół bardzo skutecznie przyspieszają przełamywanie lodów.
- Ponieważ nie znamy psa – nie ufamy mu, bo nie wiemy dlaczego trafił do schroniska, zdarza się że jest to skłonność do agresji w stosunku do domowników lub innych psów. Dlatego też nigdy nie wolno zostawić psa samego z dziećmi. Nie znając jego charakteru nie wiemy jak zareaguje, jeśli dziecko niechcący zrobi mu krzywdę.
- Każdy pies może mieć jakieś wrażliwe miejsce o którym jeszcze nie wiemy, a którego nie powinno się dotykać, bo sprawia mu ból, jeśli na takie trafimy, starajmy się je omijać a potem spokojnie sprawdźmy co jest tego przyczyną.
- Sporo psów ze schroniska ma traumatyczne przeżycia, które mogą zostać przywołane przez przypadkowe skojarzenie. Bywa, że zwykły dzwonek do drzwi może wywołać atak paniki, pies może przestraszyć się szczotki do zamiatania, jeśli kiedyś był nią bity.
- Jeśli pies nie był w schronisku szczepiony i odrobaczony, trzeba się wybrać z nim do lekarza weterynarii, ale dopiero po upływie co najmniej tygodnia.
- Chodzi o sprawdzenie czy jest zdrowy, wiele chorób zakaźnych ujawnia się po kilku dniach od zarażenia, a zaszczepienie chorego psa mogło by się dla niego skończyć tragicznie.
