Pochodzenie affenpinczera
Informacje na temat pochodzenia affenpinczera są bardzo sprzeczne, dużo wskazuje jednak na to, że ten maleńki piesek istnieje już od co najmniej kilkuset lat. Jego pierwszy zachowany wizerunek widnieje na obrazie namalowanym przez van Eycka w 1434 roku. Był również obecny na wielu obrazach Albrechta Durera, a także na licznych malowidłach pochodzących z XVII wieku, na których jego wygląd praktycznie niewiele odbiega od współczesnych psów tej rasy.
Affenpinczer uwieczniony na portrecie “Giovanni Arnolfini z żoną” van Eyck – 1434 rok, National Gallery, London
Ponieważ między affenpinczerem a gryfonikiem brukselskim jest wyjątkowo duże podobieństwo, powszechnie uważa się, że małpi pinczer pochodzi od gryfonika, choć niektórzy twierdzą, że jest akurat odwrotnie. Jedno nie ulega wątpliwości, że jest on spokrewniony zarówno z pinczerami jak i gryfonikami. Od początku swego istnienia był nie tylko doskonałym psem do towarzystwa, ale również wysoko cenionym łowcą szczurów i myszy.
Na przełomie XIX i XX wieku ich hodowla bardzo podupadła. Zaczęto je masowo kojarzyć ze sznaucerami miniaturowymi, co ani jednej, ani drugiej rasie nie wyszło na dobre. Pojawiły się przede wszystkim problemy z umaszczeniem. Zdarzały się w hodowlach affenpinczery w przeróżnych kolorach: czarne, czarne podpalane, szare, rude, popielate a nawet cętkowane. Działo się tak, pomimo że w 1913 roku opublikowano oficjalny standard rasy, zgodnie z którym sierść psa tej rasy może być wyłącznie czarna. Na szczęście niemieccy hodowcy postanowili wreszcie zaprowadzić porządek i wyeliminować kolorowe umaszczenia, choć zajęło im to prawie trzydzieści lat. W wyjściowym 1917 roku zarejestrowano zaledwie 40% psów czarnych, w 1931 było ich już 90%, a w roku 1940 – aż 97%. Wymarzone 100% czarno umaszczonych psów osiągnięto dopiero w 1946 roku. Po II wojnie popularność affenpinczerów wyraźnie spadła, nawet w Niemczech, bądź co bądź ich ojczyźnie. W Polsce spotyka się je niezwykle rzadko, obecnie jest tylko jedna hodowla psów tej rasy.
Wygląd affenpinczera
Affenpinczer to najmniejszy z pinczerów, ma nie więcej niż 30 cm w kłębie, zwartą kwadratową sylwetkę i czarne, sprawiające wrażenie potarganego, owłosienie. Linia górna prosta, lekko opadająca od wyraźnie zarysowanego kłębu do nasady ogona. Klatka piersiowa lekko spłaszczona po bokach, głęboka, sięgająca poniżej łokcia. Linia dolna i górna powinny być mniej więcej równoległe. Słabizna bardzo umiarkowanie podciągnięta. Odległość od ostatniego żebra do biodra na tyle mała, by pies był zwarty. Kończyny proste i równoległe, tylne umiarkowanie kątowane. Łapy krótkie i okrągłe, tylne nieco większe niż przednie. Ogon naturalny, prosty lub sierpowaty.
Najbardziej charakterystyczna jest głowa, osadzona na mocnej, dość krótkiej szyi: raczej okrągła, z wyraźnym stopem, krótką, prostą i niezadartą kufą, zakończoną wyrazistą, czarną truflą nosową z otwartymi nozdrzami. Uzębienie kompletne. Żuchwa wystaje przed górną szczęką i jest lekko zadarta ku górze. Ani siekacze, ani kły nie mogą być widoczne przy zamkniętym pyszczku. Brak dwóch przedtrzonowców: P1, P2 lub P3 w dowolnym połączeniu jest tolerowany. Oczy ciemne, raczej okrągłe, lekko wypukłe. Powieki przylegające, czarno pigmentowane, otoczone koroną dość długich, czarnych, sterczących włosów. Uszy wysoko osadzone, w kształcie litery V, jednakowo załamane do przodu, wewnętrzną krawędzią przylegające do policzków. Jeśli są stojące, powinny być małe i jednakowego kształtu.
Ten uroczy, małpi wygląd pyszczka zdecydował o tym, że nazwano je affenpinczerami, czyli małpimi pinczerami. Oprócz oryginalnego wyglądu, psy te mają bardzo charakterystyczny, drepczący chód, który spowodowany jest budową kończyn.
Wysokość w kłębie: psy i suki 25 do 30 cm.
Ciężar ciała: psy i suki 4 do 6 kg.
Charakter, usposobienie affenpinczera
Pomimo niewielkich rozmiarów, jest to pies o temperamencie wojownika: silny, czujny i odważny. Jest bardzo inteligentny i niezależny, lubi grać w domu pierwsze skrzypce. Czasem bywa uparty i zaczepny, dlatego też wymaga wczesnej socjalizacji i cierpliwego, ale bardzo konsekwentnego wychowania i szkolenia. Jeśli będzie ono dobrze prowadzone, z pewnością okaże się wdzięcznym i pojętnym uczniem. Ze względu na swoje rozmiary affenpinczer bardzo dobrze nadaje się do małych mieszkań, nie zabiera dużo miejsca i jest doskonałym psem do towarzystwa. Jest wesoły, pełen temperamentu, niestety najczęściej dość hałaśliwy. Ma silnie rozwinięty instynkt terytorialny, co powoduje, że jest bardzo dobrym psem stróżującym i ostrzegającym, który zbliżającego się intruza zawsze bezbłędnie wyczuje i zaanonsuje donośnym szczekaniem.
Szata affenpinczera
Owłosienie affenpinschera powinno być szorstkie, średniej długości, sprawiające wrażenie potarganego i kosmatego, podszyte solidnym czarnym podszerstkiem. Włos na głowie maksymalnie sztywny, sterczący oraz odstający, tworzy bardzo charakterystyczne dla tej rasy: brwi, aureolę wokół oczu, kosmatą grzywkę i brodę. To właśnie nietypowe owłosienie głowy nadaje psu ten ujmujący, niepowtarzalny wygląd.
Umaszczenie: zgodnie ze wzorcem wyłącznie jednolicie czarne, podszyte idealnie czarnym podszerstkiem. Dopuszcza się jednak lekkie podpalanie: rude, brązowe lub szaroniebieskie, przy czym barwa czysto czarna jest oczywiście ceniona najwyżej.
Sierść affenpinczera wymaga regularnej pielęgnacji oraz trymowania. Jest to konieczne dla usunięcia martwego włosa i utrzymania właściwej barwy, dzięki czemu zadbany pies będzie wyglądał schludnie i elegancko.
Więcej informacji na temat sierści affenpinczera w artykule: Affenpinczer – pielęgnacja sierści i przygotowanie jej do wystaw
Zdrowie affenpinczera
Affenpinscher jest zazwyczaj psem zdrowym i silnym, żyje długo, nawet do 15-16 lat. Podstawowe problemy zdrowotne tej rasy związane są z syndromem brachycefalicznym, który powoduje, że psy źle znoszą upał, ponieważ mają wówczas trudności z oddychaniem. Zdarza się także przetrwały przewód tętniczy Botalla, zwichnięcie rzepki oraz martwica główki kości udowej. Nierzadko pojawiają się także choroby przyzębia, które powodują odkładanie się kamienia nazębnego, dlatego pies tej rasy musi być bardzo wcześnie przyzwyczajany do czyszczenia zębów.
Do kogo pasuje affenpinczer?
Nazwa „małpi pinczer” związana jest nie tylko z charakterystycznym wyglądem tego małego pieska, ale także z jego usposobieniem. Niezwykle ruchliwy, wesoły, jest zawsze pełen energii i pomysłów. Bardzo lubi być w centrum uwagi. Jest to doskonały pies dla ludzi dorosłych, również tych w starszym wieku, którzy zawsze mają czas, żeby się nim zająć i poświęcić mu dużo uwagi. Wyjątkowo źle znosi samotność, dlatego też pozostawienie go na kilka godzin samego w domu, podczas kiedy domownicy są w pracy, nie wchodzi w rachubę.
Affenpinczer nie nadaje się również dla rodzin z małymi dziećmi, bo jest bardzo zaborczy, zazdrosny o swojego pana, pilnuje jedzenia i zabawek i nie daje ich sobie tak łatwo odebrać. W dodatku zdecydowana większość affenpinczerów po prostu nie akceptuje pełnych energii, rozkrzyczanych dzieci. Dla kogo jest zatem ten pies? – dla osób, które ich nie mają, lub mają starsze dzieci, przebywają prawie cały czas w domu i są w stanie poświęcić mu dużo uczucia i czasu, na co ten mały diabełek z pewnością odpowie wielką miłością oraz przywiązaniem. Lubi spacery, ale nie jest pod tym względem specjalnie wymagający, niedalekie wyjście na pobliski skwerek lub kawałek własnego ogródka zupełnie mu wystarczy.
Affenpinczer bardzo lubi szczekać. Jeśli ktoś zdecyduje się kupić psa tej rasy, z pewnością zyska wiernego przyjaciela, natomiast musi sobie zdawać sprawę z tego, że istnieje bardzo realne niebezpieczeństwo, że bliska, wieloletnia przyjaźń z sąsiadami, szybko legnie w gruzach. Chyba, że są zdecydowanie niedosłyszący. Trzeba więc bardzo wcześnie, już od szczeniaka, konsekwentnie wyhamowywać zapał psa do szczekania.
Jeśli kogoś zauroczył ten mały rozczochraniec, znalezienie szczenięcia nie będzie łatwe, bo jest to rasa niezwykle rzadka.
Zalety i wady affenpinczera
+ wesoły i towarzyski
+ nadaje się do każdego mieszkania
+ bardzo przywiązuje się do właścicieli
+ wnosi do domu dużo radości
– bywa absorbujący i zaborczy
– źle toleruje samotność
– uwielbia szczekać
– nie lubi małych dzieci
– jest wrażliwy na wysokie temperatury
Jak znaleźć dobrą hodowlę affenpinczerów?
- Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się przy pomocy Formularza kontaktowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
Wzorzec rasy FCI
FCI STANDARD N° 186 / 02.09.2009
PINCZER MAŁPI
(Affenpinscher)
POCHODZENIE: Niemcy .
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 26.03.2009.
UŻYTKOWOŚĆ : Pies pokojowy i do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I.:
Grupa 2. Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do zaganiania bydła.
Sekcja 1.1 Pinczery.
Próby pracy nie obowiązują.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY : Pierwotnie pies domowy w Południowych Niemczech; jego
przodkowie przedstawieni są na drzeworytach Albrechta Durera (1471 – 1528). Na wystawach
pinczery małpie pokazano w roku 1879. Te małe psy popularne były na przełomie wieków, a
powstały z szorstkowłosych pinczerów. Charakterystyczny jest dla nich dłuższy włos wokół głowy,
podkreślający małpi wyraz. Maść jednolita, żółtawa, ruda, szara w różnych odcieniach, szaro czarna i
czarna.
WRAŻENIE OGÓLNE: Małpi pinczer jest małym, zwartym, szorstkowłosym psem o małpim
wyrazie.
WAŻNE PROPORCJE :
Proporcja wysokości do długości ma być taka, aby pies był maksymalnie zwarty.
ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Nieustraszony, czujny, uparty, oddany, ale zdarzają mu sie
niekontrolowane wybuchy. Pod każdym względem miły pies rodzinny.
… cały wzorzec znajduje się na stronie Związku Kynologicznego w Polsce
