Pochodzenie

Border terrier pochodzi ze wzgórz Cheviotu leżących na pograniczu Anglii i Szkocji. Okolice te są ojczyzną kilku ras użytkowych: pasterskich i myśliwskich. Najstarsze wzmianki o border terierze pochodzą z XVII wieku. Wtedy w okolicach Northcumberlandu, Cumberlandu i Westmorlandu były to psy bardzo cenione i towarzyszyły myśliwym na koniach w polowaniu na lisy i leśne kuny. Były wystarczająco duże by nadążyć za koniem i wystarczająco małe, żeby bez problemu dostać się do lisiej nory. Wygląd tych psów nigdy nie był istotny, liczyła się tylko ich przydatność do polowania w bardzo trudnych górzystych terenach, skąpanych najczęściej w ulewnych deszczach. Zahartowane w ciężkiej pracy, odznaczają się największą siłą i wytrwałością ze wszystkich terierów. Są świetnymi norowcami i tropowcami. Bardzo dobrze pływają, potrafią aportować zwierzynę z wody.

Border terrier pochodzi prawdopodobnie od nieistniejącego już teriera staroangielskiego. Nie ulega wątpliwości, że spokrewniony jest z bedlington terierem i dandie dinmont terrierem. Na początku nazywano je bardzo różnie, w zależności od regionu, który zamieszkiwały. Obecną nazwę noszą od 1880 roku. Na wystawach, jako odrębna rasa border terrier pojawił się pod koniec XIX wieku. W 1920 roku rasa została oficjalnie uznana przez brytyjski Kennel Club. Wzorzec, który wtedy przyjęto, z niewielkimi zmianami obowiązuje do dziś.

Podczas gdy większość ras zmieniała swój wygląd w kierunku uatrakcyjnienia eksterieru pod kątem wystaw kynologicznych, border terrier pozostał niezmieniony. Nie jest zbyt efektowny, co zapewne powoduje, że jego popularność jest ciągle bardzo niewielka. Za to zachował swój charakter i pasję myśliwską, dzięki czemu ma swoich zagorzałych zwolenników, zwłaszcza w krajach Półwyspu Skandynawskiego, Anglii, Niemczech, Czechach i Słowacji. Do Polski pierwsze bordery przyjechały w latach dziewięćdziesiątych z Czech, jednak mimo dwudziestoletniej obecności w polskich hodowlach i swoich niezaprzeczalnych walorów są nadal bardzo nieliczne.

Wygląd
Border terier jest jednym z najmniejszych terierów pracujących. Ten niewielki pies potrafi biec z prędkością około 50 kilometrów na godzinę. Ma wąski i dosyć długi tułów, silny grzbiet i dość krótki, grubszy u nasady i zwężający się ku końcowi ogon. Przednie kończyny proste, tylne ukształtowane w taki sposób, by umożliwić mocne odbicie i szybki bieg.

Najbardziej charakterystyczna jest głowa, o umiarkowanie szerokiej czaszce i krótkiej, silnej kufie, która przypomina pyszczek wydry. Oczy żywe i ciemne, uszy małe w kształcie litery V, załamane i przylegające do policzków. Ma silne szczęki, dzięki którym kiedyś potrafił przytrzymać zwierzynę w czasie polowania, mocne zęby, zgryz nożycowy, choć cęgowy jest również akceptowany.

Wysokość w kłębie: psy nie więcej niż 40 cm, suki nie więcej niż 36 cm.
Masa ciała: psy 6 – 7 kg, suki 5 – 6 kg.

Charakter, usposobienie
Border terrier ma dwa powody, żeby być psem pełnym energii – jest terierem a do tego psem myśliwskim. Nie jest to jednak energia trudna do opanowania. Wystarczy dłuższy spacer, by nasz przyjaciel zmienił się w spokojnego psa do towarzystwa. Ma wspaniały charakter, jest posłuszny, bardzo chętnie się uczy. Doskonale wypada w konkursach agility. Nie jest agresywny, nie zaczepia innych psów. Ceniony jest nie tylko za swoje wielkie przywiązanie do właściciela, ale także za wesoły temperament i łagodny charakter w stosunku dzieci.

Szata
Border terrier ma grubą, luźną skórę oraz sztywną, szorstką, idealnie przylegającą do ciała szatę. Jego sierść składa się z włosa okrywowego i krótkiego, bardzo gęstego, nieprzemakalnego podszerstka. Umaszczenie w różnych odcieniach: czerwonawe, niebieskie z podpalaniem, siwe z podpalaniem, oraz pszeniczno złote. Maska i uszy są zwykle ciemniejsze.

W przypadku border terriera pielęgnacja sierści polega na zachowaniu jak najbardziej naturalnego wyglądu, co jest wyjątkiem, ponieważ pozostałe psy z grupy terierów zmieniły się pod wpływem wymagań wystawowych, ich szata jest bardzo pracowicie przygotowywana, dzięki czemu stały się w wielu przypadkach ozdobą wystawowych ringów.

Więcej na temat pielęgnacji border terriera i przygotowania go do wystaw

Zdrowie
Border terier jest psem wyjątkowo zdrowym i długowiecznym, nierzadko dożywa piętnastu lat w doskonałej kondycji i zdrowiu. Pod względem zdrowotnym nie sprawia kłopotów, jedyne schorzenie, jakie się czasem u tej rasy spotyka to wywichnięcie rzepek kolanowych.

Do kogo pasuje ten pies ?
Ze względu na niewielki wzrost nadaje się do każdego, nawet niewielkiego mieszkania. Ma niekonfliktowy charakter, nie walczy o przywództwo, dzięki czemu często zjawia się w domach, jako tzw. drugi pies. Border potrzebuje dużo ruchu, na spacerze jest przyjazny wobec ludzi i innych psów, zawsze wesoły i skory do zabawy. Ktoś, kto chociaż raz miał psa, który za punkt honoru stawia sobie atakowanie wszystkiego co się rusza wie, jaka to wielka zaleta.

Border terrier uwielbia dzieci, nie odstępuje ani na krok swojego właściciela, nie ma szans, żeby w domu, w którym mieszka zagnieździły się szczury lub krety. Dobre zdrowie, nieskomplikowana pielęgnacja i niewielkie potrzeby żywieniowe powodują, że jest to bezproblemowy towarzysz dla każdej rodziny.

Zalety i wady
+ doskonały pies myśliwski
+ sprawdza się jako pies rodzinny
+ przyjazny wobec dzieci
+ bez problemu akceptuje inne psy
+ nadaje się do psich sportów, zwłaszcza agility – ma bardzo żywy temperament
– wymaga dość dużo ruchu
– sierść wymaga systematycznej pielęgnacji

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

• Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
• Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pośrednictwem Formularza kontaktowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Wzorzec rasy FCI
Wzorzec FCI nr 10 /27.04.1999/D /27.041998/F/GB
BORDER TERRIER
Pochodzenie: Wielka Brytania
Data opublikowania obowiązującego wzorca: 24.06.1987
Użytkowanie: terier
Klasyfikacja FCI:
grupa 3 teriery
sekcja 1 teriery duże i średnie
Próby pracy nie są wymagane.

WYGLĄD OGÓLNY:
Przede wszystkim jest to terier użytkowy, zdolny nadążyć za koniem.

USPOSOBIENIE/CHARAKTER:
Odważny i energiczny.

  … cały wzorzec znajduje się na stronie Związku Kynologicznego w Polsce