Pochodzenie

Czarny terier rosyjski to rasa stosunkowo młoda. Powstała niejako na zamówienie, ponieważ wojsko potrzebowało psa wybitnie użytkowego, będącego alternatywą dla owczarka niemieckiego, ale jednocześnie bardziej odpornego i lepiej przystosowanego do panujących w Rosji ciężkich warunków atmosferycznych. Psy te miały pilnować więzień, obozów pracy, granic i tajnych obiektów państwowych. Cały ten projekt hodowlany był realizowany pod patronatem władz bardzo wysokiego szczebla a hodowla, której powierzono to odpowiedzialne zadanie nazywała się jak na owe czasy przystało Krasnaja Zwiezda.

Jako wyjściowy materiał hodowlany posłużyły sznaucery olbrzymy skrzyżowane z airedale terierkami i rottweilerkami oraz sznaucerki olbrzymki skrzyżowane z rottweilerami. Ten schemat wielokrotnie powtarzano, wybierano z miotów najlepsze szczenięta, kojarząc je następnie w bliskim pokrewieństwie aby utrwalić pożądane dla nowej rasy cechy użytkowe. Kluczowe dla powstania teriera rosyjskiego było jednorodne w typie potomstwo sznaucera Roja z sukami różnych ras. Tak więc Roj stał się protoplastą nowej rasy.

Ponieważ teriery rosyjskie miały być psami wybitnie użytkowymi, preferowano osobniki o łatwej do utrzymania, krótkiej i twardej sierści. Psy o sierści obfitej, falistej i bardziej miękkiej trafiały w ręce prywatnych hodowców z klubu DOSA-AF, którzy odpowiednio je kojarząc uzyskali dzisiejszego teriera wystawowego. Oprócz niezwykle efektownej szaty na znaczeniu zyskały także inne elementy wyglądu zewnętrznego: sylwetka psa uległa skróceniu, podniesiono górną granicę wzrostu, uzyskano bardziej szlachetną, dłuższą głowę. Położono także duży nacisk na poprawę charakteru, uzyskano psy o bardziej łagodnym usposobieniu, doskonale nadające się na psy rodzinne. Dzięki bezbłędnej intuicji hodowlanej, rosyjskim hodowcom udało się uzyskać psa o silnie utrwalonych, doskonałych cechach użytkowych i pięknym, pełnym elegancji eksterierze.

W 1979 roku prace nad tworzeniem nowej rasy uznano za zakończone. Do tego czasu zgłoszono 4332 szczenięta urodzone w ponad 800 bardzo wyrównanych miotach. 13 maja 1981 roku Ministerstwo Rolnictwa ZSRR zatwierdziło standard rasy. Trzy lata później teriery rosyjskie zostały uznane przez FCI i zaliczone najpierw do grupy III – terierów a później przeniesione do grupy II-ej, do której należą również będące ich przodkami – sznaucery.

Wygląd

Terier rosyjski wyglądem przypomina nieostrzyżonego sznaucera olbrzyma, jest jednak od niego masywniejszy, ma grubszą kość oraz bardziej miękką i falistą sierść. Jest to pies o bardzo proporcjonalnej i harmonijnej budowie i wpisanej w kwadrat sylwetce. Zdecydowanie robi wrażenie: duży, masywny, o mocnym kośćcu i wspaniałej muskulaturze. Ma silny, prosty grzbiet, głęboką klatkę piersiową, rozbudowane przedpiersie i wysoko osadzony ogon. Głowa umiarkowanie szeroka z wyraźnie zaznaczonym stopem, ciemnymi, ukośnie osadzonymi oczami oraz trójkątnymi, przylegającymi do policzków, wysoko osadzonymi uszami.

Wysokość w kłębie: psy 66-72 cm, suki 64-70 cm.

Charakter, usposobienie
Czarny terier rosyjski to pies o wspaniałym charakterze i umiarkowanym temperamencie. Jest niezwykle inteligentny, wyhodowany do współpracy z człowiekiem, potrafi być dla niego doskonałym partnerem. Pozostawiony samemu sobie czuje się zagubiony i nie potrafi sobie znaleźć zajęcia. Jest bardzo wytrzymały, odporny na warunki atmosferyczne, do zachowania dobrej kondycji potrzebuje stałego wysiłku fizycznego. Jest bardziej psem obrończym niż stróżującym, swoim charakterem bardziej przypomina molosy niż teriery. Sprawdza się również jako pies myśliwski. Mniej nadaje się do stróżowania, traktuje je raczej jako opiekę nad swoją rodziną i jej dobytkiem, niż pracę do wykonania.

Terier rosyjski potrzebuje doświadczonego właściciela, który będzie umiał go odpowiednio wyszkolić. Jest to pies duży, o bardzo silnym charakterze, któremu nie można pozwolić na wszystko. Umiejętnie prowadzony chętnie podporządkuje się swojemu panu, będzie mu wierny i oddany. Teriery są bardzo uczuciowe a do tego dojrzewają późno, bo w wieku około 2,5-3 lat. Trzeba więc bardzo uważać, żeby nie wymagać od nich zbyt dużo i nie przesadzić ze zbytnia surowością. Dlatego właściciel powinien szkolić go sam, najlepiej w grupie, pod okiem trenera, który pokaże jak to robić. Oddanie psa na szkolenie to bardzo duże ryzyko – jeśli trafimy na trenera który specjalizuje się w „zaostrzaniu” psów, może mu złamać psychikę. Tego psa nie trzeba, co więcej, nie wolno zaostrzać, bo on sam najlepiej wie, kiedy wystarczy tylko pokazać zęby a kiedy trzeba ich użyć i nigdy w sytuacji faktycznego zagrożenia nie zostawi właściciela bez obrony.

Szata
Czarny terier rosyjski ma bardzo obfitą, szorstką szatę o wyjątkowo obfitym podszerstku. Umaszczenie czarne lub czarne przetykane szarym. Warto wiedzieć, że skóra i sierść teriera nie wydzielają charakterystycznego psiego zapachu.

Teriery rosyjskie wymagają bardzo systematycznej i starannej pielęgnacji. Ponieważ nie linieją, martwy włos należy usuwać trymerem, szczególnie pracochłonny jest okres poprzedzający wymianę sierści szczenięcej na dorosłą, co następuje w wieku około dwóch lat. Przygotowanie teriera rosyjskiego do wystawy wymaga dużych umiejętności, ponieważ sierść musi być idealnie wypielęgnowana, ale w taki sposób, aby sprawiała wrażenie całkowitej naturalności.

Więcej na temat pielęgnacji teriera rosyjskiego i przygotowania go do wystaw

Zdrowie
Teriery rosyjskie są psami zdrowymi, nie spotyka się prawie wad wrodzonych, największym jednak problemem jest dysplazja stawów biodrowych i łokciowych. Szczenięta teriera rosyjskiego rosną i przybierają na wadze bardzo szybko: dwutygodniowe szczenię waży około 2 kg, ośmiotygodniowe 7-10 kg, a czteromiesięczne już ponad 20 kg. Takie szybkie przyrosty masy ciała stanowią poważne obciążenie dla jeszcze niedostatecznie rozwiniętych stawów. Dlatego też szczenięta w okresie wzrostu wymagają bardzo dobrej, wysoko przyswajalnej karmy i odpowiedniej ilości ruchu. Młode psy mogą biegać tyle ile same chcą, nie wolno ich przeforsować, bo może się to niekorzystnie odbić na ich zdrowiu.

Czarne teriery mają bardzo wrażliwy układ pokarmowy, na każdą zmianę sposobu żywienia mogą zareagować biegunką, dlatego też zmieniając karmę należy robić to stopniowo, zwiększając każdego dnia udział nowej karmy w podawanym psu posiłku. Przy tej metodzie zmiana powinna odbyć się bez większych problemów.

Gęsta sierść z obfitym, nieliniejącym podszerstkiem, przy braku odpowiedniej pielęgnacji zawsze stanowi potencjalne źródło problemów skórnych. Sfilcowany, zbity podszerstek utrudnia wentylację skóry i stwarza idealne warunki dla rozwoju różnego rodzaju pasożytów i bakterii chorobotwórczych. Podobnie jak o sierść trzeba zadbać o uszy. Tak jak u większości psów o mocno zarośniętych, zwisających małżowinach usznyh, również u teriera rosyjskiego mogą wystąpić stany zapalne, jeśli uszy naszego przyjaciela będą zaniedbane a dodatku zalewane w czasie kąpieli. Wynika stad, że większość problemów zdrowotnych tej rasy może wynikać, niestety trzeba to powiedzieć, z niewiedzy lub niedbałości właściciela.

Do kogo pasuje ten pies ?
Czarny terier rosyjski to wspaniały pies rodzinny. Ma bardzo dobrą psychikę, jest odważny ale jednocześnie powściągliwy, jego właściciel ma więc komfort posiadania doskonałego psa obrończego, który nie przysporzy mu kłopotów zbytnią agresywnością. Działa podobnie jak sznaucer olbrzym – po namyśle. Najpierw warczy i pokazuje, że skończyły się żarty, dopiero potem, jeśli ostrzeżenie nie podziała, staje do obrony. Jego atak jest również kontrolowany i proporcjonalny do stopnia zagrożenia. Terier rosyjski atakuje, żeby obronić swojego pana a nie po to by zagryźć intruza, poddanie się napastnika uznaje wystarczającą przyczynę zakończenie akcji.

Pies uczy się szybko i łatwo, niczego się nie boi, rzadko szczeka, nie wdaje się w utarczki z innymi psami, ale zaatakowany pokaże napastnikowi gdzie jest jego miejsce. Jest bardzo związany ze swoja rodziną, w stosunku do obcych jest nieufny, ale nie agresywny. Każdy, kto choć raz miał psa który atakuje bez powodu i rzuca się na wszystko co się rusza z pewnością doceni jego wspaniały charakter. Jest to idealny pies dla osoby, której odpowiada jego „siła spokoju” bo wie, że pies, który bez przerwy wszystkich atakuje i oszczekuje jest na ogół tchórzliwy i w sytuacji zagrożenia ucieknie gdzie pieprz rośnie.

Czarnego teriera można trzymać w najmniejszym nawet mieszkaniu, mimo swoich dużych rozmiarów zajmuje bardzo mało miejsca. Uwielbia dzieci, którym pozwala na wszystko, nie ma możliwości, żeby terier odgryzł się dziecku, które zrobiło mu krzywdę. Pies bardzo potrzebuje bliskości swojej rodziny, chce uczestniczyć we wszystkim co dzieje się w domu, razem iść na spacer, razem pojechać na wakacje. I proszę mi wierzyć, on na to wszystko naprawdę zasługuje.

Zalety i wady
+ doskonały pies rodzinny
+ przywiązany do właścicieli
+ doskonały towarzysz dla dzieci
+ nieustraszony obrońca
+ odporny na złe warunki atmosferyczne
+ nadaje się do mieszkania
+ ma zacięcie sportowe
+ mało hałaśliwy
+ akceptuje inne psy i zwierzęta domowe
+ jest inteligentny, łatwy do szkolenia – wymaga pracochłonnej pielęgnacji
– potrzebuje bardzo dużo ruchu
– kosztowny w utrzymaniu

Ciekawostki
Przeważnie szczenięta w miocie niewiele różnią się wagą. Inaczej jest u teriera rosyjskiego. Waga urodzeniowa jest bardzo zróżnicowana: noworodki ważą przeciętnie od 250 do 500 gramów, zdarzają się jednak maluchy ważące po urodzeniu zaledwie 150 gramów i również takie, których waga przekracza 600 gramów. Co dziwne, przy prawidłowym odchowaniu waga urodzeniowa nie wpływa na wielkość dorosłego psa.

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Wzorzec rasy FCI
Wzorzec FCI nr 327 /10.01.2011/GB
CZARNY TERIER ROSYJSKI
(Russian Black Terrier, Russkiy Tchiorny Terrier)
Pochodzenie: Rosja
Data publikacji oryginalnego wzorca: 13.10.2010
Użytkowość: Pies służbowy, stróżujący, polujący i do towarzystwa.
Klasyfikacja FCI: Grupa 2 – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 1.4 – Czarny terier rosyjski.
Próby pracy do uznania krajów członkowskich.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Rasa ta powstała w Rosji na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych dwudziestego wieku drogą selekcji potomstwa z kojarzeń rottweilerów, airedale terierów, nowofundlandów i sznaucerów olbrzymów; te ostatnie uważane są za głównych przodków rosyjskiego czarnego teriera. Początkowo hodowla nadzorowana była przez kynologów z wojskowego ośrodka hodowli i szkolenia Czerwona Gwiazda pod Moskwą. Celem twórców rasy było uzyskanie dużego, silnego, odważnego i dającego się układać psa służbowego, o wyraźnym instynkcie stróżowania, dającego się wykorzystać w różnego rodzaju służbach i w różnych warunkach klimatycznych. FCI uznała rasę w roku 1984.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Czarny terier jest dużym psem o trochę wydłużonym tułowiu, atletycznej budowy i krzepkiej konstytucji. Odznacza się masywnym kośćcem i silnym umięśnieniem, dużą głową, zwartym tułowiem, pojemną, głęboką klatka piersiową i harmonijna budową. Dymorfizm płciowy silnie wyrażony.

WAŻNE PROPORCJE:
Długość tułowia nieco większa od wysokości w kłębie, suki mogą być trochę dłuższe. Głębokość klatki piersiowej nie może być mniejsza niż połowa wysokości w kłębie. Długość głowy nie mniejsza jak 40% wysokości w kłębie. Kufa trochę krótsza od mózgoczaszki.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Pies pewny siebie i pełen godności, w każdej sytuacji opanowany. Gdy zajdzie potrzeba, natychmiast przyjmuje postawę aktywno-obronną, ale szybko uspokaja się, gdy zagrożenie mija. Oprócz ładnego wyglądu czarny terier odznacza się przyjaznym nastawieniem i wielką
wytrzymałością. Dobrze reaguje na szkolenie, przystosowuje się do każdego klimatu, jest chętny do pracy i godny zaufania.

  … cały wzorzec znajduje się na stronie Związku Kynologicznego w Polsce