Pochodzenie
Dog de Bordeaux to jedna z najstarszych ras francuskich, wywodząca się prawdopodobnie od molosów, które na kontynent europejski przybyły z Azji. Znalezienie przodków doga de Bordeaux jest bardzo trudne, istnieje na ten temat wiele teorii, jedna od drugiej trudniejsza do udowodnienia. Uważa się, że są spokrewnione z angielskimi mastiffami i molosami, które do Francji przybyły z Rzymu oraz akwitańskimi psami stróżującymi. Najstarsze ślady ich obecności w Akwitanii można zobaczyć w postaci pochodzących z XIV wieku rzeźb znajdujących się w położonej na południu Francji twierdzy Carcassone.
W średniowieczu istniały dwa typy tych psów, mniejszy zwany Dogin, o którym słuch dość szybko zaginął i większy Alan Vaultre, który najpierw wykorzystywany był do celów wojennych oraz do walk z dzikimi zwierzętami a później towarzyszył w pracy rzeźnikom i chronił pędzone przez nich bydło przez złodziejami i drapieżnikami. Z racji swojego zajęcia zwany był psem rzeźnickim. Wszystko wskazuje na to, że to on jest bezpośrednim przodkiem doga de Bordeaux.
Kiedy wreszcie zakazano organizowania walk psów i jednocześnie zmalało zapotrzebowanie na przeganianie bydła, osłabło również zainteresowanie dogami de Bordeaux a ich pogłowie dramatycznie się skurczyło. Kiedy po pewnym czasie wróciły do łask, zupełnie zmienił się ich charakter. Dopóki służyły do walk, wymagano od nich agresywności, kiedy jednak zaczęto je wykorzystywać jako psy stróżujące, poprzez odpowiednią selekcję doprowadzono do wytłumienia ich agresji. Od tego czasu już na zawsze stały się psami stróżującymi i do towarzystwa.
W XIX wieku dogi de Bordeaux zostały uznane za odrębną rasę, a w 1860 roku, dla upamiętnienia miasta, w którym rozpoczęto ich hodowlę, nadano im nazwę, jaką noszą obecnie. Pierwszy standard rasy został opracowany w 1896 roku przez Pierre’a Maguin’a a potem w 1910 roku poprawiony i uściślony przez profesora anatomii Jeana Kunstlera. Przetrwał on do 1971 roku, kiedy to sędzia kynologiczny Raymond Triquet wraz z lekarzem weterynarii Mauricem Luquet dostosowali go do wymogów FCI i nadali mu ostateczny kształt.
W Polsce pierwsze dogi de Bordeaux pojawiły się na początku lat dziewięćdziesiątych. Polska hodowla wystartowała bardzo ambitnie, w oparciu o psy sprowadzone z Francji, z których najbardziej znany IGOR l’ Etang de Mirloup bardzo szybko został championem Polski i pierwszym polskim championem międzynarodowym tej rasy.
Wygląd
Dog de Bordeaux to krótkogłowy molos o ciężkiej, atletycznej budowie. Jego sylwetka ma kształt prostokąta. Grzbiet szeroki z mocno zaznaczonym kłębem, głęboką klatką piersiową, krótkimi lędźwiami i łagodnie opadającym zadem. Jego ogon, gruby u nasady, nie dłuższy niż do stawu skokowego, nie może być zawinięty.
Najbardziej charakterystyczna jest trapezoidalna, wyjątkowo potężna w stosunku do całego tułowia głowa, z głęboką bruzdą czołową i licznymi symetrycznymi fałdami skóry. Szczęki bardzo silne, z lekko wysuniętą do przodu żuchwą. Fafle opadające, lecz zwarte. Oczy owalne, szeroko rozstawione, o ujmującym spojrzeniu. Uszy małe, wysoko osadzone, lekko uniesione u nasady, pokryte sierścią trochę ciemniejszą niż barwa tułowia. Szyja krótka, bardzo silna, z licznymi, ale nie przesadnie zwisającymi fałdami skóry.
Wysokość w kłębie: psy 60-68 cm, suki 58-66 cm.
Masa ciała: psy co najmniej 50 kg, suki co najmniej 45 kg.
Charakter, usposobienie
Dog de Bordeaux jest psem zrównoważonym i spokojnym, o bardzo miłym usposobieniu. Znakomicie sprawdza się jako pies stróżujący. Choć wywodzi się z psów bojowych, nie jest agresywny, bo też nie jest to typowy pies obrończy. Intruza zatrzymuje i unieszkodliwia, ale raczej nie robi mu krzywdy. Gryzie niechętnie, nie znaczy to jednak, że nie stanie w obronie swojej rodziny, jeśli ta znajdzie się w niebezpieczeństwie. Akcję poprzedzi jednak głębokim namysłem i podejmie ją tylko w sytuacji rzeczywistego zagrożenia. Jeśli chodzi o pobratymców, również tej samej płci, niechętnie wdaje się w bójki. Co ciekawe, w przeciwieństwie do innych psów, nie gryzie, tylko walczy łapami, usiłuje przeciwnika powalić na ziemię i unieszkodliwić, czemu towarzyszą groźne miny i ostrzegawcze pomrukiwanie. Biorąc pod uwagę jego posturę, to zazwyczaj wystarcza.
Po swoich przodkach dog de Bordeaux odziedziczył dominującą osobowość, dlatego też wymaga wczesnego ustalenia hierarchii i odpowiedniego szkolenia. Warto wiedzieć, że ten atleta dojrzewa bardzo późno i dopiero w wieku około 2- 3 lat staje się dorosły. Najlepiej rozpocząć naukę już w psim przedszkolu, pamiętając o tym by postępować konsekwentnie ale bardzo łagodnie. Są to psy bardzo uczuciowe, wylewnie okazują swoje przywiązanie i znacznie lepiej reagują na bodźce pozytywne niż na ostrą musztrę. Może dlatego tak dobrze się uczą, prowadzone łagodną kobiecą ręką.
Szata
Dog de Bordeaux ma krótką, gładką, bardzo miłą w dotyku sierść całkowicie pozbawioną podszerstka. Umaszczenie jednolite we wszystkich odmianach koloru płowego, aż do mahoniowego i izabelitowego. Wzorzec dopuszcza niewielkie białe plamy na przedpiersiu i łapach. Maska czarna lub brązowa, albo w ogóle bez maski.
Pielęgnacja sierści doga de Bordeaux nie jest skomplikowana, z wyjątkiem fałdów skórnych, które wymagają regularnej kontroli, ponieważ w ich zagłębieniach potrafią się tworzyć odparzenia i stany zapalne. Również uszy trzeba regularnie sprawdzać i w razie potrzeby czyścić. Podobnie zęby, które ze względu na nietypowy zgryz, jeśli są zaniedbane, szybko pokrywają się kamieniem nazębnym, co u dużych ras zdarza się raczej rzadko.
Więcej na temat pielęgnacji doga de Bordeaux i przygotowania go do wystaw
Zdrowie
Dog de Bordeaux jest psem atletycznym, który rośnie bardzo szybko i równie szybko przybiera na wadze. Dlatego też powinien być bardzo dobrze karmiony, bo niedobory żywieniowe, zwłaszcza w pierwszych dwóch latach życia mogą się niekorzystnie odbić na jego zdrowiu. Najlepsza jest karma opracowana specjalnie dla psów dużych ras, zawierająca naturalną glucozaminę i chondroitynę. Psy tej rasy są bardzo podatne na różnego rodzaju schorzenia stawów i kości, takie jak dysplazja, martwica chrzęstno-kostna czy młodzieńcze zapalenie kości. Mając to na uwadze, w okresie wzrostu nie wolno psa przetrenowywać, żeby niepotrzebnie nie obciążać jego stawów, a w ciągu całego życia, z tych samych względów, nie można dopuszczać do powstania nadwagi.
Dogi de Bordeaux nie żyją długo, przeciętnie 8-9 lat, a do tego, że czasem tracimy je jeszcze szybciej, przyczyniają się często choroby serca i problemy z krążeniem. Dlatego też pierwsze niepokojące objawy wymagają niezwłocznej konsultacji z lekarzem weterynarii, bo odpowiednio wspomagany lekami pies dłużej może cieszyć się zdrowiem.
Psy tej rasy mają także tendencję do alergii skórnych i pokarmowych, co powoduje, że zarówno karma jak i środki pielęgnacyjne jakich używamy, powinny być najwyższej jakości, najlepiej opracowane specjalnie dla zwierząt ze skłonnością do alergii.
Do kogo pasuje ten pies ?
Dog de Bordeaux jest wspaniałym psem rodzinnym. Jest bardzo uczuciowy i mocno związany ze swoimi właścicielami. W żadnym wypadku nie nadaje się do kojca, źle znosi samotność, potrzebuje bliskiej więzi z człowiekiem. Jest z natury psem wesołym, uwielbia dzieci, jest wobec nich bardzo wyrozumiały i delikatny. Nie zrobi dziecku krzywdy, to raczej psa trzeba chronić przed zbyt żywiołowymi maluchami. Lubi spacery, choć nie przepada za gonitwą, dlatego też doskonale nadaje się również dla osób starszych. Przystosuje się do każdego mieszkania, w domu zachowuje się statecznie i nie zajmuje dużo miejsca. Jest wielkim pieszczochem i nawet telewizję może oglądać godzinami, jeśli tylko będzie mógł to robić leżąc na kanapie obok swojego pana i trzymając głowę na jego kolanach.
Dobrze wychowany dog de Bordeaux jest bardzo posłuszny. Nie znosi surowości, wystarczy odrobinę bardziej zdecydowany ton, by zrozumiał, że robi coś, czego mu robić nie wolno. Gości akceptuje bez problemu, podobnie jak inne zwierzęta z którymi się wychował.
Zalety i wady
+ doskonały pies stróżujący
+ wspaniały pies rodzinny
+ przyjazny wobec dzieci
+ spokojny i zrównoważony
+ nadaje się do każdego mieszkania
+ łatwy w pielęgnacji – kosztowny w utrzymaniu
– podatny na niektóre choroby
– czasem się ślini
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
- Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
Wzorzec rasy FCI
FCI-Standard N° 116 / 23.01.2009
DOG DE BORDEAUX
POCHODZENIE : Francja.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 04.11.2008.
PRZEZNACZENIE : Pies stróżujący, obrończy i odstraszający.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 2 Pinczery, sznaucery molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.1 Molosy typu mastyfa.
Bez prób pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY :
Dog de Bordeaux jest jedną z najstarszych ras francuskich, prawdopodobnie potomkiem psów, nazywanych “alanami”, w szczególności od “alan vautre”, o którym Gaston Phoebus, hrabia de Foix pisał w XIV wieku w swej Livre de Chasse, że “ma chwyt trzy razy mocniejszy od charta”. Słowo „dog” pojawia się w tym samym wieku. W połowie XIX wieku te dawne dogi nie były praktycznie znane poza Akwitanią, gdzie wykorzystywane były do polowania na grubą zwierzynę, na przykład dziki, do walk (często organizowanych według ustalonych zasad), pilnowania domów i stad bydła, a także pomocy rzeźnikom. W 1863 roku, na pierwszej we Francji wystawie psów, która odbyła się w paryskim Jardin’d Acclimatation (Ogrodzie Botanicznym), wystawiono psy tej rasy pod obecną nazwą. Wyróżniano wówczas kilka typów, na przykład z Tuluzy, z Paryża z Bordeaux; ten ostatni dał początek obecnie znanej rasie, która ucierpiała bardzo podczas obydwu Wojen Światowych. Zwłaszcza po drugiej znalazła się ona o krok od wyginięcia, i dopiero lata sześćdziesiąte stały się początkiem odbudowy.
Pierwszy wzorzec (“Caractère des vrais dogues”) w Pierre Megnin, Le Dogue de Bordeaux, 1896. Drugi wzorzec J. Kunstler, Etude critique du Dogue de Bordeaux, 1910. Trzeci wzorzec Raymond Triquet, przy współpracy dr. weterynarii Maurice Luquet, 1971. Czwarty, dostosowany do wymaganego przez FCI « formatu jerozolimskiego » Raymond Triquet przy współpracy Philippe Serouil, Przewodniczącego Francuskiego Klubu Doga de Bordeaux, i zarządu, 1993.Poprawki z 2007 roku dokonane zostały przez Raymonda Triquet (Honorowego Przewodniczącego SADB), Sylviane Tompousky (obecną Przewodniczącą SADB) i Philippe Sérouil (członka zarządu SADB).
WRAŻENIE OGÓLNE :
Typowy molos krótkogłowy, o wklęsłych liniach sylwetki. Pies bardzo silny, o bardzo dobrze umięśnionym ciele, zachowujący harmonię budowy. Jest raczej przysadzisty – odległość od mostka do podłoża jest nieco mniejsza od głębokości klatki piersiowej- krępy, atletyczny i imponujący, jego wygląd działa zdecydowanie odstraszająco.
WAŻNE PROPORCJE :
– Długość tułowia, mierzona od stawu barkowego do guza siedzeniowego, jest większa od wysokości w kłębie w
proporcji 11 do 10.
– Głębokość klatki piersiowej jest większa od połowy wysokości w kłębie.
– Maksymalna długość kufy jest równa jednej trzeciej długości głowy.
– Minimalna długość kufy wynosi jedną czwartą długości głowy.
– U samca obwód głowy odpowiada mniej więcej wysokości w kłębie.
ZACHOWANIE/ TEMPERAMENT :
Dawny pies bojowy, ma naturalny instynkt stróżowania, które wypełnia czujnie i odważnie, ale bez agresji. Jest dobrym psem do towarzystwa, bardzo przywiązanym do właściciela i mu oddanym. Jest łagodny i zrównoważony, odznacza się wysokim progiem pobudliwości. U samców normą jest dominujący charakter.
… cały wzorzec znajduje się na stronie Związku Kynologicznego w Polsce
