Pochodzenie
Obraz Mahlera – XX wiek
Z Francji pochodzi największa ilość psów gończych. Przypuszcza się, że rasa powstała na bazie psów myśliwskich przywiezionych do tego kraju przez kupców fenickich. Gaskonia, kraina leżąca w południowej Francji, słynęła ze swoich wspaniałych łowisk obfitujących w grubą zwierzynę, na którą polowano wraz ze złajami psów gończych. Koszt utrzymania dużej ilości psów był ogromny, takie polowania mogły być więc wyłącznie udziałem bogatej szlachty. Ze znanych miłośników i posiadaczy gończych gaskońskich można wymienić króla Francji Henryka IV oraz markiza de Foudras.
Rewolucja Francuska spowodowała zdziesiątkowanie pogłowia psów gończych. Wielkie rody arystokratyczne popadły w kłopoty finansowe i zlikwidowały wielkie i kosztowne psiarnie. Na spadek zainteresowania gończymi wpłynęło także powszechne zastosowanie broni palnej. Dziś więcej gaskończyków niż w rodzimej Francji, można spotkać w Holandii. Niemczech i Stanach Zjednoczonych. Do Ameryki pierwsze gończe trafiły w XVIII wieku razem z francuską ekspedycją naukową, a w 1785 roku siedem najwyższej klasy gończych trafiło za ocean jako prezent generała Lafayetta dla prezydenta Stanów Zjednoczonych Georgesa Washingtona. Uszczęśliwiony prezydent odnotował w swoich pamiętnikach, że jedna z podarowanych mu suk wydała na świat 15 wspaniałych szczeniąt.
Podczas obydwóch wojen światowych psy tej rasy zostały zdziesiątkowane i obecnie spotyka się je bardzo rzadko. Również w Polsce.
Wygląd
Grand bleu de Gascogne to jeden z największych psów gończych. Bardzo proporcjonalnie zbudowany, ma mocny grzbiet z lekko spadzistym zadem, głęboką i dość długą klatkę piersiową oraz gruby u nasady, długi, sierpowaty ogon. Kończyny przednie proste, tylne szeroko rozstawione. Głowa wydłużona, z wklęsłą czaszką, słabo zaznaczonym stopem, lekkim garbonosem, dużymi czarnymi nozdrzami i zwisającymi fałdami skóry opadającymi na wargi. Oczy ciemnokasztanowe, o smutnym, melancholijnym wyrazie. Uszy bardzo nisko osadzone, podwinięte do wewnątrz, długie, sięgające po wyciągnięciu do przodu przynajmniej do czubka nosa. Szyja umiarkowanie długa, może być z łałokiem.
Wysokość w kłębie: psy 65 – 72 cm, suki od 62 – 68 cm.
Masa ciała: 32 – 35 kg.
Charakter, usposobienie
Duży gończy gaskoński jest doskonałym psem tropiącym, w dawnych czasach używano go do polowania na wilki. Pod względem szybkości ustępuje innym psom gończym, za to pod względem wytrzymałości nie ma sobie równych. Nigdy nie porzuca tropu, nawet gdyby spotkał na swojej drodze bardziej interesujące zapachy, nic nie jest w stanie go rozproszyć i konsekwentnie podąża swoim tropem. Ma znakomity węch i mocny, donośny głos, słyszany z dużej odległości. Dziś używany jest do polowania na zające, jelenie i dziki. Bardzo dobrze sprawdza się w roli psa stróżującego. Jak każdy pies myśliwski potrzebuje bardzo dużo ruchu na wolnej, otwartej przestrzeni.
Szata
Grand bleu de Gascogne ma dosyć grubą, gładką, “wodoodporną” i niezbyt krótką sierść. Umaszczenie bardzo oryginalne: białe tło, z wyjątkiem kilku dużych czarnych łat, na całym ciele nakrapiane czarnymi cętkami, co daje w efekcie srebrzysto niebieskawy odcień. Na głowie dwie duże symetryczne, czarne łaty pokrywające uszy i oczy, dochodzące do policzków. Nad oczami, na policzkach, wewnątrz uszu, na nogach i pod ogonem brązowe podpalania. Na tułowiu mogą, choć nie muszą, występować czarne łaty.
Sierść gaskończyka nie jest pracochłonna w pielęgnacji, za to szczególnej dbałości wymagają długie, słabo wentylowane uszy.
Więcej na temat pielęgnacji grand bleu de Gascogne i przygotowania go do wystaw
Zdrowie
Duży gończy gaskoński to pies zdrowy, długowieczny i odporny na złe warunki atmosferyczne.
Do kogo pasuje ten pies ?
Gaskończyk to przede wszystkim doskonały pies myśliwski. Jest jednocześnie świetnym stróżem, który swoim niskim donośnym głosem odstrasza intruza. Bardzo przywiązany do swojej rodziny, doskonale zdaje egzamin jako pies do towarzystwa. Jest bardzo delikatny i opiekuńczy wobec dzieci. Znakomicie nadaje się do domu z ogrodem, w mieście będzie się czuł nieszczęśliwy.
Może żyć w mieszkaniu, pod warunkiem dostarczenia mu dużej ilości ruchu i możliwości wybiegania. Właściciel nie musi z nim biegać wystarczy, że pójdzie z psem na długi spacer w takie miejsce, gdzie będzie go mógł bez obawy spuścić ze smyczy.
Zalety i wady
+ doskonały pies myśliwski
+ lubi bardzo aktywny tryb życia
+ nadaje się na psa rodzinnego
+ przyjacielski wobec dzieci
+ bardzo przywiązany do właścicieli
+ łatwy w pielęgnacji
– potrzebuje przestrzeni i wybiegu
– potrafi zapolować na małe zwierzęta
– nie nadaje się do mieszkania w bloku
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
- Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
Wzorzec rasy FCI
Wzorzec FCI nr 22 /24.01.1996/F
DUŻY GOŃCZY GASKOŃSKI (Grand bleu de Gascogne)
Pochodzenie: Francja.
Data publikacji oryginalnego wzorca: 24.01.1996
Użytkowość: Pies wykorzystywany podczas polowania z bronią palną, czasami do polowań par force, na grubą zwierzynę, ale także na zające, przede wszystkim w sforze lub indywidualnie jako tropowiec.
Klasyfikacja FCI:
grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne.
sekcja 1.1. Duże psy gończe
Podlega próbom pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Jest to bardzo stara rasa, współczesna psom św. Huberta. W XIV wieku psy hodowane były w psiarniach Gaston’a FEBUS’a, hrabiego Foix, który używał ich do polowania na wilki, niedźwiedzie i dziki. Rasa ta była szeroko rozpowszechniona na południu i południowym zachodzie Francji, zwłaszcza w Gaskonii, skąd pochodzi jej nazwa. Jest uważana za przodka wszystkich psów gończych pochodzących z południa Francji.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Pies starej rasy, w wyraźnie francuskim typie, zarówno w odniesieniu do głowy, szaty jak i wyglądu ogólnego. Z psa emanuje spokój i siła, jest bardzo szlachetny.
ZACHOWANIE – TEMPERAMENT:
Zachowanie: bardzo czuły węch; donośny, niski głos; bardzo uważny podczas polowania. Instynktownie łączy się w sfory.
Charakter: spokojny; łatwo podporządkowuje się poleceniom.
… cały wzorzec znajduje się na stronie Związku Kynologicznego w Polsce
