Pochodzenie
W Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych wszystkie trzy gryfoniki:
– brukselski,
– belgijski
– brabancki
uznano za jedną rasę w trzech odmianach. W Europie są to trzy oddzielne rasy, ale mają jeden wspólny wzorzec obejmujący trzy numery katalogowe. W istocie gryfoniki różnią się tylko rodzajem sierści i umaszczeniem: gryfonik brukselski różni się od belgijskiego rudym umaszczeniem, przy czym oba mają średnio długą, szorstką sierść. Za to gryfonik brabancki w odróżnieniu od dwóch poprzednich jest psem gładkowłosym.
Gryfoniki: belgijski, brukselski, brabancki
Gryfoniki mają najprawdopodobniej wspólnych przodków z affenpinscherem, na co wskazuje charakterystyczna dla obu ras głowa. Do stworzenia rasy przyczyniły się także małe odmiany spanieli, terier irlandzki, yorkshire terrier a w przypadku gryfonika brabanckiego również mops.
Kiedyś gryfoniki były ulubionymi psami stangretów i dorożkarzy. W dzień, siedząc na koźle towarzyszyły swojemu panu w pracy, w nocy odpoczywały w stajniach tępiąc przy okazji pojawiające się tam myszy i szczury. Mieszkały także w domach kupców, rzemieślników i robotników, pilnując ich domów, sklepów i warsztatów. Z czasem zostały zauważone przez korzystające z dorożek bogate damy i tak trafiły na salony. Wśród miłośników rasy znalazł się król Francji Henryk III oraz królowa Belgii Henrietta Maria.
W 1880 roku zorganizowano w Brukseli pierwszą wystawę psów, podczas której wielki sukces odniósł żółto-rudy gryfonik o półdługim włosie. Jeden z sędziów zachwycił się nim tak bardzo, że pokrył nim swoją suczkę, co bardzo przyczyniło się do popularyzacji rasy. Z tego skojarzenia urodził się wybitny pod względem eksterieru pies o imieniu Fox, którego uznano za praojca wszystkich odmian gryfoników. Pod koniec XIX wieku psy te dotarły do Anglii, a w XX wieku również do Stanów Zjednoczonych. W Polsce niestety są wciąż mało popularne, być może z powodu kłopotów z rozrodem. Najwięcej jest ich w USA, Skandynawii, Rosji i w Czechach.
Gryfonik brukselski
Wygląd
Gryfonik to mały piesek o mocnej, zwartej budowie, którego sylwetka wpisuje się w kwadrat. Ma dobrze umięśniony tułów, prosty i krótki grzbiet i głęboką klatkę piersiową. Nogi silne, proste, o czarnych opuszkach i pazurach. Szyja łukowata, średniej długości. Szczególne znaczenie dla wyglądu psa ma charakterystyczna dla rasy głowa. Mózgoczaszka powinna być duża i okrągła, czoło mocno wysklepione. Oczy czarne, wypukle, szeroko rozstawione. Uszy wysoko osadzone małe w połowie załamane. Nos, obramowanie oczu i fafle obowiązkowo czarne. Żuchwa mocno wysunięta do przodu, zadarta, przy zamkniętym pyszczku język i zęby nie są widoczne.
Wysokość w kłębie: 17,8 – 20,3 cm.
Masa ciała: 3,5 – 6 kg.
Charakter, usposobienie
Gryfonik to bardzo miły, wesoły piesek o żywym, ale nie uciążliwym temperamencie. Nie lubi samotności, jest wierny, bardzo przywiązany do swojego właściciela, najchętniej nie rozstawałby się z nim ani na chwilę. Jest bardzo inteligentny, chętnie się uczy, bez problemu podporządkowuje się swojemu panu. Nie ma tendencji do dominacji, doskonale układa sobie relacje z innymi zwierzętami, w tym również z kotami. Nie zaczepia innych psów, a dużych wręcz się boi. Jeśli w domu jest więcej psów, bez problemu podporządkuje się silniejszemu i nie będzie walczyć o przywództwo. Bardzo szybko akceptuje zmianę otoczenia, jeśli tylko nie musi rozstawać się ze swoim panem.
Szata
Gryfonik belgijski i brukselski mają twardą, potarganą, półdługą sierść o bardzo gęstym podszerstku. Nieco dłuższe włosy na głowie tworzą charakterystyczną dla rasy brodę.
Gryfoniki belgijskie
Gryfonik belgijski ma umaszczenie czarne, czarne podpalane lub czarno-brązowe, inne barwy nie są akceptowane. Gryfonik brukselski ma umaszczenie rude, rudo-płowe lub pszeniczne, z czarną lub silnie rozjaśnioną maską.
Gryfonik brabancki ma gładką, przylegającą sierść o umaszczeniu rudym z maską, czarnym przesianym, czarnym i czarnym podpalanym.
Jeśli chodzi o pielęgnację, najmniej kłopotliwy jest gładkowłosy gryfonik brabancki, który nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Natomiast gryfoniki: brukselski i belgijski muszą być regularnie trymowane.
Brabantczyk
Więcej na temat pielęgnacji gryfoników i przygotowania ich do wystaw
Zdrowie
Gryfonik jest bardzo zdrowym psem, dożywającym nierzadko 15 lat. Jak wszystkie psy o skróconej kufie, źle znosi upały. Ma także bardzo wrażliwe oczy oraz podatną na odparzenia bruzdę nosową, które wymagają systematycznej i starannej pielęgnacji. Ze względu na dużą głowę przyjście na świat szczeniąt wymaga często cesarskiego ciecia.
Do kogo pasuje ten pies ?
Gryfonik jest bardzo miłym psem do towarzystwa. Dzięki wyjątkowo łagodnemu i bardzo przyjaznemu usposobieniu nadaje się zarówno dla rodziny z dziećmi jak i dla osób starszych. Nadaje się do każdego mieszkania, jest spokojny i niekłopotliwy, można go wszędzie zabrać ze sobą i z pewnością nikt nie będzie przeciwko jego obecności protestował.
Gryfonik bardzo lubi dzieci, jest dla nich wspaniałym towarzyszem, chętnie biega po ogrodzie, chodzi na spacery, nadaje się także do agility i szkolenia na psa towarzyszącego. Nie rozsadza go jednak nadmierna energia, w domu jest spokojny, a jeśli w deszczowy dzień właściciel nie ma ochoty na dłuższą wyprawę, zadowoli się równie dobrze krótkim spacerem wokół domu.
Doskonale czuje się w roli kanapowca, cieszy się ze wszystkiego, byle tylko zbyt długo nie zostawiać go samego w mieszkaniu. Nie nadaje się dla osób zapracowanych, które większość dnia przebywają poza domem. Jest bardzo dobrym stróżem, o pojawieniu się intruza informuje cichym szczekaniem. I to jest jeszcze jedna zaleta tej rasy: gryfonik szczeka bardzo mało, a jeśli uzna, że jest to konieczne, robi to bardzo cicho, czym oczywiście zdobywa sobie bezgraniczną sympatię wszystkich sąsiadów. Ale ponieważ zawsze jest coś za coś, gryfonik jak wszystkie pieski o skróconej kufie lubi sobie, również cichutko … pochrapać.
Zalety i wady
+ doskonały pies do towarzystwa
+ ma miłe, łagodne usposobienie
+ wierny i przywiązany do właścicieli
+ doskonały towarzysz dzieci
+ mało i cicho szczeka
+ tolerancyjny w stosunku do innych zwierząt – źle wychowany może być absorbujący
– wymaga systematycznej pielęgnacji
– chrapie
Ciekawostki
W jednym miocie mogą urodzić się wszystkie odmiany gryfonika: szorstkowłosy belgijski i brukselski a także gładkowłosy brabantczyk.
Gryfoniki: belgijski, brabncki, brukselski
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
- Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny
Wzorzec rasy FCI
Standard FCI Nr 80 GRYFONIK BRUKSELSKI
Standard FCI N° 81 GRYFONIK BELGIJSKI
Standard FCI N° 82 BRABANTCZYK
POCHODZENIE: Belgia
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA 25.03.2003
Użytkowość: mały pies stróżujący i do towarzystwa
Klasyfikacja FCI:
grupa 9 Psy Ozdobne i do Towarzystwa
sekcja 3 Małe Psy Belgijskie
nie podlegają próbom pracy
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
wszystkie trzy rasy (gryfonik brukselski, gryfonie belgijski i brabantczyk) pochodzą od małego, szorstkowłosego psa zwanego „Smousje”, którego można było odnaleźć w okolicy Brukseli od wielu wieków. W XIX wieku wprowadzenie linii King Charles Spanieli w kolorze ruby oraz mopsów zaowocowało krótką, czarną sierścią i utrwaliło obecny typ rasy. Te małe pieski są bardzo czujne i były hodowane do ochrony powozów i walki z gryzoniami w stajniach. W roku 1883 w Księgach Rodowodowych Św. Huberta- L.O.S.H zarejestrowano pierwsze gryfoniki brukselskie. Były to: Topsy (L.O.S.H. nr 163) i Foxine (L.O.S.H. nr 164). Około roku 1900 rasa stała się bardzo popularna, podobnie jak i inne rasy, dzięki królewskiemu zainteresowaniu wykazywanemu przez królową belgijską Marie- Henriette. Wiele osobników zostało wyeksportowanych i pomogło rozprzestrzenić rasę i jej popularność.
WYGLĄD OGÓLNY:
mały pies do towarzystwa, inteligentny, proporcjonalny, czujny, dumny, mocny, o prawie kwadratowej sylwetce; z mocnym kośćcem, ale równocześnie elegancki w ruchu i budowie; przykuwający uwagę swym prawie ludzkim wyrazem. Obie rasy gryfoników są szorstkowłose i różnią się kolorem, podczas gdy brabantczyk jest krótkowłosy.
WAŻNE PROPORCJE:
długość tułowia od przedniego punktu wyznaczonego stawem ramieniowym do najbardziej wysuniętego ku tyłowi punktu zadu powinna być jak najbliższa wysokości w kłębie.
ZACHOWANIE / TEMPERAMENT:
zrównoważony mały pies; żwawy, dumny, bardzo przywiązany do swego właściciela, bardzo
czujny. Nie lękliwy, ale i nie agresywny.
… cały wzorzec znajduje się na stronie Związku Kynologicznego w Polsce
