Pochodzenie
Hovawart jest rasą bardzo starą, w średniowieczu psy te używane były do pilnowania arystokratycznych włości w okolicy Harzu i Schwarzwaldu. Stąd wzięła się nazwa hovawart, „hof” to podwórze, dziedziniec, a „watre” to pilnowanie. Były to psy tak cenne, że za ich kradzież groziła wysoka grzywna. Stopniowo jednak rasa zaczęła zanikać, psy te straciły rację bytu zraz z upadkiem niemieckiej arystokracji.
Na wiele lat ślad po nich zaginął, pierwsze zapiski na ich temat pojawiły się na przełomie XIX i XX wieku, ale dopiero w 1922 roku, w Ośrodku Psów Wartowniczych w Talle w Harzu, rozpoczęto prace nad odtworzeniem rasy. Do dziś toczą się dyskusje, czy hovawart jest rasą na nowo stworzoną, czy też odtworzoną. Trudno sobie wyobrazić, by w tak krótkim czasie, kojarząc leonbergery, nowofundlandy, kuvasze, owczarki niemieckie a do tego półdzikie afrykańskie psy stepowe, można było stworzyć od początku nową, bardzo wyrównaną rasę. Może więc rację mają ci, którzy twierdzą, że te staroniemieckie psy przetrwały jakimś cudem na odludnych terenach i odnalezione pozwoliły uratować rasę.
Obojętnie jak do tego doszło, najważniejsze, że od pewnego momentu bardzo profesjonalnie prowadzono prace hodowlane, wszystkie psy zostały zewidencjonowane i wytatuowane. Uzyskanie odpowiedniej ilości psów w bardzo wyrównanym typie pozwoliło w 1936 roku na uznanie rasy przez niemiecki Kennel Club. Niewątpliwie wielka w tym zasługa hodowcy i wielkiego miłośnika hovawartów – Kurta Koniga. Wojna przerwała hodowlę, która ożyła na nowo dopiero po jej zakończeniu. Podział Niemiec na strefy okupacyjne utrudnił kontakty między hodowcami, w tym pełnym paradoksów okresie przez pewien czas istniały nawet dwa wzorce rasy: NRD-owski i RFN-owski. Ale to na szczęście już przeszłość.
Do Polski pierwsze hovawarty trafiły w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Mimo, że ich popularność stale rośnie, to rasa ta jest nadal nie tak liczna, jakby na to zasługiwała.
Wygląd
Hovawart to duży, elegancki pies, bardzo harmonijnie zbudowany, potężny ale nie ciężki. Ma mocną głowę z ciemnymi, bystrymi oczami i wysoko osadzonymi, trójkątnymi, opadającymi, ale nieprzylegającymi do głowy uszami oraz wydatnym nosem w kolorze sierści. Sylwetka hovawarta wpisuje się w pole prostokąta, co oznacza, że długość ciała jest większa niż jego wysokość w kłębie. Grzbiet prosty, zad nieco spadzisty, ogon nisko noszony, sięgający do stawu skokowego, pokryty pierzastym owłosieniem. Nogi bardzo silne, stopy owalne, pazury w kolorze sierści.
Wysokość w kłębie: psy 63-70 cm, suki 58-65 cm.
Masa ciała: psy 30-40 kg, suki 25-35 kg.
Charakter, usposobienie
Hovawarty to psy stróżująco obronne. Są bardzo inteligentne, ale długo pozostają dziecinne i skłonne do psocenia. Potrzebują bardzo wczesnej socjalizacji i spokojnego, konsekwentnego, cierpliwego przewodnika. Hovawart ma silny charakter. Właściciel musi być dla psa niekwestionowanym przywódcą, ale tej pozycji nie może wymusić, tylko na nią zapracować. Silny psychicznie pies zawsze będzie próbował dominować, jeśli się jednak przekona, że właściciel nie zmienia zdania, a posłuszeństwo nagradzane jest smakołykiem i pochwałą, z pewnością się podporządkuje.
Hovawarty sklasyfikowano jako psy pracujące, powinny być więc szkolone. Mają mnóstwo energii, szkolenie pozwala wypuścić jej nadmiar, a psy znajdują autentyczną przyjemność w demonstrowaniu wszystkiego, czego się nauczyły. W Niemczech wiele hovawartów pracuje w policji, ratownictwie a także jako psy lawinowe i przewodnicy niewidomych. Jest to pies odważny, może pokazać zęby, ale nigdy nie jest agresywny bez przyczyny. Nadaje się do uprawiania wszystkich psich sportów a nic tak nie łączy psa z właścicielem jak wspólne ćwiczenia i spędzanie wolnego czasu.
Szata
Hovawart ma bardzo efektowną, średnio miękką, dość długą, przylegającą do ciała szatę, podszytą prostym lub lekko falistym podszerstkiem.
Umaszczenie:
1. czarne ze znakowaniem – na czarnym tle znakowania złocisto żółte do złocisto brązowego. Na głowie zaczynają się pod grzbietem nosa i pod oczami i sięgają poza szyję. Nad oczami małe, symetryczne plamki. Znakowanie na przedpiersiu składa się z dwóch łat, które mogą być ze sobą połączone, ale nie może przechodzić na kończyny. Kończyny przednie znakowane są z przodu do nadgarstka, z tyłu aż do tułowia. Kończyny tylne znakowane aż po brzuch, ale patrząc z boku powinniśmy widzieć tylko wąski pasek znaczenia po ich przedniej stronie. Niewielkie znaczenie znajduje się także pod nasadą ogona. Wzorzec dopuszcza małą białą plamkę na piersi, której wielkość nie może jednak przekroczyć 6 cm, a także pojedyncze białe włoski na końcu ogona.
2. jednolicie czarne – głęboka czerń bez jakichkolwiek znaczeń
3. blond – jednolicie złocisto żółte z lekkim rozjaśnieniem na brzuchu i łapach. Dopuszczalna mała, biała plamka na piersi oraz pojedyncze włoski na końcu ogona.
Jeśli ma wyglądać efektownie, sierść hovawarta, która jest jego wielką ozdobą, musi być bardzo regularnie szczotkowana, bo zaniedbana ma niestety tendencję do plątania i filcowania.
Więcej na temat pielęgnacji hovawarta i przygotowania go do wystaw
Zdrowie
Hovawart jest psem odpornym, lepiej znoszącym zimno niż upał. Wymaga dobrego odżywiania, zwłaszcza w okresie wzrostu. Nie wolno go zatuczyć, ponieważ nadwaga może się niekorzystnie odbić na sprawności jego stawów. Przypadki dysplazji biodrowej zdarzają się rzadko.
Do kogo pasuje ten pies ?
Hovawart to pies bardzo wszechstronny, ale to nie oznacza jest psem dla każdego. Osoba, która zdecyduje się kupić hovawarta powinna zadawać sobie sprawę z tego, że nie wystarczy go nakarmić, wyprowadzić na piętnaście minut przed dom a potem zamknąć drzwi mieszkania i pójść na wiele godzin do pracy. Pies pozostawiony sam sobie musi gdzieś wyładować swoją energię i trudno mu się dziwić, że z nudów przemebluje mieszkanie. Jest to wspaniały, mądry pies, ale właściciel musi poświęcić mu sporo czasu i wszystkiego go nauczyć, żeby potem cieszyć się jego obecnością.
Przy szkoleniu trzeba okazać dużo cierpliwości, nie wolno na niego krzyczeć ani tym bardziej go karcić, bo skutek będzie odwrotny od zamierzonego. Za to dobrocią, spokojem i pochwałami można osiągnąć wszystko. Jeśli nie ma być lękliwy, od pierwszych miesięcy życia musi być oswajany z otoczeniem, z różnymi ludźmi, zwierzętami, miejscami i odgłosami. Ta wczesna socjalizacja ma ogromne znaczenie dla psychiki psa i jego późniejszych kontaktów z właścicielami.
Hovawart bardzo przywiązuje się do całej rodziny, ale zawsze szczególnie związany jest z jedną osobą i nie jest to ten członek rodziny, który mu sypie karmę do miski, ale ten, kto go szkoli i chodzi z nim na spacery. Potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem i aktywnego trybu życia. Niezaczepiane, hovawarty zachowują się spokojnie, ale z rezerwą, natomiast na zaczepkę wobec właściciela zareagują atakiem i jeśli trzeba użyją zębów. Z pewnością nie jest to pies dla wygodnickich. Za to właściciel prowadzący aktywny tryb życia, lubiący sport, jazdę na rowerze lub jogging z pewnością doceni jego energię, inteligencję i wspaniały charakter.
Zalety i wady
+ bardzo przywiązany do właściciela
+ doskonały stróż
+ nadaje się do psich sportów
+ przyjazny wobec dzieci
+ przyjazny wobec zwierząt domowych
+ mało kłopotliwy w pielęgnacji
– skłonny do dominacji
– bardzo aktywny
– wymaga dobrego szkolenia
– obficie linieje
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
- Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pośrednictwem Formularza kontaktowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
Wzorzec rasy FCI
FCI-Standard N° 190 / 25. 09. 1998
HOVAWART
FCI-St n° 190/25. 09. 1998
POCHODZENIE : Niemcy.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA :12.01.1998.
UŻYTKOWOŚĆ : Pies służbowy.
KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.2 Molosy typu górskiego.
Obowiązują próby pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY :
Hovawart to bardzo stara niemiecka rasa psów pracujących. Nazwa pochodzi z jednej ze starych odmian języka niemieckiego: Hova = Hof (= podwórze, farma) and wart = Wächter (= strażnik). Począwszy od roku 1922 dokonano odtworzenia rasy, wykorzystując w tym celu psy wiejskie. Na początku miały też miejsce kojarzenia z owczarkami niemieckimi, leonbergerami i innymi rasami. Dzięki ostrej selekcji udało się odtworzyć oryginalny typ wiejskiego psa pracującego. W kraju pochodzenia za nadzwyczaj ważne uznaje się, aby hovawart był psem zdrowym. W szczególności udało się, poprzez dopuszczanie do hodowli jedynie osobników zdrowych, w znacznym stopniu ograniczyć występowanie dysplazji stawów biodrowych. Należy mieć nadzieję, że za tym przykładem pójdą kluby rasy w innych krajach.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Hovawart jest średniej wielkości, mocnym, długowłosym psem pracującym o trochę wydłużonej sylwetce. Różnice pomiędzy płciami są wyraźnie widoczne, zwłaszcza w budowie ciała i kształcie głowy.
WAŻNE PROPORCJE :
Długość tułowia stanowi co najmniej 110 do 115% wysokości w kłębie.
ZACHOWANIE/ TEMPERAMENT :
Ceniony pies pracujący o wszechstronnej użytkowości, ma wyrównany i łagodny temperament. Odznacza się instynktem obrony, walecznością, pewnością siebie i odpornością na stres, dobrym węchem i średnią pobudliwością. Harmonijna budowa i wyjątkowe oddanie swej rodzinie czynią z niego wspaniałego psa do towarzystwa, stróża, obrońcę, tropiciela i ratownika.
… cały wzorzec znajduje się na stronie Związku Kynologicznego w Polsce
