Pochodzenie
Pierwsze wzmianki o rasie znaleźć można w źródłach pochodzacych z XVI wieku. Co ciekawe, już wtedy nazwa psa była taka sama jak dziś: glen of Imaal. Pochodzi od nazwy doliny, w której powstała. W tym samym czasie dużą popularność zyskała inna irlandzka rasa – irish soft coated wheaten terrier, obie zresztą wyhodowane do identycznych zadań. Przez bardzo wiele lat nie były wystawiane, wykorzystywano je wyłącznie jako psy myśliwskie, z pasją wykonujące swoją pracę. Oprócz tego pełniły wyjątkową, mało pasującą do psów funkcję – chodziły po specjalnie wyznaczonym okręgu obracając rożen, na którym piekło się mięso. Dopiero w 1933 roku glen of Imaal został oficjalnie uznany jako odrębna rasa, zaczął pojawiać się na wystawach kynologicznych i zdobył niemałą popularność. Po II wojnie światowej zainteresowanie rasą wyraźnie zmalało, by powrócić na nowo dopiero w latach 60-70 XX wieku. Do dziś poza rodzinną Irlandią glen of Imaal jest bardzo mało znany.
Wygląd
Glen jest średniej wielkości psem o wydłużonej sylwetce. Ma solidną, ciężką jak na tak małego psa budowę. Krótkimi, silnymi łapami potrafi kopać jak buldożer, wyciągając swoją zdobycz z nory. Ma mocną, dość szeroką głowę i bardzo małe uszy, stulone jak płatek róży, dobrze zasłaniające przewód słuchowy w czasie kopania. Stawia je, gdy nadsłuchuje i jest czymś zainteresowany, kiedy jest zrelaksowany trzyma je złożone do tyłu. Sylwetka glena zamyka się w prostokącie, jego tułów jest wyraźnie dłuższy niż jego wysokość. Grzbiet prosty, klatka piersiowa głęboka i szeroka. Łapy krótkie, mocne, przednie lekko odchylone na zewnątrz.
Wysokość w kłębie: maksymalnie 35-36 cm.
Masa ciała: psy 16 kg, suki odpowiednio mniej.
Charakter, usposobienie
Nie jest to typowy pies do towarzystwa, choć ma przemiły charakter i może stanowić doskonały, bardzo zgrany tandem ze swoim właścicielem. Lubi dzieci, bardzo się do nich przywiązuje. Wobec obcych jest nieufny, w stosunku do innych psów, zwłaszcza tej samej płci, bywa mało tolerancyjny. Sam raczej utarczek nie wywołuje, ale na ewentualną zaczepkę zawsze odpowie. W domu jest łagodny i posłuszny, ale jeśli sytuacja tego wymaga staje się odważny i nieustępliwy, a jeśli go sprowokować – nawet agresywny.
Szata
Glen of Imaal ma średniej długości szorstką sierść, podszytą miękkim podszerstkiem.
Umaszczenie: niebieskie, moręgowate lub pszeniczne, we wszystkich odcieniach. Szczenięta rodzą się stosownie do typu umaszczenia niebieskie, pszeniczne i rudawe. Te o jaśniejszym umaszczeniu mają zwykle atramentowo niebieską maskę. Wzdłuż grzbietu, na uszach i na ogonie może występować niebieska pręga. Ciemniejsze znaczenia z wiekiem jaśnieją.
Szata wymaga trymowania, jej uporządkowanie pozwala ponadto na podkreślenie walorów anatomii i sprawia, że pies wygląda bardziej elegancko.
Więcej na temat pielęgnacji glen of Imaal teriera i przygotowania go do wystaw
Zdrowie
Glen jest w zasadzie wolny od chorób genetycznych, jest to rasa wyjątkowo odporna i zdrowa. Niezwykle rzadko pojawiają się alergie skórne i postępujący zanik siatkówki. Psy bez większych problemów zdrowotnych dożywają nawet 13-15 lat.
Do kogo pasuje ten pies ?
Jest to doskonały pies dla myśliwego, osoby lubiącej las i życie blisko natury, ale równie dobrze będzie pełnił rolę psa towarzyszącego i rodzinnego. Ma silny charakter, potrzebuje więc bardzo wczesnej socjalizacji i cierpliwego, konsekwentnego przewodnika. Jest inteligentny i choć czasem bywa uparty, uczy się bardzo łatwo pod warunkiem, że się go do pracy zachęca a nie przymusza, a za każdy sukces entuzjastycznie chwali i nagradza. Nieoceniony w polowaniu na lisy, borsuki i pospolite gryzonie. Doskonale adaptuje się w każdych warunkach, lubi długie, ale niezbyt szybkie spacery. W mieszkaniu jest spokojny, szczeka rzadko, głosem tak niskim, że jeśli go nie widać można pomyśleć, że jest znacznie większy niż w rzeczywistości.
Zalety i wady
+ doskonały pies myśliwski
+ bardzo miły pies rodzinny
+ przyjazny wobec dzieci
+ łatwo adaptuje się do każdych warunków mieszkaniowych
+ mało hałaśliwy, prawie nie szczeka – wymaga doświadczonego właściciela
– psy wystawowe potrzebują systematycznej pielęgnacji
Ciekawostki
Do 1966 roku istniał przepis, zgodnie z którym glen of Imaal terrier do uzyskania tytułu championa musiał zaliczyć próby norowania, tzn. w ciągu 5 minut wyciągnąć borsuka z nory, albo wskazać miejsce, w którym się znajduje. Potem z tego zrezygnowano, bo glen przestał w zasadzie być psem myśliwskim i jest przede wszystkim psem wystawowym oraz do towarzystwa.
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
- Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
Wzorzec rasy FCI
Wzorzec FCI nr 302 /25.04.2001/F/GB /28.09.2001/D
IRISH GLEN OF IMAAL TERRIER
Pochodzenie: Irlandia
Data publikacji obowiązującego wzorca: 27.01.2001
Użytkowanie: Tak jak inne niewielkiego wzrostu teriery, polowały na lisy i borsuki oraz
zapobiegały inwazji szczurów. Dziś są posłusznymi psami domowymi o łagodnym
usposobieniu.
Klasyfikacja FCI:
grupa 3 teriery
sekcja 1 teriery duże i średnie
Próby pracy nie są wymagane.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Jak wiele ras z grupy terierów, do połowy XIX w. nie były specjalnie cenione przez myśliwych. Irlandzki glen of imaal nie powstał jako rezultat krzyżówek i eksperymentów hodowlanych, gdyż jest starą rasą, która przez długi czas nie była dostrzegana. Był to pies regionalny, trzymany niestety tylko w okolicach Glen of Imaal, uważanego za pustkowie. Chłopi tych rejonów, potomkowie żołnierzy, którym przyznano ziemię w XVI i XVII w. za zasługi dla korony angielskiej, zmuszeni byli używać sprytu i naturalnej chytrości, by wyżyć na nieurodzajnych glebach. Pies, który nie uczestniczył w tej codziennej walce o byt, nie byłby potrzebny. On musiał spędzać długie godziny obracając koło ( podobne do młyńskiego – w którego wnętrzu biegał kręcąc rożen – uwaga tłumacza). Brał też udział w pseudosporcie – walkach psów, który to proceder dziś poszedł w zapomnienie. Zanim irlandzki glen of imaal pokazał się na wystawach, pokolenia jego przodków pędziły życie ciężko pracując, co uczyniło z niego twardego i zahartowanego psa, jakim jest dzisiaj. Irlandzki Kennel Club oficjalnie uznał rasę w roku 1934 i wkrótce, by zadbać o jej dobro utworzono klub.
WYGLĄD OGÓLNY:
Średniej wielkości, sierść przeciętnej długości. Jak na swe wymiary, jest psem wyjątkowo silnym, o dużej masie ciała.
WAŻNE PROPORCJE:
Na niskich nogach. Tułów jest dłuższy od wysokości psa w kłębie.
ZACHOWANIE/CHARAKTER:
Pełen wigoru, ruchliwy, podczas pracy zachowuje się cicho. Gdy zachodzi potrzeba, staje się niezwykle odważny, nieustraszony. Na co dzień jest z natury wylewny, łagodny i posłuszny. Wierność i serdeczność to cechy charakteru, które czynią zeń ulubionego domownika. Mówi się, ze irlandzki glen of imaal jest mniej pobudliwy od innych terierów, ale potrafi odpowiedzieć na zaczepkę.
… cały wzorzec znajduje się na stronie Związku Kynologicznego w Polsce
