Pochodzenie
Ladseery powstały prawdopodobnie w wyniku skrzyżowania pirenejskich psów hodowanych przez baskijskich rybaków z psami Indian z Nowej Fundlandii. W lecie psy te ciągnęły sieci rybackie i wyciągały łodzie z wody na brzeg, zimą, w specjalnej uprzęży przyciągały drzewo z okolicznych lasów. W tych niezwykle ciężkich warunkach ukształtował się typ psa pracującego, mało wymagającego, odpornego na niepogodę.
Około 1870 roku rybacy przywieźli pierwsze landseery do Anglii, gdzie szybko zyskały wielu zwolenników. Początkowo uznano, że jest to po prostu łaciata odmiana bardzo popularnego już wtedy nowofundlanda. W ten zaskakujący sposób, podczepiając się niejako pod nowofundlandy, nieznane do tej pory w Europie psy pociągowe automatycznie stały się znane. Trafiły nawet na dwór cesarski. Widać je na płótnach Rubensa i Renoira, najczęściej jednak ich podobizny pojawiały się na obrazach bardzo cenionego wówczas portrecisty Edwina Lanseera, od którego rasa wzięła swoja nazwę.
Przez wiele następnych lat istniały dwa rodzaje psów uznane za nowofundlandy, które jednak wyraźnie różniły się nie tylko kolorem. Znalazło to odbicie w niemieckich księgach rodowodowych wydanych w 1881 roku, gdzie je tak opisano:
1. pies o falistej sierści, jednolicie czarny, z krótszą kufą, zwisającymi faflami, o bardzo masywnej budowie ciała – dzisiejszy nowofundland
2. pies o kędzierzawej sierści, łaciatym umaszczeniu, lżejszej, bardziej zwężającej się kufie, oraz lżejszej budowie ciała – dzisiejszy landseer
W późniejszych latach kynolodzy skupili się przede wszystkim na hodowli czarnego nowofundlanda, jednomyślnie uznając, że istnieją trzy odmiany kolorystyczne tej rasy: czarna, rzadsza od niej – brązowa i jeszcze rzadsza – czarno-biała. W przychodzących na świat miotach rodziły się zarówno szczenięta czarne jak i czarno-białe.
Pierwszy jednolity czarno-biały miot przyszedł na świat 12 października 1902 roku w szwajcarskiej hodowli „v.Vevey” W ciągu następnych dziesięciu lat w oparciu o psy z tej hodowli oraz angielskie importy przekazujące umaszczenie czarno-białe, dwaj panowie: Meystre (właściciel hodowli v.Vevey) i Schlittler-Lager (właściciel hodowli v.Mollis) wyhodowali około 100 psów dwubarwnych i stworzyli doskonałą bazę dla rozwoju nowej rasy. Niestety cały ich trud został zmarnowany, najpierw pierwsza, potem druga wojna światowa zdziesiątkowały pogłowie tych psów. Rasa była bliska całkowitego wymarcia, na szczęście za sprawą kilku zapalonych hodowców udało się ją uratować. Baza hodowlana była jednak tak mała, że na początku zdarzały się ponoć skojarzenia landseera z czarnym nowofundlandem i górskim psem pirenejskim. Potem już tego rodzaju krzyżówek nie stosowano.
W 1960 roku Emil Burkhard, prezes Szwajcarskiego Klubu Nowofundlanda zaproponował przyjęcie przez FCI standardu nowej rasy argumentując to tym, że nowofundland-landseer od nowofundlanda różni się nie tylko umaszczeniem, ale także i to bardzo wyraźnie, charakterem i budową anatomiczną. Uważał, że powinno to znaleźć odbicie w systematyce ras. Klub podzielił jego zdanie, wskutek czego FCI zatwierdziła pod numerem 226 wzorzec nowej rasy przyjmując jej nazwę Landseer European-Continental.
Wygląd
Landseer jest potężnym psem, budową bardzo przypominającym nowofundlanda. Choć w rzeczywistości jest większy i cięższy wydaje się jednak od niego lżejszy, ponieważ ma wyższe kończyny i długi, opuszczony, lekko wygięty ogon. Ma pełną gracji sylwetkę, wyraźnie zaznaczony kłąb, silny grzbiet i masywne, grubokościste nogi. Głowa potężna, osadzona na krótkiej szyi, oczy migdałowate, brązowe, o przyjaznym spojrzeniu. Uszy wysoko osadzone, trójkątne, lekko zaokrąglone, zwisające, wewnętrzną krawędzią przechodzące przez zewnętrzne kąciki oczu. Fafle u landseera są przylegające, dzięki czemu, w przeciwieństwie do nowofundlanda, pies się nie ślini.
Wysokość w kłębie: psy 72-80 cm, suki 67-72 cm.
Masa ciała: 50 – 68 kg.
Charakter, usposobienie
Charakter landseera można w zasadzie określić jednym słowem: wspaniały! Jest bezgranicznie przywiązany do swojego właściciela, zrównoważony, całkowicie pozbawiony agresji, doskonały towarzysz dla dzieci, dla których ma niewyczerpane pokłady cierpliwości i które kocha całym swoim wielkim psim sercem. Jest przy tym bardzo odważny i jeśli trzeba, potrafi stanąć w obronie swojej rodziny. Nie musi się dużo wysilać, bo sama jego postura budzi respekt i skutecznie zmusza intruza do odwrotu. Zanim zaatakuje, a w razie potrzeby potrafi to zrobić, zawsze ostrzega. Jest wyjątkowo inteligentny, bardzo szybko i chętnie się uczy. Uwielbia ruch, zabawę, spacery a nade wszystko pływanie. Źle znosi upały, chyba, że ma w pobliżu jakiś zbiornik z wodą, w której będzie mógł się ochłodzić. Za to w czasie najcięższej nawet zimy czuje się znakomicie, uwielbia śnieg, bieganie i zabawy na mrozie. A ciągnięcie dzieci na sankach w szczególności.
Szata
Szata landseera jest czarno-biała i w przeciwieństwie do nowofundlanda, z którym się go często myli, kolorem dominującym jest zawsze biel z mniejszymi lub większymi, wyraźnie konturowanymi, czarnymi plamami. Szyja, pierś, brzuch, kończyny i ogon powinny być białe. Głowa po bokach powinna być czarna, z bardzo charakterystyczną, białą strzałką. Nakrapiania na białym tle są niepożądane.
Gęsta, odporna na wilgoć sierść składa się z dwóch rodzajów włosa: dość miękkiego włosa okrywowego i średnio gęstego podszerstka. Pielęgnacja landseera jest stosunkowo prosta i sprowadza się w zasadzie do utrzymania go w czystości.
Więcej na temat pielęgnacji landseera i przygotowania go do wystaw
Zdrowie
Ze względu na potężną sylwetkę, u landseerów, podobnie jak u innych psów dużych ras spotyka się przypadki dysplazji biodrowej. Błędy żywieniowe, w szczególności przekarmianie psów w okresie wzrostu i wynikająca stąd nadwaga, mogą dodatkowo sytuację pogorszyć. Warto więc przed kupnem psa tej rasy upewnić się, czy jego rodzice są wolni od dysplazji.
Następnym problemem są schorzenia serca, objawiające się brakiem wytrzymałości na zmęczenie, zadyszką, kaszlem a czasem nawet omdleniem i zapaścią. Ponieważ uznano, że schorzenia te mogą mieć charakter dziedziczny, zwierzęta obciążone chorobami serca nie powinny być wykorzystywane w hodowli. Szczenięta, na wszelki wypadek, w wieku 8-12 miesięcy powinny być przebadane przez kardiologa.
Mniej groźne, bo możliwe do chirurgicznego skorygowania, są wrodzone wady powiek: entropium i ektropium, czyli podwinięcie i odwinięcie powieki.
Do kogo pasuje ten pies ?
Landseer doskonale sprawdza się jako pies rodzinny, wspaniały towarzysz i opiekun dzieci. W lecie zapewni im bezpieczeństwo w wodzie, w zimie z radością będzie je ciągnął na sankach. Jest spokojny, zrównoważony, bez potrzeby nie szczeka. Ma charakter psa świadomego własnej siły, nie wszczyna konfliktów i niejako na kredyt obdarza wszystkich swoja przyjaźnią. Reaguje dopiero wtedy, gdy uzna, że rzeczywiście jest taka potrzeba. Można go zabrać wszędzie, ten pies budzi respekt ale przechodnie na jego widok nie przechodzą na drugą stronę ulicy, tak jak to bywa z wieloma bardzo modnymi ostatnio rasami. Jest doskonałym stróżem, spokojnym, zrównoważonym i niezawodnym.
Idealny pies dla rodziny mieszkającej w domu z ogrodem, może dużo przebywać na dworze, ale nigdy w kojcu lub w budzie. Jest to pies, który potrzebuje bliskości człowieka i bardzo źle znosi samotność. Odizolowanie może całkowicie zniszczyć jego psychikę.
Problemem może być spory koszt utrzymania, landseery jedzą dużo, a ze względu na zdrowie i tendencję do tycia powinny dostawać dobrej jakości pożywienie o wysokim stopniu przyswajalności.
Zalety i wady
+ wspaniały pies rodzinny
+ niezwykle inteligentny,
+ łatwo się uczy
+ doskonały pływak
+ spokojny, zrównoważony
+ bardzo przywiązany do właścicieli
+ wielki przyjaciel dzieci
+ znakomity obrońca
– bardzo kosztowny w utrzymaniu
– ze względu na stawy nie powinien chodzić po schodach
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
- Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pośrednictwem Formularza kontaktowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
Wzorzec rasy FCI
LANDSEER (typ europejsko-kontynentalny)
FCI-Standard N°226 / 01.10.1997
POCHODZENIE: : Niemcy / Szwajcaria.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 24.08.1960.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies stróżujący i do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.2 Molosy typu górskiego.
Bez prób pracy.
WRAŻENIE OGÓLNE :
Landseer sprawiać ma wrażenie psa dużego, mocnego i harmonijnego. Jest w porównaniu z czarnym nowofundlandem wysokonożny – odnosi się to szczególnie do samców.
… cały wzorzec znajduje się na stronie Związku Kynologicznego w Polsce
