Pochodzenie

Leonberger to rasa niemiecka, która powstała najprawdopodobniej ze skrzyżowania landseera z pirenejskim psem górskim. Podejrzewa się, że w rzeczywistości przodków leonbergera było więcej i do wyżej wymienionych należy dodać jeszcze co najmniej mastiffa tybetańskiego i bernardyna. Nazwa “leonberger” pochodzi od niewielkiego miasteczka Leonberg leżącego na południu Niemiec. Jego burmistrz, Heinrich Essig, był wielkim miłośnikiem zwierząt, szczególnie dużych psów. Postanowił więc wyhodować psa, który wyglądem przypominałby lwa z herbu miasteczka.

W ten sposób powstał leonberger, który po swoich przodkach odziedziczył przyjazne usposobienie, zapał do pływania, zamiłowanie do pracy oraz majestatyczny wygląd. Rasę uznano oficjalnie w 1846 roku a pierwszy jej wzorzec powstał w roku 1895. Burmistrz Essig okazał się być mistrzem marketingu, z zupełnie nieprawdopodobną jak na owe czasy skutecznością, potrafił rozreklamować stworzoną prze siebie rasę. Walory tych psów tak zachwyciły cesarzową Austrii Elżbietę, że sama nabyła leonbergera. To otworzyło psom tej rasy drogę na królewskie i książęce dwory. Leonbergery mieli także król Belgii, królowa austriacka Sissi, książę Walii, włoski król Umberto, car Rosji, cesarz Napoleon oraz kanclerz Otto von Bismarck.

Pierwsza wojna światowa bezlitośnie przerwała tak błyskotliwie rozpoczętą karierę leobergerów. Zawieruchę wojenną przeżyło tylko pięć psów. Ledwo raczkujące prace nad odbudową rasy zostały ponownie przerwana przez drugą wojnę światową a po jej zakończeniu doliczono się zaledwie ośmiu leonbergerów. Mozolna odbudowa rasy trwała tym razem wiele lat. Wreszcie, w 1949 roku leonberger osiągnął pogłowie na tyle liczne i wyrównane, że rasa została uznana przez Międzynarodową Federację Kynologiczną.

Wygląd
Leonberger to potężny pies, bez śladów ociężałości, który swoim wyglądem i barwą sierści przypomina lwa. Jest doskonale umięśniony, elegancki, bardzo harmonijnie zbudowany. Ma prosty, mocny grzbiet, wyraźnie zaznaczony kłąb, szerokie przedpiersie, mocne lędźwie i wyjątkowo potężne uda. Ogon noszony niezbyt wysoko, ale najczęściej powyżej linii grzbietu. Głowa dość wąska, raczej głęboka niż szeroka, pozbawiona zmarszczek na czole,. Oczy ciemno brązowe, uszy szerokie, opadające wzdłuż głowy, nos smoliście czarny.

Wysokość w kłębie: psy 72-80 cm, suki 65-75 cm.
Masa ciała: 60 – 80 kg.

Charakter, usposobienie
Leonberger jest psem zrównoważonym, niehałaśliwym, inteligentnym i bardzo łatwym do szkolenia. Delikatny w stosunku do dzieci, opiekuńczy, jest dla nich doskonałym towarzyszem zabaw. Potrzebuje stałego kontaktu z ludźmi, źle znosi samotność i długotrwałe rozstania z właścicielami. Mimo wielkości nie potrzebuje zbyt dużo ruchu. Lubi przestrzeń i długie spacery, ale nie będzie nieszczęśliwy prowadząc mało aktywny tryb życia. Jest psem odważnym, doskonale nadającym się do stróżowania, spokojnym, pozbawionym agresji.

Szata
Sierść leonbergera jest gładka lub lekko falująca, średnio długa, przylegająca do ciała.
Umaszczenie zmienia się od jasnopłowego przez płowo czerwone do ciemnopłowego i piaskowego. Dopuszczalne są wszystkie odcienie tych kolorów, maska powinna być czarna, choć jej brak nie uważa się za wadę. Na szyi i przedpiersiu sierść tworzy imponującą kryzę przypominającą prawdziwą lwią grzywę.

Sierść leonbergera wymaga starannej pielęgnacji, zwłaszcza, że ma tendencję do filcowania. Wziąwszy pod uwagę wielkość psa nietrudno sobie wyobrazić, ze wymaga to trochę czasu.

Więcej na temat pielęgnacji leonbergera i przygotowania go do wystaw

Zdrowie
Jak większość ras olbrzymich, leonberger może być zagrożony dysplazją stawów biodrowych. Psy używane do reprodukcji powinny być poddane badaniom kontrolnym, a w razie pozytywnego wyniku, nie powinny być wykorzystywane w hodowli.

W młodym wieku spotyka się także u psów tej rasy osteochondrozę i młodzieńcze zapalenie kości. Szczenięta leonbergera rosną szybko i wymagają bardzo dobrego żywienia. Nie wolno ich jednak przekarmiać i dopuścić do nadwagi, ponieważ może to spowodować zniekształcenie kośćca. Młodych psów nie można przeciążać nadmiernym wysiłkiem i dalekimi spacerami, których ilość trzeba stopniowo zwiększać i dostosowywać zawsze do wieku i kondycji psa. Właściciel leonbergera powinien mieć także na uwadze skłonność tej rasy do skrętu żołądka. Zapewnienie psu odpowiednich warunków życia i prawidłowe karmienie oraz dzielenie dziennej porcji na 2-3 posiłki może zminimalizować niebezpieczeństwo wystąpienia tej groźnej dla życia choroby.

Do kogo pasuje ten pies ?

Osoba, która planuje kupno leonbergera powinna pamiętać o tym, że potrzebuje on stałego kontaktu z właścicielem i nie jest to pies, którego można na cały dzień zostawić samego w domu. Wziąwszy pod uwagę jego wielkość i siłę, powinien być jak najwcześniej szkolony. Jeśli jego właściciel będzie opanowany i konsekwentny, z pewnością zostanie w pełni usatysfakcjonowany, ponieważ leonberger uczy się bardzo chętnie i w lot pojmuje, czego się od niego oczekuje. Reprymendy znosi z trudnością, jeśli uzna, że skarcono go niesprawiedliwie, potrafi się obrazić.

Leonberger jest typowym legawcem, wbrew pozorom nie potrzebuje wielkiego mieszkania, wystarczy mu odpowiedniej wielkości legowisko, z którego będzie mógł obserwować, co się dzieje w domu. Leonbergery bardzo nie lubią zamkniętych pomieszczeń, muszą być blisko właścicieli, nie mają w zwyczaju plątać się pod nogami, ale chcą ich przez cały czas widzieć. Uwielbiają wodę, mogą się kąpać choćby codziennie. Jeśli wystawimy na taras lub do ogrodu mały brodzik dla dziecka, możemy być pewni, że nasz pies znajdzie się tam pierwszy.

W stosunku do obcych leonberger nie jest zbyt wylewny, ale nic im z jego strony nie grozi. Traktuje ich spokojnie, z dużą powściągliwością, co nie oznacza, że jeśli pojawi się taka potrzeba, nie stanie odważnie do obrony swoich właścicieli i terenu.

Zalety i wady
+ wspaniały pies rodzinny
+ niezwykle inteligentny, łatwo się uczy
+ doskonały pływak
+ spokojny, zrównoważony
+ bardzo przywiązany do właścicieli
+ wielki przyjaciel dzieci
+ niezawodny obrońca

– kosztowny w utrzymaniu

Ciekawostki
Leonberger jest świetnym pływakiem a jego palce, co się bardzo rzadko spotyka u psów, są połączone błoną pławną. W umiejętności poruszania się w wodzie z powodzeniem konkuruje nawet z nowofundlandem.

Jak znaleźć dobrą hodowlę ?

• Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
• Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pośrednictwem Formularza kontaktowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.

Wzorzec rasy FCI
FCI-Standard N°145 / 20. 09. 2002
LEONBERGER
POCHODZENIE: Niemcy.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 04.01.1996.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies stróżujący, do towarzystwa i rodzinny.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.2 Molosy typu górskiego.
Bez prób pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Na przełomie lat 30-tych i 40-stych XIX wieku Heinrich Essig, radny miasta Leonberg w pobliżu Stuttgartu, skojarzył biało czarną sukę nowofundlanda z tak zwanym „Barrym”, psem pochodzącym z klasztoru na Przełęczy św.Bernarda. Do kolejnych kojarzeń wykorzystany został pirenejski pies górski. Tak powstały bardzo duże, zwykle długowłose psy o białym umaszczeniu. Zamiarem Essiga było, aby przypominały one lwa, zwierzę herbowe miasta.
Pierwsze psy, które nazwano leonbergerami, urodziły się w roku 1846; łączyły one najlepsze cechy ras, wykorzystanych do kojarzeń. Już niebawem psy te stały się poszukiwane jako symbol pozycji właścicieli, a szczenięta z Leonbergu znajdowały nabywców na całym świecie. W końcu XIX wieku szczególnie wiele leonbergerów można było znaleźć w Badenii-Wirttembergii, gdzie pełniły role psów stróżujących i pociągowych. Obydwie wojny światowe spowodowały znaczne spustoszenie w populacji leonbergerów. Dzisiaj są to znakomite psy rodzinne, doskonale sprawdzające się w warunkach współczesnego życia.

WRAŻENIE OGÓLNE:
Zgodnie z pierwotnymi założeniami, leonberger jest psem dużym, dobrze umięśnionym i potężnym, a przy tym eleganckim. Wyróżnia się harmonijną budową, spokojem i pewnością siebie, połączoną z dość żywym temperamentem. Zwłaszcza samce są potężne i imponujące.

WAŻNE PROPORCJE:
Wysokość w kłębie do długości ciała jak 9 do 10. Głębokość klatki piersiowej stanowi niemal 50% wysokości w kłębie.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
Będąc psem rodzinnym, leonberger doskonale sprawdza sie we współczesnych warunkach mieszkaniowych i życiowych; można go zabrać ze sobą wszędzie. Wyróżnia się niezwykle przyjacielskim nastawieniem wobec dzieci, nie jest lękliwy ani agresywny. Jako pies do towarzystwa jest układny, posłuszny i nieustraszony w każdej sytuacji.
Szczególnie ważne cechy temperamentu leonbergera to:
– Pewność siebie i nadzwyczajne opanowanie.
– Średni temperament (także, gdy chodzi o chęć do zabawy).
– Chęć podporządkowania się.
– Wysoka zdolność zapamiętywania i uczenia się.
– Niewrażliwość na hałas.

  … cały wzorzec znajduje się na stronie Związku Kynologicznego w Polsce