Pochodzenie
Owczarek kataloński pochodzi z Katalonii, prowincji położonej w północno wschodniej Hiszpanii, rozciągającej się od Barcelony aż po Pireneje. Wywodzi się prawdopodobnie od terierów tybetańskich, które przed laty dotarły do basenu Morza Śródziemnego a potem wraz z rzymskimi wojskami rozprzestrzeniły się w całej południowej Europie. Wszędzie krzyżowały się z miejscowymi psami dając różne lokalne odmiany. W ten sposób w Portugalii powstał owczarek portugalski, we Francji owczarek pirenejski a w Hiszpanii owczarek kataloński.
Owczarek kataloński od lat wykorzystywany był jako pies pasterski, liczyły się przede wszystkim jego umiejętności i wytrzymałość, do urody nie przykładano większej wagi. Dlatego też ich wygląd różni się w zależności od regionu, który zamieszkują. Hiszpanie są bardzo przywiązani do swojej rasy. Co roku, dla jej popularyzowania odbywają się spotkania właścicieli owczarków katalońskich połączone z wyborem i nagradzaniem najlepszych psów. Podtrzymuje to zainteresowanie rodzimą rasą i nie pozwala jej wyginąć.
Pierwszego katalończyka wpisano do księgi rodowodowej w 1915 roku, w 1924 roku powstał wzorzec rasy, który Międzynarodowa Federacja Kynologiczna zatwierdziła w 1929 roku. Od tego czasu w Hiszpanii owczarek kataloński bardzo zyskał na popularności, ale poza jej granicami jest nadal mało znany.
Wygląd
Owczarek kataloński jest psem średniej wielkości. Ma wpisaną w prostokąt sylwetkę, dobrze wysklepioną, muskularną klatkę piersiową, mocne lędźwie i silne kończyny. Ogon długi, nisko osadzony. Głowa z lekko zaznaczonym stopem, oczy ciemnobursztynowe, wyraziste, uszy wysoko osadzone, obwisłe, mało widoczne pod bardzo obfitym owłosieniem.
Wysokość w kłębie: psy 47 – 55 cm, suki 45 – 53 cm.
Masa ciała: psy około 18 kg, suki około 16 kg.
Charakter, usposobienie
Owczarek kataloński jest psem pełnym wigoru i bardzo inteligentnym. Wykorzystywany jest przede wszystkim do pilnowania stada, bezbłędnie potrafi odnajdywać zagubione owce, dyscyplinować konie i bydło. Dobrze sobie radzi z dużo większymi od siebie zwierzętami i bez problemu narzuca im swoją wolę. W stosunku do swojego pana diametralnie się zmienia, staje się łagodny i posłuszny. To zapewne dlatego ten z krwi i kości pies pasterski coraz częściej staje się cenionym psem do towarzystwa.
Nie należy jednak zapominać, że jego praca nigdy nie polegała na wykonywaniu poleceń przewodnika, zaganiając stado musiał samodzielnie podejmować decyzje i radził sobie z tym znakomicie. Z tego powodu do dziś w genach pozostała mu duża samodzielność i osoba, która podejmie się jego szkolenia powinna o tym pamiętać. Jest niezwykle inteligentny, wszystkiego go można nauczyć, ale trzeba robić to konsekwentnie, łagodnie, tak by szkolenie było dla niego przyjemnością. Wtedy na efekty nie trzeba będzie długo czekać.
Szata
Owczarek kataloński posiada wyjątkowo piękne owłosienie. Jego sierść jest dość długa, płasko przylegająca do ciała i najczęściej lekko falista. Najdłuższa na tylnej jednej trzeciej tułowia, lekko falista, szorstka, z obfitym podszerstkiem. Na głowie szczególnie obfita, tworzy wyraźną brodę, wąsy, brwi oraz tupecik. Ogon i kończyny zawsze bardzo bogato owłosione. Włos owczarka katalońskiego powinien być szorstki w dotyku.
Linienie u tej rasy następuje w dwóch etapach. W pierwszym pies zrzuca sierść tylko na przedniej części tułowia, w tyle jego owłosienie pozostaje bez zmian. To powoduje, że jego szata wygląda jakby należała do dwóch różnych psów. Dopiero później linieje sierść na tylnej część ciała, i pies znów zaczyna wyglądać normalnie.
Umaszczenie: płowe, rude lub sobolowe w różnych odcieniach a także szare, czarne, szare podpalane lub czarne podpalane. Szczenięta rodzą się ciemne, potem stopniowo się rozjaśniają, ale nigdy ich sierść nie jest jednolita, zawsze składa się z włosów o różnych odcieniach. Z pewnej odległości pies wydaje się umaszczony jednolicie, czasem z jaśniejszymi kończynami. Dopiero z bliska widać, że jego maść jest skutkiem pomieszania rozmaitych odcieni barwy płowej, czerwonawej, szarej, czarnej i białej. Niedopuszczalne są białe lub czarne łaty, tolerowana jest niewielka biała gwiazdka na piersi i trochę bieli na palcach, ale pazury muszą być czarne.
Szata katalończyka wymaga niezbyt skomplikowanej, ale regularnej pielęgnacji.
Więcej na temat pielęgnacji owczarka katalońskiego i przygotowania go do wystaw
Zdrowie
Owczarek kataloński żyje średnio 12-14 lat i ma żelazne zdrowie. Bez problemów znosi niesprzyjające warunki atmosferyczne. Przy niedostatecznej ilości ruchu będzie miał tendencje do nadwagi. Jedynym schorzeniem, jakie czasem dotyka te rasę jest dysplazja biodrowa.
Do kogo pasuje ten pies ?
Owczarek kataloński może być psem rodzinnym, jednak najlepiej czuje się na szerokich otwartych terenach, gdzie może wyładować całą rozsadzającą go niespożytą energię.
Może być doskonałym towarzyszem dla osób mieszkających poza miastem, najlepiej w domu z dużym terenem, gdzie mógłby się do woli wybiegać. Będzie świetnym towarzyszem osób uprawiających codzienny jogging lub amatorów długich rowerowych wycieczek. Dobrze znosi zarówno upał jak i zimno, byle tylko zapewnić mu odpowiednio aktywny tryb życia.
W żadnym przypadku nie można go trzymać w kojcu, ponieważ dla dobrego rozwoju psychicznego potrzebuje stałego kontaktu z człowiekiem. Jest bardzo przywiązany do swojego właściciela i całej jego rodziny, zwłaszcza, jeśli może z nim dzielić jego pasje. W stosunku do dzieci jest bardzo przyjazny, łagodny i cierpliwy.
W stosunku do obcych pozostaje nieufny, jeśli go tego nauczymy, będzie ich akceptował, nawet da się pogłaskać, zawsze jednak zachowa pewną rezerwę i powściągliwość. Nie daje się przekupić. To powoduje że jest doskonałym, bardzo czujnym psem stróżującym. Mimo swojego niewielkiego wzrostu jest niezwykle odważny i jeśli ktoś z jego ludzkiej rodziny znajdzie się w niebezpieczeństwie, bez wahania stanie w jego obronie.
Zalety i wady
+ bardzo wierny pies rodzinny
+ doskonały stróż
+ świetny towarzysz dla aktywnych ludzi
+ nadaje się do psich sportów
+ przyjazny wobec dzieci – obdarzony niespożyta energią
– agresywny wobec innych zwierząt
– wymaga wczesnej socjalizacji i szkolenia
– wymaga systematycznej pielęgnacji
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
- Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
Wzorzec rasy FCI
Wzorzec FCI nr 87
OWCZAREK KATALOŃSKI
(Gos d’Atura Catalá – Perro de pastor catalán – Catalan Sheepdog)
rewizja tłumaczenia i uzupełnienie wzorca lipiec 2022 Mirosław Redlicki
Pochodzenie: Hiszpania, Katalonia
Data publikacji obowiązującego wzorca: 26.05.1982
Użytkowość: Pies ten najpełniej wyraża się przy przeganianiu stad owiec, nie tylko wykonując polecenia pasterza, ale i wykazując się własną inicjatywą. Robi to z nadzwyczajną łatwością, nie dopuszczając do rozproszenia owiec. Dzięki swej odwadze nadaje się także na stróża. Niewielkie rozmiary, piękna sierść i bezgraniczne oddanie właścicielowi czynią z niego doskonałego psa do towarzystwa.
Klasyfikacja FCI: Grupa 1 – Psy pasterskie i zaganiające (z wyjątkiem szwajcarskich psów do bydła)
Sekcja 1 – Psy pasterskie.
Bez prób pracy
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Rasa pochodzi z katalońskiej części Pirenejów i rozprzestrzeniła się w całej Katalonii.
WRAŻENIE OGÓLNY:
Średni, harmonijny, o pięknej sierści.
WAŻNE PROPORCJE:
Nieco dłuższy niż wysokość w kłębie, mniej więcej w proporcji 9:8.
ZACHOWANIE – TEMPERAMENT:
Wybitnie zrównoważony, aktywny i inteligentny, o pełnym godności wyrazie, o twardym lecz miłym charakterze, oddany pasterzowi i zwierzętom, oddanym pod jego opiekę. Nieufny wobec obcych, co może czasem sprawiać wrażenie, że jest nietowarzyski. Bardzo czujny, wytrzymały na zimno i gorąco. Do pracy w trudnych warunkach wystarczy mu najskromniejsza karma.
… cały wzorzec znajduje się na stronie Związku Kynologicznego w Polsce
