Pochodzenie
Wraz z pojawieniem się broni palnej powstało zapotrzebowania na psy tropiące po śladach krwi, które by potrafiły odnaleźć ranną zwierzynę. Posokowiec miał być odpowiedzią na to właśnie zapotrzebowanie. Został stworzony na przełomie XVIII i XIX wieku przez gajowych z książęcego dworu hanowerskiego w Górnej Saksonii, którzy skojarzyli ciężkie psy tropiące, spokrewnione z psami św. Huberta z lżejszymi psami gończymi z okolic Jaegerhof, Harzu i Solling. Ich potomkowie od nazwy miejscowości, z której pochodzą zostali nazwani posokowcami hanowerskimi. Psy te na początku wykorzystywano do pracy w sforze, potem nauczyły się iść po śladzie samodzielnie lub we dwójkę. Znakomicie spisywały się w pracy na równym terenie.
Wkrótce miał mu przybyć konkurent, pojawiła się bowiem potrzeba psa, który równie dobrze mógłby pracować w górach. Nie do końca w tej roli sprawdzały się wykorzystywane do tej pory przez myśliwych lekkie psy gończe, które mimo wszystko w trudnym, górskim terenie sprawdzały się lepiej niż ciężkie posokowce hanowerskie. Postanowiono więc połączyć sprawność psów gończych z niezawodnością posokowca hanowerskiego i tak powstał posokowiec bawarski, równie skuteczny jak hanowerski ale od niego lżejszy i sprawniejszy w górskim terenie. Te niewątpliwe zalety spowodowały, że z czasem zaczął on wypierać swojego starszego brata.
Po wojnie ich pogłowie znacznie się zmniejszyło i dziś są rasą bardzo rzadką. W Niemczech, swoim rodzinnym kraju, psy te nie są zbyt popularne i znajdują się niemal wyłącznie w rękach myśliwych. W Polsce znalazły wielu entuzjastów, więcej bawarski niż hanowerski, ale co ciekawe, mają wielu miłośników wśród osób, które z polowaniem nie mają nic wspólnego. Może to, że znalazły się w rękach entuzjastów, dla których liczą się nie tylko ich walory użytkowe ale również eksterier spowodowało, że zarówno posokowce bawarskie jak i hanowerskie mamy na światowym poziomie.
Wygląd
Posokowiec hanowerski jest psem średniej wielkości, o stosunkowo ciężkiej budowie, mocnym grzbiecie, szerokiej, dobrze rozbudowanej klatce piersiowej, krótkich, muskularnych kończynach oraz nisko noszonym ogonie.
Ma szeroką, lekko wysklepioną czaszkę i odziedziczone po bloodhoundzie pomarszczone czoło, co nadaje mu bardzo charakterystyczny, zasmucony wygląd. Ma ciemne oczy z dobrze przylegającymi, wyraźnie ciemno pigmentowanymi powiekami. Uszy szerokie, obwisłe, nos bardzo duży z szerokimi nozdrzami.
Obydwa posokowce są bardzo do siebie podobne. Oba są muskularne i dobrze zbudowane, ale posokowiec bawarski jest znacznie lżejszy od posokowca hanowerskiego. Można powiedzieć, że jest jego krótszą i bardziej elegancką wersją. Ma krótsze nogi i gładką, niepomarszczoną skórę.
Wysokość w kłębie: psy 50-55, suki 48-53 cm.
Masa ciała: psy 30-40 kg, suki 25-35 kg.
Charakter, usposobienie
Posokowiec to pies, który tropi po śladach krwi zostawionych przez ranną zwierzynę. Niemiecki myśliwski kodeks honorowy nakazuje, żeby na koniec polowania odnaleźć wszystkie ranne i martwe zwierzęta. Często zdarza się, że zwierzę jest tylko lekko ranne i zdoła odejść wiele kilometrów od miejsca postrzału, do jego odnalezienia używa się wtedy posokowców. Jest to trudne zadanie, wymagające doskonałego węchu i doprowadzonej do perfekcji umiejętności tropienia. Dobry pies potrafi iść wiele kilometrów po starym, kilkudniowym tropie. Kiedy znajdzie zwierzynę głosem zawiadamia myśliwego, a jeśli jest zbyt daleko wraca do swojego przewodnika i doprowadza go do postrzelonego zwierzęcia. Często poszukiwania trwają bardzo długo, tak długo, aż cała postrzelona, żywa lub martwa zwierzyna nie zostanie odnaleziona.
Szkolenie posokowca jest trudne, kosztowne i trwa bardzo długo, często nawet kilka lat. Stawia mu się niezwykle wysokie wymagania, jeśli pies ma zachować sprawność jako pies tropiący, musi często ćwiczyć i chodzić po tzw. sfarbowanym tropie. Pod tym względem posokowce nie mają sobie równych, zarówno posokowiec bawarski jak i hanowerski. To, którego z nich wybrać zależy od oczekiwań i potrzeb właściciela. Obydwa są wybitnymi psami myśliwskimi, pierwszy jest pełen energii, bardziej cięty i sprawniej porusza się w górskim terenie, drugi jest znacznie spokojniejszy, bardziej zrównoważony i lepiej sprawdza się w terenie nizinnym. Większość tych psów nie ma dziś okazji do wykorzystania swoich wyjątkowych umiejętności, okazało się jednak, że doskonale sprawdzają się w roli przyjaciela rodziny, która bardziej niż kanapę i telewizor woli dalekie wycieczki za miasto.
Szata
Posokowiec hanowerski ma krótką, gęstą, twardą, prawie szorstka sierść. Na tylnej krawędzi ud włos jest trochę dłuższy i grubszy. Owłosienie na ogonie gęste i twarde, na spodniej części trochę dłuższe i grubsze. Skóra gruba, luźna, przeważnie pofałdowana na głowie i szyi. Pofałdowane czoło jest typowe dla rasy.
Umaszczenie od jasnej do ciemnej czerwieni jeleniej, mocniej lub słabiej pręgowane, z maską lub bez. Białe znaczenia na przedpiersiu nie są tolerowane.
Pielęgnacja posokowca nie jest kłopotliwa, sprowadza się głównie do systematycznego szczotkowania sierści, zwłaszcza w okresie linienia.
Więcej na temat pielęgnacji posokowca i przygotowania go do wystaw
Zdrowie
Posokowiec jest psem silnym i zdrowym, jeśli pojawiają się jakieś problemy ze zdrowiem, są to przeważnie różnego rodzaju urazy spowodowane bieganiem po gęstych leśnych zaroślach.
Do kogo pasuje ten pies ?
Posokowiec jest bardzo specjalistycznym psem myśliwskim, którego umiejętności mogą być w pełni wykorzystane tylko w rękach myśliwego. Ze względu na doskonały charakter i znakomity kontakt z otoczeniem stał się również bardzo cenionym psem rodzinnym. Jest spokojny, zrównoważony, przywiązany do swoich właścicieli, ale nie nadaje się na typowego mieszczucha, wyprowadzanego na spacer na smyczy lub wypuszczanego do przydomowego ogródka. W takich warunkach nie będzie szczęśliwy i wykorzysta pierwszą sposobność żeby czmychnąć w poszukiwaniu przygód.
Ponieważ jego przodkowie pracowali zawsze samotnie, posokowiec jest psem niezależnym i wielkim indywidualistą. Idąc na spacer będzie chciał podążać złapanym przez siebie tropem, a nie wybraną przez pana parkową alejką. Nie jest to więc pies dla każdego, wymaga właściciela, który zapewni mu bardzo aktywny tryb życia i znajdzie czas na wspólne zajęcia, bo ten mały myśliwy źle znosi bezczynność i nudę.
Zalety i wady
+ doskonały pies myśliwski
+ inteligentny
+ zrównoważony
+ przywiązany do właścicieli
+ przyjazny wobec dzieci
+ niekłopotliwy w pielęgnacji
– wymaga bardzo dużo ruchu
– samodzielny i dość uparty
– źle znosi samotność
– lubi ucieczki
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
- Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pośrednictwem Formularza kontaktowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
Wzorzec rasy FCI
26.05.2015/DE
FCI-Standard Nr.213
HANNOVER’SCHER SCHWEISSHUND
POSOKOWIEC HANOWERSKI
Kraj pochodzenia rasy: Niemcy
Data publikacji obwiązującego standardu: 19.03.2015
Użytkowość: pies tropiący, posokowiec.
Zgodnie ze swoim pierwotnym myśliwskim zastosowaniem jako rasa wyspecjalizowana w poszukiwaniu postrzałków zwierzyny grubej posokowiec hanowerski musi posiadać wszystkie wymagane cechy użytkowe pozwalające mu skutecznie pracować nawet na najtrudniejszych tropach postrzałków.
Użytkowość musi być potwierdzona odpowiednimi myśliwskimi próbami pracy przeprowadzonymi przez organizacje zrzeszone w FCI.
Klasyfikacja FCI:
Grupa 6 – psy gończe, posokowce i rasy pokrewne, sekcja 2 – posokowce.
Podlega próbom pracy, zaświadczającym o ich przydatności w łowisku.
Krótki rys historyczny:
Posokowce hanowerskie prawie nie odróżniają się od pierwotnego psa tropiącego z okresu średniowiecza. Pies tropiący wywodzący się z psów gończych odgrywał swoją wyjątkową rolę już w czasach plemion germańskich (ok. 5 wieku naszej ery). Wraz z nastaniem ery broni palnej zmieniły się metody polowań na zwierzynę grubą. Zrodziła się potrzeba poszukiwania postrzałków. Ówczesny pies tropiący – tzw. Leithund – wykazywał najlepsze predyspozycje do pracy na tropie rannej zwierzyny i z niego właśnie powstał późniejszy posokowiec niemiecki. Ta nazwa rasy utrzymywała się do czasu kiedy to łowczowie z dworu króla hanowerskiego przejęli opiekę nad rasą. Właśnie na tym dworze prowadzono hodowlę i udoskonalano metody szkoleniowe posokowców. Tak oto z posokowca niemieckiego powstał posokowiec hanowerski, który od 1894 roku jest pod opieką Verein Hirschmann e.V., klubu zajmującego się hodowlą tej rasy. Od tego czasu hodowla tej rasy znajduje się pod ścisłą kontrolą użytkowości sprawdzanej wyłącznie podczas pracy na postrzałkach zwierzyny grubej.
Dysertacja dr. Wolfa-Eberhardta Bartha na wydziale leśnictwa Uniwersytetu Georga-Augusta w Getyndze pod tytułem „Posokowiec hanowerski jako przykład rozwoju rasy niemieckiego psa myśliwskiego” (wydana przez Landesjagdverbands Freie und Hansenstadt Hamburg e.V., Landesjaegerschaft, Zeszyt 2, Hamburg 1970, 96 s.), jest opracowaniem naukowym pozwalającym na poznanie historii tej starej rasy niemieckich psów myśliwskich, która bez wątpienia zasługuje na miano niemieckiego dziedzictwa kulturowego (posokowiec niemiecki).
Wygląd ogólny:
Wygląd ogólny użytkowego posokowca hanowerskiego to średniej wielkości, proporcjonalny i silny pies, z dobrze ustawionymi, silnie umięśnionymi przednimi i tylnymi kończynami umożliwiającymi mu wydolność w pracy. Zbyt wysokie kończyny i przebudowany przód przeszkadzają podczas pracy dolnym wiatrem i nie są w typie rasy. Szeroka i głęboka klatka piersiowa zapewnia dużo pojemności płucom i umożliwia wydolność w długich i wyczerpujących gonach. Lekko pomarszczone czoło i przejrzyste, ciemne oko nadają posokowcowi hanowerskiemu typowy dla niego poważny wyraz. Typowym dla rasy jest ponadto czerwone umaszczenie, które może występować od jasnoczerwonego poprzez ciemnoczerwone z pręgowaniem, do prawie czarnego umaszczenia, tworząc wiele wariantów kolorystycznych.
Proporcje ciała:
- długość ciała/wysokość w kłębie: 1,4:1
- głębokość klatki piersiowej/wysokość w kłębie: 0,5: 1
- długość kufy/ długość głowy: 0,5 do 1
Zachowanie, charakter:
Spokojny i pewny charakter, przy tym doskonale porozumiewa się ze swoim przewodnikiem, ale nieufny w stosunku do obcych. Wysoka zdolność koncentracji w czasie tropienia z wyraźnie objawiającą się więzią z przewodnikiem.
… cały wzorzec znajduje się na stronie Klubu Posokowca
