Pochodzenie

Za czasów carycy Katarzyny angielskie toy teriery były ulubionymi psami rosyjskiej arystokracji. Potem jednak znikły, w 1947 roku na wystawie w Leningradzie pokazano zaledwie jednego psa tej rasy. Ten stan rzeczy na tyle zaniepokoił rosyjskich kynologów, że rozpoczęto poszukiwania ocalałych psów i rozpoczęto ich reprodukcję. Okazało się, że przetrwało ich całkiem sporo, tyle, że wskutek różnego rodzaju często przypadkowych krzyżówek, nie były to już angielskie toy teriery tylko miniaturowe mieszańce w typie teriera.

W okresie trudności gospodarczych i małych ciasnych mieszkań, miniaturowe pieski wzbudziły wielkie zainteresowanie. Przystąpiono więc do planowej hodowli. Kojarzone w bliskim pokrewieństwie, bez dopływu świeżej krwi, wydawały na świat krótkowłose szczenięta w dość wyrównanym typie. Nazwano je moskiewskimi terierami i w początku lat pięćdziesiątych opracowano ich wzorzec. Tymczasem w 1958 roku, w miocie po rodzicach o nieznacznie dłuższej sierści pojawił się długowłosy szczeniak o umaszczeniu czarnym z podpalaniem. Z początku jego hodowca uznał, że lepiej potraktować nietypowego psiaka za wypadek przy pracy i zbytnio się z nim nie afiszować. Ku jego wielkiemu zdumieniu zainteresowała się nim Evgenia Żarowa. W miarę dorastania pies stawał się coraz bardziej owłosiony, miał piękna, błyszczącą sierść, pióra na tylnej stronie kończyn, kryzę i niezwykłe frędzle na uszach. Kojarzony z sukami o średniej długości sierści dawał długowłose szczenięta. Tajemnica kryje, jakie jeszcze psy uczestniczyły w tych krzyżówkach, najważniejsze, że w 1966 roku opracowano projekt wzorca długowłosego toy teriera, którego nazwano moskiewskim. W ten sposób istniały już dwa rodzaje terierów: krótkowłose i długowłose.

Zawirowania polityczne związane z rozpadem ZSRR wprowadziły wiele zamieszania i rozdźwięków również w organizacjach kynologicznych. Doszło do tego, że znowu trzeba było ratować rasę. Wreszcie w 1985 roku zatwierdzono dwa osobne standardy dla moskiewskich toy terierów krótko i długowłosych. Wkrótce jednak zostały one zmienione i dostosowane do wymogów Międzynarodowej Federacji Kynologicznej, która w 2006 roku go zatwierdziła. Obecnie obowiązuje jeden wzorzec dla obu rodzajów owłosienia a przymiotnik moskiewski został zmieniony na rosyjski. W Polsce rosyjskie toy teriery pojawiły się w latach osiemdziesiątych, sprowadzone przez znaną hodowczynię Yorkshire terierów, panią Annę Fangor Witalis.

Wygląd
Rosyjski toy terier to mały, elegancki piesek o kwadratowej sylwetce i delikatnym kośćcu. Ma prosty, lekko opadający grzbiet, dość głęboką, sięgającą łokci klatkę piersiową i krótkie, lekko uwypuklone lędźwie. Ogon wysoko osadzony, krótko kopiowany. Kończyny proste i równoległe, tylne szerzej rozstawione niż przednie. Głowa raczej niewielka, wąska, z wyraźnie zaznaczonym stopem i ostro zakończoną kufą. Oczy duże, ciemne, nieco wypukłe w kolorze odpowiednim do umaszczenia. Uszy wysoko osadzone, stojące. W przypadku psów długowłosych o mocno owłosionych uszach występuje czasem załamanie małżowiny usznej, które jest dopuszczalne, choć niepożądane.

Wysokość w kłębie: psy i suki 20- 28 cm (tolerancja +/- 1 cm).
Masa ciała: nie więcej niż 3 kg.

Charakter, usposobienie
Toy terier rosyjski ma zrównoważony i bardzo miły charakter. Jest bardzo czujny i inteligentny. Choć może się to wydać dziwne, ten maleńki piesek wcale nie jest tak kruchy, na jakiego wygląda. Doskonale poradzi sobie na szkoleniu w zakresie posłuszeństwa a także w konkursach agility. Ma żywy temperament, jest bardzo sprawny i nieprawdopodobnie jak na swoją posturę odważny.

Szata

Rosyjski toy terier występuje w dwóch rodzajach owłosienia:

Krótkowłose – o krótkim, przylegającym i błyszczącym włosie bez podszerstka i przełysień.
Długowłose – o szczególnym uroku, ze względu na piękne frędzle na uszach. W tym przypadku włos na tułowiu powinien mieć 3- 5 cm długości, powinien być prosty, choć może być również lekko falowany. Włos na głowie i przedniej stronie kończyn krótki i przylegający, na tylnej stronie kończyn pióra. Łapy pokryte jedwabistym włosem zasłaniającym pazury. Uszy porośnięte bardzo długim włosem, który pełną okazałość osiąga w wieku około trzech lat.

Umaszczenie: rude w dowolnym odcieniu, z czarnym lub brązowym nalotem, lub bez nalotu, czarne podpalane, brązowe podpalane oraz bardzo cenione i poszukiwane błękitne podpalane, zwane “gołębim”. Wszystkie barwy powinny być wyraziste.

Pielegnacja toy teriera jest bardzo prosta. Nawet bardziej ozdobna odmiana długowłosa nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Długa sierść powinna być regularnie rozczesywana, zwłaszcza jeśli pies ma być wystawiany.

Więcej na temat pielęgnacji rosyjskiego toy teriera i przygotowania go do wystaw

Zdrowie
Toy terier rosyjski jest psem odpornym i zdrowym. Nie są znane schorzenia, którymi ta rasa byłaby szczególnie zagrożona.

Do kogo pasuje ten pies ?
Jest to jeden z psów, które nadają się dla każdego. Nie sprawia problemów, może mieszkać w każdym mieszkaniu, jest doskonałym towarzyszem dla rodziny z dziećmi a także dla osób starszych.

Ten miniaturowy piesek jest bardzo serdeczny i nieprawdopodobnie przywiązany do opiekuna, najchętniej nie rozstawałyby się z nim ani na moment. W jego obronie potrafi zaatakować nawet dużego psa. Trzeba go rozsądnie wychować i zbytnio nie rozpieścić, bo stanie się przesadnie zaborczy i zazdrosny. Jest to typowy pies kieszonkowy, można go wszędzie zabrać ze sobą, zmieści się za pazuchą i w podręcznej torbie. Wszędzie będzie szczęśliwy, byle tylko być jak najbliżej swojego pana.

Zalety i wady
+ bardzo miły pies rodzinny
+ doskonały towarzysz dla osób starszych
+ niezwykle przywiązany do właściciela
+ adaptuje się do każdych warunków mieszkaniowych
+ łatwy w pielęgnacji

– bywa zaborczy i zazdrosny

Wzorzec rasy FCI
Wzorzec FCI nr 352 – Rosyjski Toy

POCHODZENIE: Rosja.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 21.02.2006
UŻYTKOWANIE: Pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA FCI
Grupa 9 Psy do towarzystwa i ozdobne.
Sekcja 9 Spaniele ozdobne kontynentalne i rosyjskie toye
Nie podlegają próbom pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Na początku XX wieku, angielski toy terrier był jedną z najpopularniejszych ras ozdobnych w Rosji. Jednak w okresie między 1920 a 1950 rokiem hodowla czystej krwi toy terierów niemalże zupełnie zamarła, a liczba psów tej rasy osiągnęła krytycznie niski poziom. Dopiero w połowie lat 50- tych rosyjscy hodowcy wznowili prace nad rozwojem rasy. Praktycznie wszystkie psy użyte wówczas do hodowli nie posiadały rodowodów; wiele z nich nie było czystej rasy. Wzorzec ustalony dla toy terrierów znacząco różnił się od wzorca angielskiego toy teriera w wielu punktach. Od tego momentu, rozwój rasy w Rosji przebiegał niezależną drogą. 12 października 1958 roku w miocie krótkowłosej pary, z których jeden miał nieco dłuższą szatę, urodził się piesek z atrakcyjnymi piórami na uszach i kończynach. Postanowiono utrwalić tę cechę. Samiec ten był użyty do krycia suki, która również miała nieco dłuższą szatę. W ten sposób pojawiła się odmiana długowłosa rosyjskiego toya. Nazwano ją Moskiewskim Długowłosym Toy Terrierem.

Hodowczyni z Moskwy, Evgienija Fominiczna Zharova odegrała istotną rolę w tworzeniu tej odmiany rasy. Działo się to na przestrzeni długiego czasu; rozwój rasy, prowadzony na bazie zamkniętej populacji, w połączeniu ze specjalnie zaplanowaną selekcją doprowadził do stworzenia nowej rasy: rosyjskiego toya w dwóch odmianach: długowłosej i krótkowłosej.

WRAŻENIE OGÓLNE:
mały elegancki pies, żywy, wysokonożny, z delikatnym kośćcem i smukłymi mięśniami. Dymorfizm płciowy tylko nieznacznie wyrażony.

WAŻNE PROPORCJE:
zwarta budowa. Odległość od ziemi do łokcia jest jedynie nieznacznie większa, niż połowa wysokości w kłębie; klatka piersiowa jest dostatecznie głęboka.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:
żywy, bardzo wesoły, nie tchórzliwy, ani nie agresywny. Zachowanie psów i suk znacząco różni się.

 … cały wzorzec znajduje się na stronie Związku Kynologicznego w Polsce