Pochodzenie
Do grupy długowłosych wyżłów angielskich należy zaliczyć cztery rodzaje seterów: angielski, irlandzki mahoniowy irlandzki czerwono-biały i szkocki, zwany również gordon seterem. Ich wspólna nazwa pochodzi od angielskiego „to set” posadzić, położyć, obniżyć. Wiąże się to z bardzo charakterystycznym zachowaniem tych psów w czasie polowania, kiedy to po zlokalizowaniu zwierzyny pies przysiada oczekując na przybycie myśliwego. Na temat ich przodków wiadomo niewiele. Można jednak przypuszczać, z były to niewielkiego wzrostu wystawiające psy myśliwskie o długich, zwisających uszach, zwane setting spanielami. Ich wadą była powolność i niski wzrost. Domieszka krwi charta, foxhounda, pointera, pudla, bloodhounda, nowofundlanda i collie doprowadziła do powstania psa większego, szybszego, bardzo zbliżonego do dzisiejszego setera.
W zależności od upodobania hodowano różne odmiany seterów, różniące się głównie umaszczeniem. Na pierwsze angielskiej wystawie psów w 1859 roku była tylko jedna klasa seterów. Już rok później, w Birmingham utworzono osobny ring dla seterów irlandzkich, a dwa lata później setery oceniano już na trzech osobnych ringach. W Wielkiej Brytanii wyodrębniły się trzy ośrodki hodowlane: w Walii, Irlandii i Szkocji, z których pochodzą odpowiednio: seter angielski, irlandzki i szkocki.
***
Bardzo duże zasługi w hodowli i ustaleniu typu setera szkockiego położył książę Alexander Gordon of Banffshire, tak duże, że psy te od jego nazwiska nazywa się dzisiaj najczęściej gordon seterami, lub po prostu krótko gordonami. Udało mu się stworzyć cięższego setera dodając krwi bloodhounda oraz jak się powszechnie sądzi owczarka szkockiego collie.
Rozkwit rasy rozpoczął się w połowie XIX wieku, już po śmierci księcia Alexandra Gordona. Na osobnym ringu wystawiono je po raz pierwszy w 1861 roku, a zwycięzca tej wystawy o imieniu Dandy został uznany za przodka dzisiejszych szkockich seterów. W 1927 roku powstał Brytyjski Klub Gordon Setera, w tym samym roku ustalono i zatwierdzono wzorzec rasy.
Wygląd
Seter szkocki jest najcięższy ze wszystkich seterów. Jest to rosły, mocny, bardzo harmonijnie zbudowany i dobrze umięśniony pies. Ma lekko opadający w kierunku zadu tułów, głęboką klatkę piersiową z wyraźnie zarysowanym przedpiersiem, krótkie, szerokie lędźwie i poziomo noszony, krótki, gruby u nasady i zwężający się ku końcowi ogon. Kończyny proste, mocno umięśnione. Szyja smukła, łukowato wygięta. Głowa o lekko zaokrąglonej czaszce, długiej kufie i wyraźnie zaznaczonym przełomie czołowym. Oczy owalne, ciemnobrązowe, uszy nisko osadzone, duże, cienkie, dobrze przylegające do głowy.
Wysokość w kłębie: psy 66 cm, suki 62 cm.
Masa ciała: psy 29,5 cm, 25 cm.
Charakter, usposobienie
Gordon seter ma inne usposobienie niż pozostałe setery. Przede wszystkim jest od nich spokojniejszy. Jest to pies odważny, o dużej pasji łowieckiej, doskonale spisujący się zarówno w pracy na lądzie jak i w wodzie. Jest powolniejszy w pracy od pozostałych seterów, pracuje za to bardziej dokładnie i lepiej aportuje. Ze wszystkich seterów jest najłatwiejszy w szkoleniu i najbardziej zrównoważony. Z powodu swojego miłego, wyważonego charakteru coraz częściej spełnia rolę psa rodzinnego. Istnieją dwa typy setera szkockiego: wystawowy i roboczy, ale obecnie tak niewiele różnią się między sobą, że jest sporo psów, które odnoszą liczące się sukcesy wystawowe i jednocześnie z dużym powodzeniem zaliczyły wszystkie konkursy użytkowości.
Szata
Gordon seter ma miękką, lśniącą prostą lub bardzo lekko falującą sierść, która w żadnym przypadku nie może być kędzierzawa. Najdłuższy włos porasta uszy, brzuch, spód klatki piersiowej, tylne strony ud i ogon. Pióro na ogonie jest najdłuższe u nasady i stopniowo zwęża się w kierunku końca ogona.
Umaszczenie intensywnie czarne z soczystym, symetrycznie rozłożonym i kontrastowo oddzielonym, kasztanowym podpalaniem. Kiedyś seter szkocki miał białe znaczenia, które z czasem ograniczyły się do występującej czasem małej białej plamki na piersiach.
Więcej na temat pielęgnacji gordon setera i przygotowania go do wystaw
Zdrowie
Gordon seter jest psem długowiecznym i zdrowym. Średnio dożywa nawet 12-15 lat. Może mieć jednak skłonności do dysplazji stawów biodrowych, skrętu żołądka, postępującego zaniku siatkówki oraz schorzeń trzustki. Regularnej kontroli wymaga stan długich, słabo wentylowanych uszu. Gordony lepiej niż inne setery znoszą trudy polowania i złe warunki atmosferyczne, są bardziej odporne na upały i dłużej mogą obejść się bez wody
Do kogo pasuje ten pies ?
Seter szkocki jest doskonałym psem dla ludzi lubiących aktywny tryb życia. Potrzebuje dużo ruchu, uwielbia długie spacery i aportowanie. Jest znakomitym pływakiem, każdy rzucony do wody patyk bezbłędnie odnajdzie i przyniesie swojemu panu. Jeśli będzie miał odpowiednio dużo ruchu, może mieszkać nawet w niewielkim mieszkaniu, jednak najlepiej będzie się czuł poza miastem, w domu z dużym ogrodem, blisko natury. Jest bardzo miłym psem rodzinnym, łagodnym dla dzieci i przyjaznym dla innych zwierząt. Jest bardziej niż pozostałe setery nieufny, dlatego jest czujnym stróżem, który jednak ograniczy się tylko do powiadomienia o pojawieniu się intruza. Nie należy oczekiwać, że będzie obrońcą, bo to nie leży w jego naturze.
Jest bardzo inteligentny, ale dość niezależny i uparty. Konieczne jest więc wczesne szkolenie i nauczenie go posłuszeństwa. Wszystkie polecenia muszą być przekazywane spokojnie, bez nerwów, a potem z całą konsekwencją ale i wielka cierpliwością wyegzekwowane. Najważniejsze jest opanowanie jego instynktu myśliwskiego i nauczenie go przychodzenia na każde zawołanie do właściciela. W miejscach o dużym natężeniu ruchu powinien zawsze chodzić na smyczy, ponieważ pogoń za biegnącym po drugiej stronie ulicy kotem może się skończyć tragicznie.
Zalety i wady
+ doskonały pies myśliwski
+ lojalny i przywiązany do właścicieli
+ bardzo przyjacielski wobec dzieci
+ tolerancyjny wobec innych psów
+ nadaje się do psich sportów
+ świetny towarzysz dla aktywnego właściciela
+ jako jedyny z seterów jest dobrym stróżem – wymaga bardzo dużo ruchu
– niezależny i dość uparty
– wymaga regularnej pielęgnacji
– ma skłonność do ucieczek
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
- Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pomocą Formularza zgłoszeniowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
Wzorzec rasy FCI
Wzorzec FCI nr 6/28.10.2009
SETER SZKOCKI (GORDON)
(Gordon Setter)
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 28.07.2009
Użytkowość: pies wystawiający.
Klasyfikacja FCI: Grupa 7 – Wyżły.
Sekcja 2 – Wyżły brytyjskie. Seter.
Próby pracy wymagane.
WYGLĄD OGÓLNY:
Pies o szlachetnym wyrazie, budowy galopena, sylwetką przypominający silnego konia myśliwskiego – huntera. Harmonijnie i proporcjonalnie zbudowany.
ZACHOWANIE – TEMPERAMENT:
Inteligentny, pojętny, pełen godności. Śmiały, towarzyski, o usposobieniu przyjaznym i zrównoważonym.
… cały wzorzec znajduje się na stronie Związku Kynologicznego w Polsce
