Pochodzenie
Szpic japoński, wbrew swojej nazwie z pochodzenia jest Europejczykiem i nie ma nic wspólnego z rdzennie japońskimi szpicami, takimi jak shiba inu i akita inu. Pierwsze wzmianki o nich pochodzą z lat dwudziestych ubiegłego wieku. Wtedy to sprowadzono do Japonii kilka szpiców niemieckich, choć Japończycy oficjalnie temu zaprzeczają. W następnych latach dołączyły do nich białe szpice importowane z Kanady, USA Chin i Australii. Tak więc wśród przodków szpica japońskiego można znaleźć: małe białe łajki syberyjskie, amerykańskie eskimo oraz białe szpice niemieckie. Kojarzono je między sobą tak długo, aż powstał niewielki biały piesek, któremu w 1948 roku Japończycy nadali nazwę nihon supittsu – szpic japoński.
W 1921 roku po raz pierwszy pokazano szpice japońskie na wystawie w Tokio. W 1948 roku Japoński Związek Kynologiczny opracował wzorzec, który obowiązuje do dziś. W 1964 roku Międzynarodowa Federacja Kynologiczna wpisała go do rejestru psów rasowych. W Japonii rasa nie znalazła uznania, ale zainteresowali się nią Szwedzi, którzy rozpoczęli ich hodowlę. Stamtąd trafiły do Finlandii i Wielkiej Brytanii, gdzie wywołały spore zainteresowanie. Dziś są obecne również w innych krajach Europy, a także, na nowo w Japonii, gdzie obecnie cieszą się dużą popularnością.
Wygląd
Szpic japoński jest wyjątkowo urodziwym, małym ale solidnie zbudowanym, o typowym wyglądzie szpica. Ma proporcjonalną, zwartą, pełną elegancji sylwetkę: prosty grzbiet, głęboką i szeroką klatkę piersiową z dobrze wysklepionymi żebrami, szerokie lędźwie oraz wysoko osadzony, ozdobiony pięknym pióropuszem, zawinięty nad grzbietem ogon. Kończyny proste, dobrze umięśnione i umiarkowanie kątowane.
Głowa średniej wielkości, okrągła, ze szpiczastą kufą, oraz bardzo wyraźnie zaznaczonym stopem, lekko skośnymi, wysoko osadzonymi, ciemnymi oczami, trójkątnymi, sterczącymi, wyraźnie pogrubionymi na końcach uszami i dobrze pigmentowanym, czarnym nosem.
Wysokość w kłębie: 30-36 cm.
Masa ciała: 5-6 kg.
Charakter, usposobienie
Szpic japoński jest bardzo żywym, inteligentnym psem do towarzystwa. Jest spokojniejszy od szpiców niemieckich, szczeka niewiele i tylko w razie potrzeby. Mimo swojego niewielkiego wzrostu jest psem odważnym i bardzo dobrze sprawdza się jako stróż. Choć z pochodzenia jest Japończykiem nie ma charakteru typowego dla rdzennych szpiców japońskich. Jest bardziej od nich towarzyski, może uczestniczyć w grupowym szkoleniu i różnego rodzaju konkursach sprawnościowych, takich jak mini agility.
W obrębie rasy występują dwie odmiany, które różnią się wyglądem i charakterem.
- Psy w typie Hi-Crown są spokojne, zrównoważone, przyjazne w stosunku do obcych. Bardzo dobrze tolerują inne psy, są ufne i skore do zabawy. Inteligentne, szybko się uczą i doskonale łatwo sprawdzają się jako psy do towarzystwa.
- Psy w typie Lassie są żywiołowe i bardzo czujne. Doskonale sprawdzają się w roli stróża, o pojawieniu się intruza ostrzegają głośnym szczekaniem. Są ostrożne i nieufne wobec ludzi i psów, których nie znają. Często manifestują skłonność do dominacji w stosunku do innych czworonogów, jedynie właścicielowi są całkowicie podporządkowane.
Szata
Szpic japoński ma sztywne długie, gęste, odstające od skóry włosy okrywowe podszyte krótkim, bardzo gęstym podszerstkiem. Na głowie i kończynach sierść jest krótsza, za to na ogonie tworzy wspaniałą puszystą kitę. Umaszczenie jednobarwne, czysto białe.
Sierść szpica japońskiego wymaga bardzo systematycznej pielęgnacji i regularnego szczotkowania, zwłaszcza w okresie linienia. Wzorzec wymaga idealnej bieli, tak więc, jeśli pies ma być wystawiany, właściciel musi pielęgnacji swojego pupila poświęcić sporo czasu.
Więcej na temat pielęgnacji szpica japońskiego i przygotowania go do wystaw
Zdrowie
Szpic japoński jest psem zdrowym, wziąwszy jednak pod uwagę fakt, że hodowlę wyprowadzono od kilku zaledwie psów, ciągle jeszcze pojawiają się problemy zdrowotne wynikające z kojarzenia ich w bliskim pokrewieństwie.
Do kogo pasuje ten pies ?
Szpic japoński jest bardzo miłym psem rodzinnym, potrzebującym bliskości właściciela, wiernym i przywiązanym. Wykorzysta każdą okazję, żeby się do niego przytulić. Jest doskonałym towarzyszem dziecięcych zabaw, zawsze bardzo w stosunku do nich delikatny i wyrozumiały. Nieufny wobec obcych, bardzo dobrze pilnuje dobytku właściciela i głośno informuje o pojawieniu się kogoś obcego. Nadaje się do każdego mieszkania, zarówno dla rodziny, jak i osoby samotnej. Potrzebuje umiarkowanej ilości ruchu, ale z wielką radością pójdzie na dłuższy spacer.
Ze wszystkich szpiców jest najłatwiejszy do ułożenia i wyszkolenia, poradzi sobie z nim nawet zupełnie niedoświadczony właściciel. Nie jest absorbujący jeśli chodzi o spacery, natomiast jego sierść wymaga bardzo systematycznej pielęgnacji, ale warto poświęcić jej trochę czasu, ponieważ to właśnie ona jest jego największą ozdobą.
Zalety i wady
+ doskonały pies rodzinny
+ bardzo przywiązany do właściciela
+ nadaje się do mieszkania w bloku
+ przyjazny wobec dzieci
+ świetny, czujny stróż
– wymaga starannej pielęgnacji
– bywa hałaśliwy
– czasem zaczepny wobec innych psów
Jak znaleźć dobrą hodowlę ?
- Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców
- Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się za pośrednictwem Formularza kontaktowego do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny.
Wzorzec rasy FCI
Wzorzec FCI nr 262 /16.06.1999/, wersja angielska
SZPIC JAPOŃSKI
(Nihon Supittsu)
TŁUMACZENIE : Olga Jakubiel.
POCHODZENIE: Japonia.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 1987.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I.:
Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.
Sekcja 5 Szpice azjatyckie i rasy pokrewne.
Bez prób pracy.
ZARYS HISTORII RASY:
Przyjmuje się, iż szpic japoński pochodzi od dużego białego szpica niemieckiego, który dotarł do Japonii ok. 1920 r. przez Syberię i północno-wschodnią część Chin. Rasę wystawiono po raz pierwszy ok. roku 1921 na wystawie psów w Tokio. Następnie, w 1925 r., importowano dwie pary białych szpiców z Kanady; mniej więcej do roku 1936 sprowadzano psy z Kanady, USA, Australii i Chin. Ostatecznie potomstwo tych psów krzyżowano ze sobą, by uzyskać lepszą rasę. Po drugiej wojnie światowej, w 1948 r., Japoński Związek Kynologiczny (JKC) wydał ujednolicony wzorzec rasy, obowiązujący do dziś.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Okryty obfitym, czysto białym włosem, ze spiczastą kufą, trójkątnymi, stojącymi uszami i opiórowanym, zagiętym nad grzbietem ogonem. Żylastej budowy, całkowicie harmonijny; jego harmonijne piękno tworzy charakter i dostojeństwo, właściwe dla rasy i wyraża elegancję.
ISTOTNE PROPORCJE:
Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 10:11.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT:
Inteligentny, radosny, o wyostrzonych zmysłach. Niedopuszczalny hałaśliwy.
… cały wzorzec znajduje się na stronie Związku Kynologicznego w Polsce
