Wygląd psa jest często tym, co nas w nim na pierwszy rzut oka urzeka. Pamiętajmy jednak, że jest to przede wszystkim przyjaciel człowieka, który musi pasować do temperamentu i trybu życia swoich opiekunów. Dlatego zapraszamy do zapoznania się z opisem cattle doga, w którym znajdują się informacje na temat pochodzenia, wyglądu, charakteru, podatności na szkolenie, stosunku do dzieci i zwierząt, zdrowia, zalet i wad, a także rady do kogo będzie pasował ten pies.

Zgodnie ze wzorcem

Australian cattle dog ma krótką dwuwarstwową sierść składającą się z twardego, przylegającego włosa okrywowego oraz bardzo gęstego, dość krótkiego podszerstka w kolorze sierści. Jest to szata znakomicie pasująca do trybu życia psa pasterskiego, doskonale chroniąca go przed zimnem i deszczem. Długość włosa waha się w granicach od 2,5 do 4 cm, przy czym na spodzie tułowia sierść jest dłuższa a na udach tworzy nawet niewielkie portki. Na głowie, przednich stronach kończyn i na łapach włos jest wyraźnie krótki, dopiero na szyi staje się nieco dłuższy i bardzo wyraźnie się zagęszcza.

Umaszczenie: bardzo charakterystyczne, błękitne lub rude, ale zawsze dereszowate. Psy o umaszczeniu błękitnym mają zwykle podpalane znaczenia. We wszystkich umaszczeniach mogą występować łaty na głowie – czarne u psów błękitnych, brązowo-rude u psów rudych, najczęściej symetrycznie rozmieszczone. Łaty na ciele są dopuszczalne, ale niepożądane

Pielęgnacja sierści

Pielęgnacja australian cattle doga nie jest skomplikowana, pies nie wymaga żadnych specjalistycznych zabiegów pielęgnacyjnych. Dbałość o jego sierść sprowadza się w zasadzie do systematycznego usuwania martwego podszerstka oraz utrzymania jej w czystości i dobrej kondycji.

Szczotkowanie

Do szczotkowania australian cattle doga potrzebne są dwie szczotki: włosiana oraz metalowa (slicker) do wyczesywania podszerstka. Psa szczotkuje się dwa razy w tygodniu zgodnie z kierunkiem włosa, po uprzednim spryskaniu specjalną odżywką do szczotkowania, która regeneruje i wzmacnia sierść. W okresie linienia, które ma miejsce dwa razy do roku, trzeba szczotkować psa odpowiednio częściej, nawet codziennie, żeby na bieżąco usuwać martwy włos i podszerstek. Jeśli tego nie zrobimy, wypadający podszerstek będzie wystawał poza włos okrywowy, co spowoduje, że sierść będzie wydawać się matowa i zszarzała.

Kąpiel

Cattle doga kąpie się zazwyczaj wtedy, kiedy jest brudny, nie rzadziej jednak niż raz na dwa miesiące zwłaszcza, jeśli mieszka w mieście. Choć często się sądzi, że kąpiel psa krótkowłosego nie jest konieczna, to pamiętać należy, że na sierści osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju zanieczyszczeń chemicznych, które niszczą i wysuszają sierść. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstwę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe oddziaływanie różnych środków chemicznych może spowodować poważne problemy skórne: świąd, wypryski, stany zapalne.

Do kąpieli stosujemy szampony pielęgnacyjne dostosowane do aktualnych potrzeb sierści. Przy zdrowym silnym włosie najlepszy jest szampon proteinowy. W przypadku przesuszenia lub problemów skórnych bardziej odpowiedni będzie szampon regenerujący lub któryś z szamponów leczniczych. Jeśli występuje problem z kolorem, tzn. sierść wydaje się zszarzała, a pies ma być wystawiany, stosujemy szampon intensyfikujący barwę, natomiast dla psów, które mają dość intensywny i niezbyt przyjemny zapach sierści, najlepszy będzie szampon odwaniający. Bardzo wskazane jest użycie po kąpieli balsamu-odżywki, choć tego rodzaju kosmetyk kojarzony jest raczej z psami długowłosymi. W tym przypadku chodzi o odżywienie i uelastycznienie włosa, bo to zapobiega jego przesuszeniu i matowieniu.

Przed kąpielą dokładnie moczymy sierść trzymając końcówkę prysznica blisko ciała psa zwłaszcza wtedy, kiedy trzeba wypłukać sierść po umyciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości powoduje, że bardziej się pieni i trudniej go wypłukać. Psa myjemy zawsze dwukrotnie a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon koniecznie trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, zmieszanego z wodą nie można zbyt długo przechowywać, bo traci właściwości myjące.

Dwukrotnie umytą i bardzo dokładnie wypłukaną sierść odciskamy ręcznikiem i na 2-3 minuty nakładamy odżywkę regenerującą lub nawilżającą. Ponownie płuczemy. Po odciśnięciu nadmiaru wody ręcznikiem pies jest już prawie suchy, ale w chłodny dzień można dosuszyć sierść niezbyt gorącą suszarką.

Czystość bez kąpieli
Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna być szary od kurzu, możemy odświeżyć sierść bez użycia wody. Przecieramy ją frottową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeży i przywróci jej miły zapach. Można także naciągnąć warstwę waty na włosianą szczotkę, zwilżyć ją lotionem i wyszczotkować psa, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na świeżą. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Pod linkami znajdują się bardzo dokładne wskazówki jak to robić.

Jak dobrać akcesoria oraz kosmetyki do potrzeb i rodzaju sierści:

• Akcesoria do pielęgnacji sierści –  kliknij tutaj
• Dobór kosmetyków do potrzeb i rodzaju sierści –  kliknij tutaj

Przygotowanie sierści australian cattle doga do wystawy polega przede wszystkim na utrzymaniu jej w dobrej kondycji tak, żeby była lśniąca i zdrowa. Przed wystawą przede wszystkim trzeba psa wykąpać, bo zakurzona i przetłuszczona sierść jest zszarzała, matowa i nie dodaje urody. Jeśli kolor nie jest dostatecznie wyrazisty, można do kilku poprzedzających wystawę kąpieli użyć szamponu intensyfikującego barwę.

Jeśli tuż przed wystawą pies ma dużo martwej sierści, trzeba ją bardzo dokładnie wyczesać, bo na ringu będzie to widoczne. Często nie da się tego zrobić szczotką, wtedy przyda się gęsty trymer, którym trzeba delikatnie, z włosem przetrymować sierść. Dzięki temu stanie się gładsza i przylegająca.

Ostateczny szlif najlepiej zrobić dwa dni przed wystawą. Chodzi tu przede wszystkim o uporządkowanie sierści i nadanie jej elegancji. Wszystkie miejsca, w których schodzi się rosnący z różnych kierunków włos powinny być delikatnie, z dużym wyczuciem wyrównane trymerem lub degażówkami. Zaczynamy od ucha wzdłuż szyi, wyrównujemy linie na klatce piersiowej, potem na kończynach przednich i tylnych a na końcu na pośladkach. Podbrzusze musi być pozbawione wystających włosów a znajdujący się na końcu siusiaka pędzel bardzo ostrożnie obcięty. O to akurat warto dbać bez względu na to czy pies jest wystawiany, bo zasychający na nim mocz bywa źródłem nieprzyjemnego zapachu. Ogon wyciągamy poziomo, rozczesujemy i długie, wystające włoski wyrównujemy nożyczkami degażującymi.

Nie wolno zapominać o łapach. Pazury powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to tydzień przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, przez kilka dni zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią witaminową, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć! Zbędne kilogramy udaje się czasem ukryć u psów z bardzo obfitą sierścią, u psów krótkowłosych każdy nadmiar tkanki tłuszczowej widać jak na dłoni. Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje i elegancję, a na wystawie musi mieć nienaganną sylwetkę, biegać sprężyście i bez wysiłku, bo tylko wtedy można można liczyć na sukces.

Przed wejściem na ring

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne.

Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring wyszczotkujemy ją miękką szczotką i delikatnie, z odległości 20-25 cm spryskamy odżywką nabłyszczającą. Przed użyciem odżywkę należy dobrze wstrząsnąć, bo olejki osadzają się na jej powierzchni. Sierść przecieramy zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa irchą lub miękką szmatką dla nadania połysku. Ten zabieg pozwoli pogłębić kolor i dodać psu elegancji, co spowoduje, że spośród psów biegających po ringu będzie się zdecydowanie wyróżniał. Ogon wyczesujemy, żeby nadać mu objętości.

Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie powinien się położyć, żeby mu się nic nie poprzyczepiało do sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Powrót

Uwaga
Regulamin wystaw psów rasowych precyzuje: „Zabronione jest traktowanie szaty, skóry i nosa jakimikolwiek środkami, które zmieniają ich strukturę, kolor lub stan. Dopuszcza się jedynie strzyżenie, trymowanie, czesanie i szczotkowanie.”

Wystawa jest konkursem piękności, nie da się ukryć, że większość psów jest przygotowywana przy pomocy różnego rodzaju kosmetyków i zabiegów podkreślających lub poprawiających urodę. Jest to wiedza bardzo pilnie strzeżona, zdobywa się ją przeważnie metodą prób i błędów, dlatego zdecydowaliśmy się początkującym wystawcom to i owo podpowiedzieć. Zajrzyjcie do zakładki “Wystawy – jak poprawić urodę?” Ilość odwiedzin na tych stronach dowodzi, że ten temat budzi bardzo duże zainteresowanie.

Decyzja: poprawiać czy nie poprawiać, należy wyłącznie do właściciela. Tym, którzy się na to decydują radzimy: wypróbujcie wcześniej i nabierzcie wprawy, kosmetyków używajcie w domu a nie na wystawie, chyba, że w namiocie, zawsze dyskretnie i z umiarem.