Wygląd psa jest często tym, co nas w nim na pierwszy rzut oka urzeka. Pamiętajmy jednak, że jest to przede wszystkim przyjaciel człowieka, który musi pasować do temperamentu i trybu życia swoich opiekunów. Dlatego zapraszamy do zapoznania się z opisem entlebuchera, w którym znajdują się informacje na temat pochodzenia, wyglądu, charakteru, podatności na szkolenie, stosunku do dzieci i zwierząt, zdrowia, zalet i wad, a także rady do kogo będzie pasował ten pies

Zgodnie ze wzorcem

Sierść entlebuchera składa się z twardego, krótkiego, mocno przylegającego do ciała, sztywnego i lśniącego włosa okrywowego podszytego gęstym czarnym lub ciemno szarym podszerstkiem. Lekko pofalowany włos na kłębie i na grzbiecie jest dopuszczalny, ale niepożądany.

Umaszczenie: tricolor, czarna barwa podstawowa z możliwie symetrycznymi, żółtymi lub rdzawo-brązowymi i białymi znaczeniami. Żółte lub rdzawo-brązowe znaczenia znajdują się nad oczami, na policzkach, na kufie i na podgardlu, po bokach na piersi i na wszystkich czterech kończynach, gdzie podpalanie oddziela barwę białą od czarnej. Białe znaczenia rozłożone są symetrycznie na przedpiersiu, łapach i głowie oraz końcu ogona.

Pielęgnacja sierści
Pielęgnacja entlebuchera jest bardzo prosta, pies nie wymaga żadnych specjalistycznych zabiegów pielęgnacyjnych. Dbałość o jego sierść sprowadza się w zasadzie do utrzymania jej w czystości i dobrej kondycji.

Panuje powszechne przekonanie, że psy gładkowłose nie wymagają pielęgnacji. Ich właściciele rzeczywiście nie znają problemu plątania i filcowania się sierści, za to ich utrapieniem jest wypadający niemal cały rok włos, który wbija się w dywany, tapicerkę mebli i ubrania właścicieli. Regularna pielęgnacja może ten problem, jeśli nie zlikwidować, to w znacznym stopniu ograniczyć.

Sierść wypada szczególnie intensywnie, kiedy jest zniszczona i przesuszona. Trzeba ją zatem bardzo regularnie odżywiać: przynajmniej dwa razy w tygodniu spryskiwać odżywką zawierającą wysokiej jakości olejki, a po kąpieli zawsze nakładać balsam regenerujący. Przy takiej pielęgnacji włos się bardzo wzmocni, stanie się grubszy, bardziej elastyczny i będzie miał mniejszą tendencję do wypadania.

Szczotkowanie
Entlebuchera szczotkuje się dwa razy w tygodniu dobrą włosianą szczotką o gęstej szczecinie ustawionej prostopadle do jej obudowy, bo taka szczotka najlepiej wyczesuje krótką sierść. Pamiętajmy, że nigdy nie wolno szczotkować na sucho, przed szczotkowaniem sierść powinna być zawsze spryskana odpowiednią odżywką zawierającą naturalne olejki, która wzmocni włos i nada mu połysk.

Pies linieje dwa razy w roku i w tym okresie wymaga odpowiednio częstszego szczotkowania. Jeśli podszerstek jest bardzo obfity, najbardziej skutecznym narzędziem do jego usuwania będzie trymer hakowy (coat king). W przypadku zaniedbania martwy podszerstek będzie wystawał poza włos okrywowy, co spowoduje, że sierść będzie matowa i zszarzała a skóra źle wentylowana.

Kąpiel
Entlebuchera kąpie się zazwyczaj wtedy, kiedy jest brudny, nie rzadziej jednak niż raz na dwa miesiące. Choć często się sądzi, że kąpiel psa gładkowłosego nie jest konieczna, to pamiętać należy, że na sierści psa osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych, które niszczą i wysuszają sierść. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstewkę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe działanie środków chemicznych może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski, stany zapalne.

Do kąpieli używamy szamponów pielęgnacyjnych lub specjalistycznych dostosowanych do aktualnych potrzeb sierści. W przypadku przesuszenia lub problemów skórnych najbardziej odpowiedni będzie szampon regenerujący, w przypadku problemów z kolorem – szampon intensyfikujący tę barwę, która wymaga poprawienia. Bardzo wskazane jest użycie po kąpieli balsamu-odżywki, choć tego rodzaju kosmetyk kojarzony jest raczej z psami długowłosymi. W tym przypadku chodzi o odżywienie i uelastycznienie włosa, bo to zapobiega jego przesuszeniu i matowieniu.

Przed kąpielą dokładnie moczymy sierść trzymając końcówkę prysznica blisko ciała psa. Ta sama zasada obowiązuje również wtedy, kiedy trzeba wypłukać sierść po umyciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości powoduje, że szampon bardziej się pieni i trudniej go wypłukać. Psa myjemy zawsze dwukrotnie a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała w czasie kąpieli piana. Szampon zawsze trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to gorzej się rozprowadza a jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy tylko tyle ile tego dnia zużyjemy, zmieszanego z wodą szamponu nie można zbyt długo przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.

Dwukrotnie umytą sierść odciskamy ręcznikiem i nakładamy na 2-5 minut odżywkę regenerującą. Ponownie płuczemy. Po wytarciu ręcznikiem (z włosem, a nie pod włos) pies jest praktycznie suchy. W lecie najlepiej pozostawić sierść do wyschnięcia, w chłodne dni można psa nakryć ciepłym kocem lub dosuszyć niezbyt gorącą suszarką, ponieważ nasi czworonożni przyjaciele łatwo się po kąpieli przeziębiają.

Czystość bez kąpieli
Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna być szary od kurzu, możemy wyczyścić sierść bez użycia wody. Przecieramy ją frotową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeży i przywróci jej miły zapach. Można także naciągnąć warstwę waty na włosianą szczotkę, zwilżyć ją lotionem i wyszczotkować psa, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na nową. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty.

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Pod linkami znajdują się bardzo dokładne wskazówki jak to robić.

Jak dobrać akcesoria oraz kosmetyki do potrzeb i rodzaju sierści:

• Akcesoria do pielęgnacji sierści –  kliknij tutaj
• Dobór kosmetyków do potrzeb i rodzaju sierści –  kliknij tutaj

Przygotowanie sierści entlebuchera do wystawy polega przede wszystkim na utrzymaniu jej przez cały czas w dobrej kondycji, żeby była lśniąca i zdrowa. Przed wystawą koniecznie trzeba psa wykąpać, bo zakurzona i przetłuszczona sierść jest szara, matowa i nie dodaje mu urody. Jeśli kolor nie jest dostatecznie wyrazisty, można do poprzedzającej wystawę kąpieli użyć szamponu intensyfikującego tę barwę, która wymaga poprawienia. W przypadku gdy chcemy poprawić czerń, trzeba zachować dużą ostrożność, ponieważ niektóre szampony intensyfikujące ten kolor działają trochę jak farba (np. Ring 5 Black aut shampoo). Doskonale nadają się dla sierści jednolicie czarnej, natomiast u psa z dużymi białymi znaczeniami istnieje duże, graniczące z pewnością ryzyko, że staną się one brudno szare.

Jeśli pies jest w trakcie linienia i ma dużo martwego włosa i podszerstka trzeba go bardzo dokładnie usunąć, bo na ringu będzie to widoczne. Często nie da się tego zrobić szczotką, wtedy przyda się gęsty trymer, którym trzeba jego owłosienie delikatnie, z włosem „przedrapać”. Odstającą sierść na łapach, przedpiersiu, kończynach i na siedzeniu, wszędzie tam gdzie schodzi się włos rosnący w różnych kierunkach, można wyrównać trymerem lub degażówkami. Sierść na gonie dokładnie szczotkujemy i jeśli trzeba również wyrównujemy.

Nie wolno zapominać o łapach. Pazury powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to tydzień przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, przez kilka dni zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, pies może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć! Zbędne kilogramy udaje się czasem ukryć u psów z bardzo obfitą sierścią, u gładkowłosych każdy nadmiar tkanki tłuszczowej widać jak na dłoni. Nadwaga powoduje, że pies traci proporcje i elegancję, a na wystawie musi mieć nienaganną sylwetkę, biegać sprężyście i bez wysiłku, bo tylko wtedy można liczyć na sukces.

Przed wejściem na ring
Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring wyszczotkujemy ją miękką szczotką i delikatnie, z odległości 20-25 cm spryskamy odżywką nabłyszczającą. Przed użyciem odżywkę należy dobrze wstrząsnąć, bo olejki osadzają się na jej powierzchni. Sierść przecieramy zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa irchą lub miękką szmatką dla nadania połysku. Ten prosty zabieg pozwoli poprawić kolor i tak jak u kulturystów, uwydatnić muskulaturę psa, co sprawi, że spośród psów biegających po ringu będzie się zdecydowanie wyróżniał. Jeśli biała plama na przedpiersiu nie jest dostatecznie kontrastowa, można ją rozjaśnić spryskując białym pudrem w aerozolu.

Od tego momentu, aż do wejścia na ring pies nie powinien się położyć, żeby nie pobrudzić sierści. Jeśli z nim trochę w tym czasie pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą sierści, najlepiej czarną ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!

Uwaga
Regulamin wystaw psów rasowych precyzuje: „Zabronione jest traktowanie szaty, skóry i nosa jakimikolwiek środkami, które zmieniają ich strukturę, kolor lub stan. Dopuszcza się jedynie strzyżenie, trymowanie, czesanie i szczotkowanie.”

Wystawa jest konkursem piękności, nie da się ukryć, że większość psów jest przygotowywana przy pomocy różnego rodzaju kosmetyków i zabiegów podkreślających lub poprawiających urodę. Jest to wiedza bardzo pilnie strzeżona, zdobywa się ją przeważnie metodą prób i błędów, dlatego zdecydowaliśmy się początkującym wystawcom to i owo podpowiedzieć. Zajrzyjcie do zakładki “Wystawy – jak poprawić urodę?” Ilość odwiedzin na tych stronach dowodzi, że ten temat budzi bardzo duże zainteresowanie.

Decyzja: poprawiać czy nie poprawiać, należy wyłącznie do właściciela. Tym, którzy się na to decydują radzimy: wypróbujcie wcześniej i nabierzcie wprawy, kosmetyków używajcie w domu a nie na wystawie, chyba, że w namiocie, zawsze dyskretnie i z umiarem.