Wygląd psa jest często tym, co nas w nim na pierwszy rzut oka urzeka. Pamiętajmy jednak, że jest to przede wszystkim przyjaciel człowieka, który musi pasować do temperamentu i trybu życia swoich opiekunów. Dlatego zapraszamy do zapoznania się z opisem nagiego psa peruwiańskiego, w którym znajdują się informacje na temat pochodzenia, wyglądu, charakteru, podatności na szkolenie, stosunku do dzieci i zwierząt, zdrowia, zalet i wad, a także rady do kogo będzie pasował ten pies.

Zw.Europy 2014, Mł.Ch.PL, Ch.PL, res CACIB WDS 2015 MATISSE les Fleurs Mystiques              Mł.Ch.PL Inez de Korrantoh Wł hod.Jack Spark FCI

Zgodnie ze wzorcem

Peruwiański nagi pies ma ciało pozbawione sierści, z wyjątkiem niewielkiej czuprynki na czubku głowy, rzadkich włoskach na krawędziach uszu, łapach i na ogonie. Czasem zdarzają się także pojedyncze włoski na grzbiecie.

Dopuszczalne są wszystkie barwy skóry, od różnych odcieni czerni począwszy, poprzez szarości, ciemno kasztanowe do różnych odcieni beżu. Skóra musi być gładka i elastyczna na całym ciele, ale może tworzyć kilka zaokrąglonych, niemal koncentrycznych linii na głowie i wokół oczu oraz policzków.

BRIANNA Margarejro FCI www.margarejro.pl

Ubarwienie skóry może być zarówno jednolite, jak i złożone z dwóch lub nawet trzech kolorów, układających się w formie plam lub nakrapiania. Intensywność barwy zmienia się w zależności od pory roku, w zimie skóra jest jaśniejsza, natomiast w lecie, pod wpływem promieni słonecznych zwykle ciemnieje.

Podobnie jak u wszystkich ras bezwłosych, również u peruwiańskich nagich psów rodzą się czasem osobniki owłosione, pokryte jedwabistym włosem o umaszczeniu bladoróżowym, kremowym lub białym, jednolitym lub w cętki innego koloru. Przez Międzynarodową Federację Kynologiczną nie są one jednak uznane.

Pielęgnacja sierści

W przypadku nagiego psa peruwiańskiego trzeba raczej mówić o pielęgnacji skóry niż sierści, bo jedyne, czym pies może się pochwalić, to mała czuprynka na czubku głowy i trochę włosków na nogach, ogonie i czasem na grzbiecie. Skóra oczywiście wymaga odpowiedniej pielęgnacji, choć u peruwiańczyka wcale nie jest bardziej wrażliwa niż u psów owłosionych. Jest gładka, wrażliwa na dotyk i z powodu bezpośredniej emisji ciepła wynikającej z braku włosa – ciepła w dotyku. Trzeba ją myć, natłuszczać, chronić przed nadmiernym promieniowaniem słonecznym a także przed zimnem. Kupując zimowe ubranko trzeba pamiętać, że niektóre nagie psy mogą być uczulone na czystą wełnę.

• Szczotkowanie

Szczotkowanie to zabieg pielęgnacyjny, który nagiego psa peruwiańskiego nie dotyczy. Może się przydać jedynie grzebień lub mała miękka szczoteczka do wyczesania czuprynki, oczywiście jeśli pies ją posiada.

• Kąpiel

Mł.Ch.PL DEMETRA HERMIONA van Edelsieger www.margarejro.pl

Na skórze nagusa podobnie jak na psiej sierści osiada brud i różnego rodzaju zanieczyszczenia, które znajdują się w naszym otoczeniu. Dlatego psa trzeba kąpać, przy czym częstotliwość tych kąpieli zależy od wielu czynników: trybu życia zwierzęcia, pory roku i rodzaju skóry. Często wydaje się, że pies jest czysty, wystarczy jednak przetrzeć jego skórę bawełnianym płatkiem kosmetycznym zwilżonym mleczkiem. żeby się przekonać, jaka jest brudna. Można przyjąć, że kąpiel raz na 7-10 dni w lecie i raz na 14-20 dni w zimie jest wyborem najlepszym. Przy częstym natłuszczaniu skóry podczas upałów pies wprawdzie dużo szybciej się brudzi, wykapanie go jest jednak tak niekłopotliwe, że nie powinno być z tym problemu.

Choć może się to wydać dziwne, nagie psy myjemy szamponem dla psów długowłosych, a to dlatego, że jest wyjątkowo delikatny i zawiera cenne olejki, które uelastyczniają i nawilżają nie tylko sierść ale również skórę. Najlepiej myć psa frotową rękawicą, bo dobrze usuwa złuszczony naskórek.

Po umyciu i dokładnym wypłukaniu osuszamy psa ręcznikiem, zawijamy go w ciepły koc i pozostawiamy do całkowitego wyschnięcia. Po kąpieli można skórę posmarować oliwką lub kremem nawilżającym. Jeśli ma tendencję do przetłuszczania się, nie wolno ich nadużywać, bo może to skutkować pojawieniem się zmian łojotokowych, choć problemy skórne u psów tej rasy należą do rzadkości.

• Czystość bez kąpieli

Kąpiel psa bezwłosego jest tak bezproblemowa, że konieczność wyczyszczenia jego skóry na sucho zdarza się niezmiernie rzadko. Jeśli jednak jest taka potrzeba można przetrzeć psa miękką szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, lub wilgotnymi chusteczkami dla psów, podobnymi do tych jakie używamy dla niemowląt.

IVY Jack Spark Wł.Hod Jack Spark FCI

Problemy pielęgnacyjne

Najczęstszym problemem jest przesuszenie skóry, która zaczyna się łuszczyć, robi się szorstka i skłonna do podrażnień. Może to być skutek używania nieodpowiednich kosmetyków, silnego nasłonecznienia, lub niedoborów żywieniowych. W takiej sytuacji konieczne jest natłuszczenie i nawilżenie skóry, przy czym trzeba zachować ostrożność, bo zbyt tłuste kremy mogą zatykać pory. Bardzo wskazane jest stosowanie kremów nawilżających i nakładanie po kąpieli balsamu regenerującego.

Jeśli skóra jest za tłusta, pojawiają się zmiany łojotokowe związane z tendencją do powstawania wykwitów skórnych. Każde odchylenie od normy wymaga odpowiedniej pielęgnacji, dlatego najważniejsze jest zdefiniowanie problemu, bo każdy rodzaj skóry wymaga innych zabiegów.

Psy bezwłose w lecie opalają się, co powoduje zmianę zabarwienia skóry. Nie oznacza to jednak, że nie trzeba ich przed słońcem chronić. Zarówno w lecie, jak i w zimie konieczne jest stosowanie kremów z wysokim filtrem UV, bo zbytnia ekspozycja słoneczna może spowodować oparzenia skóry. Smarujmy więc skórę psa odpowiednim kremem ochronnym pół godziny przed wyjściem z domu pamiętając również o tym, że nasz przyjaciel jest tak samo jak inne psy zagrożony udarem słonecznym. Warto wiedzieć, że nagi pies poci się przez łapy (opuszki i błony między palcami); dlatego też rzadko dyszy i zbliżające się niebezpieczeństwo udaru może ujść naszej uwadze.

Zdjęcie hodowla Margarejro

Higiena

Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Pod linkami znajdują się bardzo dokładne wskazówki jak to robić.

U nagiego psa peruwiańskiego szczególnej dbałości wymagają zęby, które u wszystkich psów bezwłosych są zwykle niekompletne i bardzo słabe. Trzeba o nie dbać stosując pasty przeznaczone specjalnie dla psów. Pasty przeznaczone dla ludzi się nie nadają, trzeba je wypluć, a pies nie potrafi tego zrobić.

Delikatna skóra jest także podatna na otarcia i skaleczenia, które zdarzają się częściej niż u psów owłosionych. Trzeba mieć to na uwadze podczas spacerów po lesie i w gęstych zaroślach.

Jak dobrać akcesoria oraz kosmetyki do potrzeb i rodzaju sierści:

• Akcesoria do pielęgnacji sierści –  kliknij tutaj
• Dobór kosmetyków do potrzeb i rodzaju sierści –  kliknij tutaj

Zw.Europy 2014, Mł.Ch.PL, Ch.PL, res CACIB WDS 2015 MATISSE les Fleurs

Przed wystawą pies powinien być wykąpany, jego skóra powinna być zdrowa i lśniąca. Pazurki obcinamy, zbyt długie mogą utrudnić psu poruszanie się po ringu. Wyczesujemy owłosione miejsca i to wszystko. Blizny na ciele nie są przy ocenie brane pod uwagę, nie ulega jednak wątpliwości, że urody nie dodają. Trzeba więc chronić psa przed skaleczeniami zakładając mu w czasie spacerów odpowiedni kombinezon ochronny.

Przed wejściem na ring

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Potem spryskujemy skórę delikatnym nietłustym olejkiem w aerozolu i przecieramy miękką szmatką lub irchą, bo to intensyfikuje barwę skóry. Jeśli w oczekiwaniu na wejście na ring trochę z nim pobiegamy wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko zakładamy stonowaną z barwą skóry ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!