Wygląd psa jest często tym, co nas w nim na pierwszy rzut oka urzeka. Pamiętajmy jednak, że jest to przede wszystkim przyjaciel człowieka, który musi pasować do temperamentu i trybu życia swoich opiekunów. Dlatego zapraszamy do zapoznania się z opisem beaucerona, w którym znajdują się informacje na temat pochodzenia, wyglądu, charakteru, podatności na szkolenie, stosunku do dzieci i zwierząt, zdrowia, zalet i wad, a także rady do kogo będzie pasował ten pies.

Zgodnie ze wzorcem

Beauceron ma przylegającą dwuwarstwową sierść składającą się krótkiego, sztywnego włosa okrywowego podszytego krótkim, gęstym i delikatnym, najlepiej mysio-szarym podszerstkiem, który nie może prześwitywać przez włos okrywowy. Na głowie włos bardzo krótki, na tułowiu może mieć długość około 3-4 cm. Zgodnie ze wzorcem musi tworzyć niewielkie, ale wyraźne portki i szczotkę na ogonie.

Umaszczenie: najczęściej spotykanym i najbardziej efektownym kolorem sierści jest czysta czerń z “wiewiórczym” podpalaniem, występującym nad oczami, po bokach kufy, na policzkach, na przedpiersiu, pod ogonem i na kończynach, nie wyżej niż do 1/3 ich wysokości.

Sierść beauceronów może być również trójkolorowa: marmurkowa czarno-szara z rdzawo czerwonymi podpaleniami tzw. arlekin. Maść szara i czarna powinny być równomiernie rozłożone, możliwa przewaga czerni. Znaczenia podpalane takie same, jak u psów czarnych. Dopuszczalna jest niewielka biała plamka na piersi.

Pielęgnacja sierści
Pielęgnacja beaucerona nie jest skomplikowana, krótka sierść wymaga jedynie od czasu do czasu kąpieli oraz systematycznego szczotkowania włosianą szczotką. Dla właścicieli największym problemem jest wypadający niemal cały rok krótki, ościsty włos, który wbija się w dywany i tapicerkę mebli i jest bardzo trudny do usunięcia. Regularna pielęgnacja może ten problem, jeśli nie zlikwidować, to w znacznym stopniu ograniczyć.

Sierść wypada, kiedy jest zniszczona i przesuszona. Trzeba ją więc bardzo regularnie odżywiać: przynajmniej 2-3 razy w tygodniu spryskiwać odpowiednią odżywką zawierającą olejki roślinne, a po kąpieli zawsze nakładać balsam regenerujący. Przy takiej pielęgnacji włos wyraźnie się wzmocni, stanie się grubszy, bardziej elastyczny i będzie miał mniejszą tendencję do wypadania.

Szczotkowanie
Trzeba pamiętać, że psy gładkowłose szczotkuje się i czesze zawsze z włosem, ponieważ czesząc pod włos niszczy się sierść. Tak jak w przypadku innych psów, sierści beaucerona nie wolno szczotkować na sucho. Przed szczotkowaniem zawsze trzeba ją spryskać dobrą odżywką nawilżającą, ponieważ ten typ owłosienia jest szczególnie podatny na przesuszenie, wskutek czego włos traci elastyczność, staje się matowy i łamliwy.

Pies, który dużo przebywa na dworze, linieje z reguły dwa razy w roku, jeśli większość czasu spędza w mieszkaniu- niestety przez cały rok. Ze względu na wypadający włos, trzeba go jak najczęściej, nie mniej jednak niż dwa razy w tygodniu szczotkować twardą włosianą szczotką o dosyć gęstej, równej szczecinie. Bardzo dobrze sprawdza się również szczotka gumowa o miękkich, elastycznych końcówkach, dostosowana wielkością do rozmiarów psa. Nadmiar podszerstka można usunąć metalową szczotką o idealnie zakończonych drucikach, lub drobnym trymerem hakowym. Przy bardzo obfitym, zwartym podszerstku pomocny może okazać się gęsty grzebień. Wbrew pozorom przy jego pomocy często można wyczesać więcej martwego podszerstka niż przy użyciu niejednej szczotki.

Kąpiel
Częstotliwość kąpieli jest w zasadzie dowolna, psa kąpie się zazwyczaj wtedy, kiedy jest brudny, nie rzadziej jednak niż cztery razy w roku. Choć często się sądzi, że kąpiel psa gładkowłosego nie jest konieczna, to pamiętać należy, że na sierści osiada nie tylko zwykły kurz, ale także mnóstwo różnego rodzaju środków chemicznych, które ją niszczą i wysuszają. Dlatego też psa trzeba kąpać, bo szampon je zmywa a balsam tworzy warstewkę ochronną przed ich agresywnym działaniem. Długotrwałe działanie środków chemicznych może spowodować problemy skórne: świąd, wypryski, alergie, stany zapalne.

Do kąpieli najlepiej użyć dobry szampon pielęgnacyjny lub specjalistyczny, dostosowany do aktualnych potrzeb sierści. W przypadku przesuszenia lub problemów skórnych będzie to szampon regenerujący lub leczniczy, w przypadku problemów z kolorem – odpowiedni szampon intensyfikujący barwę. Bardzo wskazane jest użycie po kąpieli balsamu-odżywki, choć tego rodzaju kosmetyk kojarzony jest raczej z psami długowłosymi. W tym przypadku chodzi o odżywienie i uelastycznienie włosa, bo im będzie silniejszy, tym mniej będzie się łamał i wypadał.

Przed kąpielą dokładnie moczymy sierść trzymając końcówkę prysznica blisko ciała psa zwłaszcza, kiedy trzeba spłukać ją już po umyciu szamponem. Strumień wody kierowany z większej odległości powoduje, że woda odbija się od sierści a szampon dłużej się pieni i trudniej go wypłukać.

Sierść myjemy zawsze dwukrotnie odpowiednio rozcieńczonym szamponem a potem bardzo dokładnie płuczemy, również pod brzuchem, gdzie spływa powstała podczas kąpieli piana. Szampon konieczne trzeba rozcieńczyć, bo skondensowany wcale nie myje lepiej, za to jego nadmiar bardzo trudno wypłukać. Pamiętajmy, że rozcieńczamy go tylko tyle, ile tego dnia zużyjemy, szamponu zmieszanego z wodą nie można przechowywać, bo z czasem traci właściwości myjące.

Dwukrotnie umytą i dokładnie wypłukaną sierść odciskamy dobrze wchłaniającym wodę ręcznikiem i nakładamy na 2 -5 minut balsam-odżywkę. Ponownie płuczemy. Po starannym wytarciu ręcznikiem (z włosem, a nie pod włos) pies jest praktycznie suchy. W lecie sierść sama doschnie w ciągu kilkunastu minut, w chłodne dni lepiej dosuszyć ją niezbyt gorącą suszarką, ponieważ nasi czworonożni przyjaciele łatwo się po kąpieli przeziębiają.

Czystość bez kąpieli
Jeśli z jakichś względów kąpiel jest niewskazana lub po prostu nie mamy na nią czasu, a pies zaczyna być brudny i mało elegancko pachnieć, możemy odświeżyć jego owłosienie bez użycia wody. Przecieramy sierść frotową szmatką zwilżoną specjalnym lotionem, który ją odświeży i przywróci miły zapach. Jeszcze lepiej naciągnąć warstwę waty na włosianą szczotkę, zwilżyć ją lotionem i wyszczotkować psa, zmieniając w miarę potrzeby zabrudzoną watę na czystą. Na koniec przecieramy sierść wilgotną szmatką, szczotkujemy i pies jest pachnący i czysty.

Higiena
Oprócz sierści, regularnej pielęgnacji wymagają także oczy, uszy, zęby, pazury, łapy i gruczoły okołoodbytowe. Pod linkami znajdują się bardzo dokładne wskazówki jak to robić.

Jak dobrać akcesoria oraz kosmetyki do potrzeb i rodzaju sierści:

• Akcesoria do pielęgnacji sierści –  kliknij tutaj
• Dobór kosmetyków do potrzeb i rodzaju sierści –  kliknij tutaj

Przygotowanie sierści do wystaw polega przede wszystkim na utrzymaniu jej w dobrej kondycji, żeby była gładka, lśniąca i zdrowa. Psy gładkowłose nie mają wystarczająco sierści, by przy jej pomocy można było coś ukryć lub nadsztukować. To zapewne dlatego wystawcy uznali, że pies o tego rodzaju owłosieniu może wejść na ring bez przygotowania. A nie jest to prawda.

Głównym atutem owczarka francuskiego jest doskonała budowa anatomiczna i piękna muskulatura i właśnie to warto odpowiednio wyeksponować. Kilka dni przed wystawą psa trzeba koniecznie wykąpać, bo zakurzona i przetłuszczona sierść jest zszarzała, matowa i nie dodaje mu urody. Jeśli kolor nie jest dostatecznie wyrazisty, warto do poprzedzającej wystawę kąpieli użyć szamponu, który go zintensyfikuje. W przypadku czerni trzeba zachować dużą ostrożność, ponieważ niektóre szampony intensyfikujące ten kolor działają trochę jak farba (np. Ring 5 Black aut shampoo). Doskonale nadają się do sierści jednolicie czarnej, natomiast w przypadku beucerona mogą „zabrudzić” podpalanie.

Przed wystawą trzeba psa zawsze bardzo dokładnie wyszczotkować, bo jeśli w jego sierści pozostaną martwe włosy, to na ringu, zwłaszcza w słońcu, będzie to widoczne. Bardziej zaawansowani wystawcy mogą pokusić się o wykonanie dodatkowych zabiegów, które pozwolą lepiej uwydatnić sylwetkę psa. W tym celu stawiamy psa na podwyższeniu i trymujemy sierść na całym ciele nożykiem trymerskim zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa, zaczynając od szyi w dół, w stronę barków, potem wzdłuż grzbietu w stronę ud. Usuwamy w ten sposób wszystkie wystające martwe włoski, dzięki czemu sierść staje się idealnie gładka. Wszystkie miejsca, w których schodzi się rosnący z różnych kierunków włos wyrównujemy trymerem, lub delikatnie, z dużym wyczuciem przycinamy nożyczkami degażującymi. Zaczynamy od ucha wzdłuż szyi, wyrównujemy linie na klatce piersiowej, potem na kończynach przednich i tylnych a na końcu na pośladkach i ogonie. Ogon bardzo dokładnie rozczesujemy i lekko wyrównujemy nożyczkami. Podbrzusze również powinno być pozbawione wystających włosów a znajdujący się na końcu siusiaka pędzel bardzo ostrożnie obcięty. O to akurat warto dbać bez względu na to czy pies jest wystawiany, bo zasychający na nim mocz bywa źródłem nieprzyjemnego zapachu.

Nie wolno zapominać o łapach. Pazury powinny być obcięte tak, żeby nie dotykały podłogi. Najlepiej zrobić to kilka dni przed wystawą, bo gdyby się zdarzyło przyciąć któryś z nich zbyt krótko, zdąży się wygoić. Włos między opuszkami palców musi być wycięty, czasem w tym miejscu tworzy się zbity filc, który uwiera przy chodzeniu i powoduje odleżynę. Trzeba go ostrożnie wyciąć a skórę posmarować maścią leczniczą, żeby się wygoiła. Jest to bardzo ważne, bo pies może kuleć i nie będzie w stanie odpowiednio zaprezentować się w ruchu. Jeśli wystawa odbywa się w hali, na gładkiej betonowej posadzce, może się ślizgać i mieć trudności z utrzymaniem równowagi. Istnieje specjalny balsam, który tworzy na opuszce warstewkę przeciwpoślizgową, zwiększa przyczepność i pozwala zlikwidować ten problem.

Pamiętajmy, żeby psa nie zatuczyć! Zbędne kilogramy udaje się czasem ukryć u psów z bardzo obfitą sierścią, u psów gładkowłosych każdy nadmiar tkanki tłuszczowej widać jak na dłoni. Łączy się to z koniecznością odpowiedniego treningu, pies na wystawie musi mieć pięknie wypracowane mięśnie, nienaganną sylwetkę, biegać sprężyście i bez wysiłku, z wysoko podniesioną głową, bo tylko wtedy można liczyć na sukces.

Przed wejściem na ring

Pół godziny wcześniej idziemy z psem na mały spacer, żeby się rozruszał i załatwił potrzeby fizjologiczne. Sierść będzie się wspaniale prezentowała, jeśli przed wejściem na ring spryskamy ją z odległości około 20-25 cm odżywką nabłyszczającą w aerozolu i przetrzemy dla nadania połysku miękką szmatką lub irchą. Przed użyciem odżywkę należy energicznie wstrząsnąć, bo olejki osadzają się na jej powierzchni. Ten prosty zabieg pozwoli zintensyfikować barwę sierści i tak jak u kulturystów uwydatnić muskulaturę psa. To spowoduje, że spośród psów biegających po ringu będzie się zdecydowanie wyróżniał. Często, przy bardzo wyrównanej stawce, o zwycięstwie decydują detale, pies krótkowłosy też może przegrać „o włos”.

Jeśli w oczekiwaniu na wejście na ring trochę z nim pobiegamy, wprawimy go w doskonały nastrój i będzie się lepiej wystawiał. Teraz już tylko sprawdzamy czy nie ma śpiochów w oczach, zakładamy stonowaną z barwą owłosienia, najlepiej czarną ringówkę, po czym energicznym krokiem wchodzimy na ring.

Powodzenia!