Psa, od momentu w którym spełnił wszystkie przewidziane regulaminem ZKwP wymogi hodowlane, można używać do rozrodu. Inaczej ma się sprawa z suką. Jeśli urodzone przez nią szczenięta mają otrzymać rodowód, jej właściciel musi zarejestrować hodowlę w Związku Kynologicznym w Polsce, co wiąże się z koniecznością wyboru przydomka hodowlanego. Jest to inaczej mówiąc nazwa hodowli, która znajdzie się obok imienia psa lub suki, w rodowodach wszystkich urodzonych w niej szczeniąt. Można to potraktować jak psie nazwisko.

Hodowca sam wybiera przydomek, Związek Kynologiczny w Polsce jedynie zatwierdza go i rejestruje. Przez wiele lat robił to Zarząd Główny ZKwP, a hodowca nabywał wyłączne prawo do jego używania, co oznaczało, że w Polsce nikt inny nie mógł zarejestrować przydomka o identycznym brzmieniu. Od 1 stycznia 2006 r. wszystkie nowo rejestrowane przydomki hodowlane podlegają obowiązkowej rejestracji w Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI), której Polska jest członkiem. Ponieważ wszystkie przydomki funkcjonujące przed tą datą były zarejestrowane tylko w ZKwP, oznacza to konieczność zatwierdzenia ich na podstawie odrębnego wniosku również przez Międzynarodową Federację Kynologiczną. Hodowca powinien zgłosić się do swojego oddziału ZKwP, który po pobraniu niewielkiej opłaty załatwi związane z tym formalności. Może się jednak okazać, że przydomek o identycznym brzmieniu został już wcześniej w FCI zarejestrowany, wówczas pozostaje jedynie zmiana przydomka lub jego modyfikacja.

Osoby rozpoczynające przygodę hodowlaną nie będą już miały takich problemów. Rejestracja nowego przydomka jest bardzo prosta, cała procedura zajmuje jednak około 2-3 miesięcy. Lepiej nie czekać do ostatniej chwili i złożyć wniosek odpowiednio wcześniej, bo zanim nadejdzie jego potwierdzenie, szczenięta nie będą mogły otrzymać metryczek.

“Wniosek o rejestrację przydomka hodowlanego” jest bardzo krótki, oprócz danych dotyczących hodowcy, jest miejsce na osiem proponowanych przez hodowcę nazw. To, czy przydomek, który chcielibyśmy zarejestrować jest jeszcze wolny, możemy sprawdzić na stronie internetowej FCI http://www.fci.be/en/affixes. Nawet jeśli go tam nie znajdziemy, nie ma pewności, czy w momencie kiedy nasz wniosek  będzie rozpatrywany, nagle się nie pojawi, ponieważ od dnia rejestracji przydomka do jego opublikowania na stronie FCI mija zazwyczaj 7 dni i w tym czasie ktoś mógł identyczny przydomek zarejestrować. Dlatego też mimo wszystko trzeba podać maksymalną liczbę propozycji, bo na rejestrację czeka się dość długo i ktoś mógł już wcześniej taki przydomek zgłosić. Trzeba wiedzieć, że jeśli nie uda się zarejestrować żadnego z zaproponowanych przez nas przydomków, należy całą procedurę rozpocząć od nowa, ponownie złożyć wniosek i jeszcze raz go opłacić.

Na wszelki wypadek warto również sprawdzić, czy proponowany przez nas przydomek figuruje w bazie hodowli na stronie Związku Kynologicznego w Polsce. Ten spis ma charakter archiwalny, obejmuje przydomki zarejestrowane wyłącznie w ZKwP i nie jest aktualizowany. Nie obejmuje przydomków, których właściciele zarejestrowali je również w FCI. Ponieważ jednak w każdej chwili mogą to zrobić, bo tylko oni mają do niego prawo, żaden przydomek, którego brzmienie jest identyczne lub bardzo zbliżone do już zarejestrowanego w bazie ZKwP lub w bazie FCI, nie może być ponownie zarejestrowany. Przy wyszukiwaniu jakiegoś przydomka w bazach danych, wielkość liter, które wpiszemy (duże, małe) nie ma znaczenia, nie powinno się również używać jakichkolwiek znaków dodatkowych, takich jak np. cudzysłów lub średnik. W bazach FCI nie są używanie polskie litery i wszystkie słowa są pisane łącznie

Wybierając przydomek trzeba się bardzo dobrze zastanowić. Powinien być oryginalny, niezbyt długi, łatwy do zapamiętania nawet dla obcokrajowca, a w przypadku polskiego brzmienia, możliwy do wymówienia. Pojawienie się na ringu wystawowym psa pochodzącego z najbardziej utytułowanych hodowli budzi zawsze duże zainteresowanie i jej nazwa jest przez wszystkich obserwatorów z respektem powtarzana. Czy ktoś wyobraża sobie Francuza lub Anglika, który mówi: o popatrz, to jest pies „Z pod strzemielińskiej strzechy”? Również ze względu na problem wymowy, unikajmy w nazwie hodowli wszystkich naszych polskich ą ę ś ć itd. Zanim zdecydujemy się na jakąś nazwę sprawdźmy także, czy nie ma ona innego znaczenia, niż to, które jej przypisujemy. Kiedyś pewna pani koniecznie chciała nazwać swoją hodowlę pod nazwą „Katarakta” i bardzo się zdziwiła, że jest to choroba oczu, jak na ironię wyjątkowo często dotykająca psy należące do rasy, która chciała hodować. Fakt, że hodowcy zaczynają od jednej rasy, a po kilku latach z różnych przyczyn decydują się ją zmienić powoduje, że bezpieczniejsze są przydomki nie powiązane z konkretną rasą. Przydomek “Puszysta przytulanka”, bardzo dobrze pasuje do bolończyka, słabiej do mastiffa neapolitańskiego. Warto więc, jeśli nie wykluczamy poszerzenia hodowli o inną rasę, pomyśleć o bardziej uniwersalnym przydomku.

Przydomek hodowlany przyznawany jest konkretnej, wymienionej z imienia i nazwiska osobie. Oznacza to, że wszystkie psy pochodzące z tej hodowli, bez względu na rasę, będą miały zawsze ten sam przydomek, który zgodnie z życzeniem właściciela sformułowanym we wniosku o jego zarejestrowanie, będzie umieszczany przed, lub po imieniu. Obowiązkowo do przydomka należy dodać akronim w nawiasie (FCI) po przydomku. Imię psa pisze się zawsze dużymi literami, przydomek zawsze małymi literami, np. widniejąca w rodowodzie nazwa psa TAURI MARS Barbarossa oznacza, że pisane dużymi literami TAURI MARS to jego imię, a pisane z małej litery Barbarossa, to jego przydomek hodowlany. Tak również, z zachowaniem dużych i małych liter, trzeba pisać nazwę psa przy zgłaszaniu go na wystawę, wtedy nigdy nie będzie pomyłki. Bardzo na to uczulam, bo jeśli pies zdobędzie jakiś certyfikat, np. na międzynarodowego championa piękności, niemożność ustalenia co jest nazwą a co przydomkiem może spowodować, że certyfikat nie zostanie uznany.